11 augustus 2011 | Door: sjoerdvandenberg 

De volgende ochtend om 5 uur op, om vroeg richting de Olga’s te rijden. Dat zijn rotsformaties net als Uluru, maar dan meerdere bij elkaar (36) en van verschillend formaat. Daar hebben we een wandeling gemaakt van drie uur, terwijl langzaam de zon opkwam. Een schitterend gezicht, ik zal proberen zo wat foto’s te plaatsen. Onderweg veel moois gezien aan rotsen, kleuren, planten en bloemen en ook een aantal kangoeroes. Ze kwamen vlak langs ons, dat staat op een filmpje gelukkig.

Bij het kamp geluncht, steaks enz die over waren van de bbq de avond ervoor, en naar Kings Creek Station gereden. Een cattle station waar we zouden overnachten. We hebben daar met zijn allen het eten klaargemaakt, waarbij Steve vervolgens op het vuur (vrij groot) ging koken. Alles ging in speciale pannen (kip, groenten, curry enz) die op het vuur anderhalf uur konden doorkoken. Superlekker gegeten. Ook had hij zelf brood gebakken. Echt lekker allemaal. Dit keer wat langer aan het kampvuur gezeten, sterren gekeken (met uitleg over de sterren die je zag, de sterrenbeelden, Jupiter, de melkweg) en daarna geslapen. Dit keer mijn muts opgedaan, goed dat ik hem meehad. Weer erg koud, maar weer een heel mooi uitzicht. Wel kort geslapen, ik denk niet langer dan drie uur. Maar als je daar toch bent kun je beter meteen gebruik maken van de speciale uitzichten vond ik. In tenten slapen kan altijd nog.

Vijf uur weer op, en na een douche en ontbijt naar Watarrka National Park gereden, ook wel Kings Canyon genoemd. Diegenen die in Amerika naar de Grand Canyon geweest zijn, weten hoe zoiets eruit ziet. Kings Canyon is dan wel minder groot, toch was ook deze wandeling weer superindrukwekkend. Ten eerste door de zonsopkomst, met al die rode rotsen erg mooi om te zien. Een wandeling gemaakt over de ‘rim’ van de canyon, waarbij Steve weer van alles vertelde over de planten en dieren, de steenformaties, het ontstaan van de canyon, de fossielen van schelpen en zeedieren die miljoenen jaren geleden hier leefden toen deze woestijn nog zee was. Tijdens de wandeling liepen we naar de Garden of Eden. Een soort kleine vallei in de canyon waar al het water naartoe stroomt waardoor er daar allerlei verschillende bomen en planten groeien. Echt een bijzondere plek om even te zitten.

Na de wandeling teruggereden naar Alice Springs. Met veel tussenstops. Zo hebben we geluncht onderweg tussen de dingo’s (wilde honden), hebben we verschillende fossielen gezien, een plek waar miljoenen jaren geleden een krater is ingeslagen (zometeen op google kijken, je schijnt een grote cirkel ten westen van Alice te kunnen zien, enkele kilometers lang) waar de rotsen door de kracht van de inslag omhoog zijn geworpen en we kwamen nog flinke bosbranden tegen waardoor we moesten omrijden.

Rond zes uur was ik terug in het hostel. Drie bijzondere dagen meegemaakt. De groep was gezellig, veel Fransen, een aantal Oostenrijkers en een Belgisch gezin. De tourguide Steve was top, veel verteld, leuke muziek onderweg laten horen, passend bij de verschillende plaatsen. In het hostel gegeten met de nieuwe kamergenoten, rond elf uur gingen we naar bed. Nu blijf ik hier tot vier uur, dan vertrekt de bus richting de Ghan. Een lange reis, 22 uur, maar volgens mij ook weer bijzonder om mee te maken.

Voorlopig dus even geen nieuw verslag, zaterdag ben ik weer 🙂 Ik ga nu proberen wat foto’s te uploaden. Ik heb er rond de 600 gemaakt, dus wordt even kiezen.

