2013, het jaar van de slechte weersomstandigheden, wat wielrennen betreft tenminste. Zelf heb ik dit ondervonden in de Ardennen, waar we in april nog door de sneeuw fietsten.  Extra genieten van de omgeving en rust, maar ook flink doorbikkelen in de vrieskou, samen met Jorn, Jurre, Job, Wim, Peter en Hans.

 

Op 4 mei ging de Giro d’Italia van start in Napels. Ook in de ronde van Italië kregen de renners te maken met zware weersomstandigheden. Waar Bradley Wiggins, winnaar van de Tour de France 2012, als één van de favorieten van start ging, liet hij zien dat je als topwielrenner over een groot hart moet beschikken om aanspraak te mogen maken op een titel. In de regen op het natte wegdek en in de kou verdwenen alle titelaspiraties van Wiggins als sneeuw voor de zon. Hij ging als een angsthaas naar beneden, kon niet meer sturen, ging meerdere malen onderuit. Het zat hem ook niet mee in deze ronde, hij was betrokken bij meerdere valpartijen en had last van een luchtwegeninfectie, waardoor hij na de twaalfde etappe moest opgeven.

Het weer had ook invloed op de route. Tot verdriet van de meeste wielervolgers werd de etappe die trok over de Gavia en Stelvio, beide boven de 2600 meter hoogte, geannuleerd. De laatste bergetappe zorgde alsnog voor mooie beelden, doordat Vincenzo Nibali solo door de sneeuw naar de eindoverwinning reed op de Tre Cime di Lavaredo. Wilco Kelderman en Pieter Weening lieten zich deze etappe goed zien maar konden niet meegaan in het geweld van Nibali. Een terechte Italiaanse roze trui winnaar.

Bekijk hier een korte samenvatting van de laatste bergetappe:

GO JOHNNY!

Iedereen kan zich nog de beelden herinneren van Johnny Hoogerland, liggend in de berm omringd door prikkeldraad in de Tour de France van 2011. Op 23 juni maakte Johnny op majestueuze wijze  zijn echte comeback door Nederlands kampioen op de weg te worden.  In de laatste drie kilometer reed hij op de laatste klim weg van Sebastiaan Langeveld. Tom Dumoulin werd knap derde. Dat beloofde veel goeds voor de Tour de France. Sterkste man van Belkin was Bram Tankink, de Tank. De overwinning zorgde voor mooie beelden aan de finish, wielrennen is emotie.

Bekijk hier een ode aan Johnny Hoogerland door Torres Blues:

Voor de Tour de France was het een bijzonder jaar, de honderdste editie werd verreden. De eerste dag op Corsica zorgde al direct voor spektakel. De bus van Orica Greendedge stond vast onder de finishboog. Paniek en stress bij de organisatie, die liet zien slecht te kunnen omgaan met deze druk. Ze besloot de finish te verleggen naar het drie kilometer punt, direct na een rotonde. Gelukkig kreeg iemand de ingeving de banden lek te steken van de bus, waarna deze in zijn achteruit de kant in werd gereden waardoor er alsnog gesprint kon worden. Marcel Kittel won zijn eerste van vier ritoverwinningen, een waanzinnige Tour voor hem en zijn Nederlandse ploeg Team Argos-Shimano.

Het mooiste moment voor veel Nederlandse volgers kwam tijdens de dertiende etappe van  Tours naar Saint-Armand-Montrond. De Nederlanders van Belkin en de Belgen van Quick Step zijn gewend in de wind te rijden als het, zoals dat heet, op de kant gaat. Deze etappe was de kans ook groot dat dit zou gebeuren, en ze wisten hier op een prachtige manier gebruik van te maken. Alejandro Valverde verloor bijna tien minuten waardoor Bauke Mollema de tweede plaats in het algemeen klassement overnam. De geletruidrager Chris Froome verloor meer dan een minuut.

Bekijk hier de samenvatting van deze etappe

De Tour bestond uit veel meer hoogtepunten. Op een rijtje:

Het juichen van ploegleider Davide Bramati na de overwinning van Trentin:

De overwinning van Chris Froom op de Mont Ventoux. De commentator van Sporza over Alberto Contador: ‘Hij moet zijn zadel in zijn poep steken om vooruit te komen’.

De wheelies van Peter Sagan in de etappes naar de Mont Ventoux en Alpe d’Huez. Dat hij een echte fietskunstenaar is kun je zien op onderstaand filmpje:

En tenslotte natuurlijk de beelden van de Alpenetappe waarin twee keer de Alpe d’Huez werd beklommen en traditiegetrouw de Nederlandse fans een feest van jewelste neerzetten in de fameuze bocht zeven. In onderstaand filmpje zie je hoe de Belgen van Sporza hiernaar kijken:

De Nederlandse jongens deden het fantastisch in deze Tour. Natuurlijk was het de Tour van Bau en Lau, respectievelijk geëindigd op de zesde en dertiende plaats. En natuurlijk mooie prestaties van Team Argos-Shimano met de ritzeges van Marcel Kittel en het goede rijden van onder anderen Tom Dumoulin en Koen de Kort.

Winnaar van deze honderdste editie, Chris Froome, eindigde zijn speech met de volgende woorden: ‘This is one yellow jersey that will stand the test of time’. Laten we hopen voor de sport dat hij de waarheid sprak.

De laatste grote ronde van 2013 was natuurlijk de