11 augustus 2011 | Door: sjoerdvandenberg 

G’day! Drie dagen op pad geweest en dus geen tijd gehad om een verslag te plaatsen, maar dat zal ik nu proberen goed te maken.

Ik ben aangekomen in een totaal andere wereld. Warmte overdag, kou ’s nachts, een uitgestrekte stad, woestijn en rotsen overal waar je kunt kijken, veel meer aboriginals, stof, saloons, flying doctors.. kortom Alice Springs.

Na het bezoeken van de kangoeroes de volgende dag om 5 uur vertrokken met de tour naar Uluru (Ayers Rock), Kata Tjuta (Olga’s) en Watarrka NP (Kings Canyon). Het was even bikkelen, maar de dagen erna zou het alleen maar vroeger opstaan worden.

Met de bus reden we richting Uluru, waarbij we onderweg een aantal stops maakten. De eerste was bij een camelfarm. Er leven ongeveer 500.000 tot een miljoen kamelen in de outback. Ooit meegenomen door de kolonisten. Ze werden veel gebruikt tijdens de tochten door de droge woestijnen, aangezien ze tot drie maanden zonder water kunnen, en behoorlijk hard kunnen lopen, zo’n 40 km per uur. Je kon een ritje maken op een kameel, maar dat hebben we niet gedaan. Dat ging namelijk om een minuut lopen door een soort van manege. Niet heel bijzonder.

Vervolgens zijn we doorgereden en kwamen we, na nog een tussnstop bij een cattlestation (in de middele of nowhere, duizenden hectares groot), aan bij Yulara. Dat is een soort campground vlakbij Uluru. Meteen doorgereden naar de rots zelf. Behoorlijk indrukwekkend, aangezien Uluru de enige rots in het platte landschap is. En natuurlijk ook het feit dat deze rots voor de aboriginals heilig is maakt het tot een speciaal bezoek. We zijn eromheen gelopen en onze gids, Steve, heeft van alles verteld over de betekenis van de verschillende plaatsen, de tradities van de aboriginals enz. Er was ook een bezoekerscentrum, waar je van alles te weten kon komen over de aboriginalcultuur. Te veel om hier allemaal op te schrijven, maar erg interessant.

Sowieso zijn de aboriginals en de plek die zij innemen in de Australische cultuur heel bijzonder. Veel toeristen worden bang gemaakt met de (ook veel waargebeurde) verhalen van diefstal, verkrachtingen en overvallen. Maar wat daardoor gebeurt, is dat alle aboriginals met angst worden bekeken. Daar komt nog eens bij dat het niet echt een volk is dat trots uitstraalt, vrolijkheid. Volgens Steve logisch, aangezien ze ook weinig hebben om trots op te zijn omdat ze zich steeds meer hebben moeten aanpassen aan de Westerse cultuur. Wat het nog lastiger maakt, is dat er weinig tot geen scholing is, de meeste aboriginals kunnen niet lezen en schrijven, en dat maakt het participeren in de maatschappij natuurlijk lastig. Ze kennen wel hun eigen scholing, maar dan gaat het meer om de taken en rollen die je als man en vrouw moet hebben, met de daarbij behorende tradities (om man te worden bijvoorbeeld) en verhalen. Er zijn ontzettend veel verhalen, dat is zo’n beetje de basis van de hele aboriginalcultuur. Erg leuk om te horen of te lezen, allemaal met raakvlakken van de omgeving en verklaringen van bijvoorbeeld bepaalde natuurverschijnselen. Tenslotte leven ze ook met een hele andere instelling, namelijk van dag tot dag, zonder bezig te zijn met de dag van morgen. Er zijn veel botsingen met de Westerse cultuur. Dit verhaal kan nog veel verder gaan, allemaal op basis van wat we gehoord hebben tijdens de tour, alleen wordt het dan vrees ik wat lang. In elk geval kun je nu een beetje de aboriginals in de context plaatsen.

Na de wandeling reden we naar een uitzichplek voor de sunset. Een beetje decadent. Honderden mensen aan tafels met champagne en hapjes, klaar met de camera’s voor de zonsondergang. Op zich wel gezellig met de groep, maar toch. Ik vond de sunset weinig spectaculair. Dat hoorde ik al van meer mensen. Ik denk dat er veel wordt gephotoshopt.

Terug in het kamp ging de bbq aan, en na het eten en een drankje aan het kampvuur ging iedereen slapen. In tenten. Iedereen sliep in tenten. Ik wilde eigenlijk buiten slapen, dus heb ik een strecher buiten gelegd en ben daar gaan liggen. Ik dacht dat ik wel warm was aangekleed, maar dat viel wat tegen. Het werd ’s nachts rond de drie graden, en dat was te merken. De dag erna zou ik me warmer aankleden 🙂 Wel een prachtig uitzicht tijdens het wakker worden, overal sterren, natuurlijk veel meer dan we in Nederland gewend zijn.

6 augustus 2011 | Door: sjoerdvandenberg 

Vanochtend vroeg opgestaan om met Qantas te vliegen naar Alice Springs. Een klein vliegtuig, wat minder beenruimte, maar wel een plaats aan het raam dus ik kon mooi het groene landschap zien overgaan in de rode woestijnvlaktes.

Hier aangekomen in Toddy’s Backpackers Place eerst even gerelaxt in de zon, aan het zwembad. Maar dat klinkt mooier dan het is, want het zwembad stelt niet zoveel voor. Geeft niet, lekkere temperatuur hier, ongeveer 25 graden.

In de bus hiernaartoe kwam ik twee Nederlandse meisjes tegen die aan het rondreizen zijn. We zijn vanmiddag op bezoek geweest bij de Kangaroo Sanctuary. Een leuke plek, want daar worden babykangoeroes opgevangen door een soort van Steve Irwin. Hij heeft via wat schenkingen een eigen verblijfplaats kunnen oprichten, voor babykangoeroes die bijvoorbeeld na een aanrijding alleen zijn overgbleven. Je moet als je een kangoeroe aankijkt daarom altijd goed de buidel checken, want daar kan nog een baby in zitten.

De kangoeroes worden meestal grootgebracht bij mensen, waarna ze ze na een jaar of twee weer uitzetten in de natuur. Sommigen, waar iets mee is, blijven in de sanctuary.

Het was een mooie tocht, door een heel stuk outback. We hebben veel geleerd want er werd van alles verteld gedurende de wandeling, en we hebben ze zelf ook gevoerd en de baby om de beurt vastgehouden. Erg leuk.

Straks ergens in het stadje eten. Vanavond iets simpels, morgenavond ga ik denk ik voor de kangoeroebiefstuk.

5 augustus 2011 | Door: sjoerdvandenberg 

En zo is het alweer de laatste avond hier in Sydney. In totaal ben ik hier 7 dagen geweest, precies genoeg om alles te kunnen zien wat ik wilde zien en doen wat ik wilde doen. Een paar dagen relaxen op het strand had nog gekund, maar morgen gaat het weer regenen en ik heb de stranddagen maar in Darwin gepland, daar is het 30 graden. 🙂 
Ik heb veel geluk gehad met het weer. Precies de mooie twee weken zon, waar het daarvoor hier flink regende en volgende week dat weer zal gebeuren. En als het goed is wordt het vanaf nu steeds zonniger, tot in Perth dan, maar daar maakt het niet uit want dat wordt sowieso leuk met Corine en Bart.

Gisteren ben ik met de ferry, op advies van mijn kapper, Henk, naar het Olympic Parc geweest. De boottocht was super, je gaat een uur de rivier af en ziet daardoor weer een ander stukje van Sydney. Vooral veel bootjes en boten, en mooie huizen langs het water van de welgestelde Sydney-ers.

Vanaf de wharf dacht ik dat het wel goed te lopen was, maar na een halfuur ben ik toch rond gaan vragen waar ik precies heen moest. Na een klein uurtje lopen kwam ik dan toch bij het Olympisch stadion aan. Je komt over de Olympic Boulevard, een brede weg met olympische vlaggen en herdenktorens aan alle voorgaande Spelen. Van Amsterdam natuurlijk even een foto gemaakt.

In het kader van ‘Nu we er toch zijn’, een (iets te dure) rondleiding gekregen door het stadion. Er waren weinig mensen, alleen maar drie Taiwanezen die geen Engels spraken, dus dat was een beetje aparte rondleiding. Wel een indrukwekkend stadion, groot en ook de (nog korte) geschiedenis ervan.

Op het veld waren de spelers van de Sydney Bull Dogs aan het trainen. De rondleidster wist te vertellen dat het de creme de la creme van het rugbyteam was, maar ja, een Nederlander kan dat vrij weinig interesseren. Overigens, ze verdienen vast minder dan voetballers, want er stonden geen ferrari’s en porsches in de spelersgarage.

Nu stop ik even, want mijn eerste internetkaart is op. Dus dit opslaan, en dan zal ik verder gaan. Tot zo!

Ok, we zijn er weer.

Na het stadion ook nog in de zwemhal geweest, waar nog steeds behoorlijk serieus door veel mensen wordt getraind. Inclusief videoschermen waar ze direct zichzelf terugzien enz. Heel druk, heel groot. En tenslotte nog de atletiekbaan gezien, die oorpsronkelijk in het grote stadion lag, maar verplaatst is ivm rugby enz.

Met de ferry terug. Heel mooi, want het was inmiddels donker en je zag daardoor een mooie skyline van Sydney. Goeie tip, leuke dag. ’s Avonds nog met de drie Duitse kamergenoten in de Side Bar gezeten, zij zijn vanochtend weggegaan.

Vanochtend eerst gedag gezegd, daarna geluncht en vervolgens richting ferry gelopen. Ik ben vandaag naar Manly geweest, een halfuurtje varen naar de wijk in het noorden, bekend om zijn strand. Ik was van plan om de scenic tour van 10km te lopen, maar omdat het lekker weer was ben ik een paar uur op het strand blijven hangen. Lekker muziek geluisterd, gelezen, gekeken naar de surfklas (voor het eerst les, ging best goed) en vooral gerelaxt. En slippers en pet gekocht. Eind van de middag nog even gelopen, en na het eten met de ferry terug. Weer een geweldig uitzicht op de verlichte skyline, maar nu vanaf de andere kant.

Vanavond ga ik niks meer doen, alleen hier mijn internettegoed opmaken (nog twee uur) en wat lezen. Vroeg slapen, morgen om kw voor 7 op want om 10 voor 10 vlieg ik naar Alice Springs!!

Tot later allemaal, en bedankt voor de leuke reacties!

2 augustus 2011 | Door: sjoerdvandenberg 

Vandaag heb ik echt iets heel vets gedaan: whale watching! Ik begon de dag met het plan om naar Manly te gaan, en sprak vanochtend mijn roommates over hun dag. Zij (drie Duitsers uit Osnabruck, waarvan er dus een in Haarlem is geweest ivm de jaarlijkse uitwisseling, grappig) gingen vandaag whale watchen. Een van de jongens vroeg of ik mee wilde, dus plannen snel gewijzigd. Want hoe vaak kun je nou walvissen zien. De vraag is altijd of ze er echt zijn, maar het was wederom mooi weer vandaag en we zitten middenin het walvissenseizoen. Dus besloot ik mee te gaan.

Bij de haven moesten we kaartjes kopen, en er was nog plek voor 4. We waren met 5, dus dat was jammer. De anderen wilden wel graag de ochtend, dus ik ging voor de middag. Heerlijk gelezen in de zon op de kade, maar wel jammer dat er zo weinig plek was. Gelukkig bleek dit achteraf het beste van de dag te zijn.

Om twee uur vertrok het bootje, een snelle (je kon ook met de grote boot maar dit leek iets avontuurlijker). We waren in no time uit de haven, supersnel. Volgens de schipper was er geen betere dag om op zee varen, zon, weinig wind en golven van niet hoger dan een meter. Ik ben (behalve de veerboot naar Engeland en de garnalenboot op Texel) nooit echt op volle zee geweest, dus ik was nog even bang zeeziek te worden. Maar dit bleek totaal niet aan de orde, gelukkig.

Op ongeveer 2 km buiten de kust zagen we de eerste walvissen. Vooral de staarten en vinnen kwamen boven de zee uit. Super, want het is niet altijd zo dat je ze ook daadwerkelijk ziet. Maar Sydney is een van de beste plekken om walvissen te spotten, omdat ze in deze tijd van het jaar van twee kanten (Noord en Zuid) hun route afleggen.

Na een paar minuten was een andere boot alweer terug, en toen begon het feest. De bultruggen waren in een goede bui, want ze begonnen een paar keer te springen. En dat had de schipper, die elke dag twee keer vaart, de laatste 6 jaar niet vaak meegemaakt. En al helemaal niet de hoogte en het aantal van deze keer. We hadden dus echt gelukkig. We hebben anderhalf uur de walvissen gevolgd, waarbij ze elke 5 minuten boven water kwamen.

Je kon ze goed volgen, omdat ze een vettige olie-achtige stof afscheiden waardoor je een spoor door het water ziet.

Normaal gesproken vertelt de schipper van alles tijdens de trip, maar achteraf vertelde hij dat hij ook met verbazing zat te kijken en dus een heel deel van het verhaal vergeten was. Maar zoals ze hier zouden zeggen: No worries mate. Want we hadden toch geen tijd voor de weetjes..

Ik heb in twee uur 150 foto’s gemaakt, en filmpjes. Helaas kan ik ze hier niet bewerken en uitsnijden, dus jullie moeten het zo doen met de foto’s van veraf. Maar het geeft toch een aardig beeld van hoe cool dit was. Het was behoorlijk indrukwekkend om deze dieren op zee te zien. Alweer een topdag dus!

1 augustus 2011 | Door: sjoerdvandenberg 

Volgende dag vroeg op, want om 7.00 uur richting de Blue Mountains. Een mooie route, langs oa Royal National Park. Daar aangekomen, in Katoomba, eerst geluncht. En ik kon even op wifi internet checken. Na de lunch een mooie wandeling gemaakt door de Blue Mountains. Erg mooie uitzichten, watervallen gezien, soort regenwoud waar je doorheen liep, mooie vogels die je daar veel ziet maar voor mij toch wel bijzonder zijn (soort papegaaien enzo). Via een heel steil treintje terug omhoog en met de kabelbaan over een hoogte van 250 meter weer naar de kant waar we de wandeling begonnen. In totaal waren we bijna vier uur onderweg. Bij de foto’s kun je zien hoe mooi het daar is.

Gegeten bij Giel, hamburgers gemaakt, en daar dvd van Johnny Bhoy gekeken, en de dvd van de reis die Giel met Menno maakte een aantal jaren geleden, leuk!). Tenslotte nog in een bijzondere bar wat gedronken, samen met een vriend van Giel. Je moest je vingerafdruk laten afnemen om binnen te komen, en het gehalte tattoo en dronken was behoorlijk hoog. Maar we hebben lekker buiten een biertje gedronken, prima avond.

De laatste dag was ook een speciale. Giel heeft noagal last van zijn rug, dus moest een beetje uitrusten, dus ik ging fietsen door Wollongong. Een bijzondere ervaring, aangezien dit land totaal niet fietsvriendelijk is. Ik mocht de fiets van Virginie, inclusief Amsterdamse fietstassen, lenen. Een helm was volgens David niet echt nodig, dus die had ik in de fietstas zitten.

Links houden ging, maar natuurlijk kwam ik bij de eerste zijstraat een cop tegen op een motor. Hij hield me stil en zei: “Hey mate, where’s your helmet?” Ik maar uitleggen dat ik uit Nederland kom en we dat daar onzin vinden, maar dat ik hem in de fietstas had zitten en ik echt niet wist dat een helm verplicht is in AUstralië. Waarop de man zei” Well mate, now you’re in Australia, so wear the helmet”. Have a nice day, dat kon er nog wel vanaf. Dus als een volslagen idioot (zoals iedereen daar nattuurlijk, maar toch) met helm op door Wollongong gefietst. Langs de haven, daar fish and chips gegeten, op het strand gezeten, naar surfers gekeken, in de zon muziek geluisterd en gelezen, prima vakantiegevoel. En op de terugweg dus langs een soccergame, maar het was denk ik niet echt een topteam, en het leek meer op een modderpoel dan een grasveld waar ze op speelden. Toch viel het Giel en mij op dat er heel veel soccerfields zijn, het lijkt populairder te worden. Rond 5 uur pas terug.

Met dank aan Tineke en Paul gegeten met Giel en Diane in een leuke club/restaurant in Wollongong. Diane kwam vandaag pas terug uit Melbourne, dus had haar nog niet gezien. En ’s avonds bij Virginie en David nog wat op internet gedaan en gelezen.

Erg gastvrij allemaal. Ik heb heerlijk geslapen en gedouched (zonder kamergenoten) en het was gezellig, het zijn allemaal aardige mensen. Tineke en Paul zullen het in december wel weer naar hun zin krijgen. Hoewel het Kerstgevoel met 30 graden toch wel anders zal zijn.

Nogmaals bedankt, Giel, Diane, Virginie en David voor de ontvangst en gezelligheid!

1 augustus 2011 | Door: sjoerdvandenberg 

De afgelopen dagen heb ik doorgebracht in Wollongong, bijna twee uur met de trein ten Zuiden van Sydney. Giel, mijn neefje, woont daar sinds een jaar of zes. Zijn familie (van de andere kant 😉 ) woont daar ook. Ik mocht logeren bij zijn tante, Virginie, en David. Giel kwam me ophalen van het station. Leuk om elkaar weer eens te zien. En helemaal om eens te zien waar hij nu woont. Want het is een totaal andere wereld.

Hij heeft het goed voor elkaar. Samen met Diane woont hij vlakbij het strand. Diane studeert nog verder maar werkt ook op de universiteit, en Giel is inmiddels hovenier. Ik heb een aantal plekken gezien waar hij werkt. Vroeg op, 6.00 uur! Hij woont in Corrimal, net als Virginie en David.

Giel had direct een vol programma geregeld. We zijn richting de haven gereden om even het strand te zien, en daarna naar Mt Keira voor een prachtig uitzicht op Wollongong. Vervolgens doorgereden richting Robertson, waar we enkele falls hebben gezien (zie foto’s). Ik weet niet meer precies hoe ze heten, kan het niet vinden, dus misschien kan Giel dat nog even schrijven hier. In elk geval hadden we geluk, want het heeft veel geregend dus was er veel water, en door het zonnige weer was het prima te doen!

Op de terugweg door Kangaroo Valley gereden en daar zelfs een Kangaroo gezien, de eerste!

Bij terugkomst in Wollongong in de haven gegeten, en vervolgens teruggegaan naar Virginie en David. Een topdag!

(hiernaast valt alles uit en zijn ze alle tekst die ze geschreven hadden kwijt, ik geloof voor een sollicitatie ofzo, dus ik sla snel dit eerste deel op)

1 augustus 2011 | Door: sjoerdvandenberg 

Tijd voor een paar snelle eigenaardigheden hier in Australië. 

• Als  je uit eten gaat dan bestel je vaak bij de bar, en dan krijg je een apparaat mee naar je tafel. Op het moment dat je eten klaar is, trilt dat ding en maakt het soms herrie of gaan er lampjes branden, waardoor je weet dat je eten klaar is en je dat zelf op kunt halen.
• Een Karmeliet kost hier ongeveer 10 dollar.
•  Dat links rijden, altijd lastig.. (in Italië gaat dat gemakkelijker)
• Kerstmis vieren ze hier lekker in de zomer, bbq erbij en veel bier drinken.
• Ze zijn niet echt fietsvriendelijk, auto’s tijden in elk geval door, en fietspaden zijn er niet veel. Wel in Wollongong overigens. En er zijn zelfs borden bij enkele restaurants en bars die zeggen dat ze fietsers niet accepteren.
• Autorijden leer je hier zelf. Je krijgt een sticker L als je nog leert, en daarna volgen nog enkele andere stickers totdat je een aantal maanden hebt gereden. Nu bleek in de praktijk dat dat hier nog steeds niet veel zegt. Gewoon lekker bellen en over de strepen rijden, relax!
• Een treinkaartje van 10 minuten naar het vliegveld kost 15 dollar, twee uur van Sydney naar Wollongong 7,80 dollar.
• Om 17.30 is het al donker, maar zelfs nu hartje winter in Sydney kun je lekker in je t-shirt en korte broek in het park zitten.
• Ik heb een soccergame gezien, dat kunnen ze nog niet echt.
• Johnny Bhoy is echt een grappige vent.
• Ik had nog iets grappigs maar dat ben ik vergeten.
• Fietsen moet hier met je helm op. Kom ik zo op terug. Zie verslagen.

28 juli 2011 | Door: sjoerdvandenberg 

Vandaag eerst lekker uitgeslapen en bijgekomen. Uiteindelijk was het erg gezellig gisteravond en zijn we tot 2 uur hier beneden in de Sidebar blijven hangen. Er speelde een liveband en daarna draaide er een dj.

Vanochtend eerst Giel gebeld om morgen af te spreken, en om half 12 gelopen door Hyde Park en de Botanic Gardens. Ik kwam bij de rivier uit, en ben daar in het gras gaan zitten, uitzicht op het Opera House en de boten. Het was warm vandaag, dus ideaal om daar te blijven en ondertussen wat te lezen.

Na een uur of twee gelopen richting Opera House en Harbour Bridge, om foto’s te maken en rond te kijken. Daar ben ik tot zonsondergang (rond half 6) gebleven.

Volgende week wil ik zeker nog hier terugkomen, want het is daar fantastisch. En als het mooi weer is, dan valt er prima een dag te relaxen, lezen en mensen te kijken. Beetje jammer vandaag dat een van de boeken die ik mee heb genomen ik al heb gelezen. Dus dat schiet lekker op.

Nu wat foto’s uploaden als het weer werkt, en dan denk ik nog even kijken in de Sidebar. Morgenochtend de trein naar Wollongong!!

27 juli 2011 | Door: sjoerdvandenberg 

Vanaf het vliegveld (waar alle bagage snel door een hond werd onderzocht, waarna we direct konden doorlopen) de trein genomen naar Central Station. Daarvandaan was het een paar minuten lopen naar het hostel. Om 10.30 uur kwam ik daar aan, en om 11.00 uur vertrok er een groep naar Bondai Beach. Dus meteen meegegaan. Je moet de eerste dag toch doorkomen. Het weer is aardig, zonnig, frisse wind maar een prima dag om langs de kust te lopen. We reden met de bus naar een startpunt, vanwaar we ongeveer in anderhalf uur naar het strand van Bondai Beach liepen. Een erg mooie route. En een gezellig groepje met wie ik apart liep, 1 jongen uit Nebraska en twee meisjes uit North Carolina, waarvan er een in Canberra nu woont. Veel foto’s gemaakt. Dat wordt weer uitzoeken en selecteren straks, want anders zit ik zo aan de 2000 foto’s in alleen al de eerste week. Na afloop van de wandeling burrito’s gegeten en terug bij het hostel een biertje met zijn allen. Daarna heb ik eindelijk na ruim 30 uur een douche genomen, en ben even op bed gaan liggen. Zometeen afgesproken in de bar, maar laat zal het niet worden, want ik ben ontzettend moe. Soort van jetlag toch. Dus niet te laat naar bed, en morgen lekker een dagje rustig rondom de Harbour doorbrengen. Vrijdag naar Giel in Wollongong. Wordt gezellig!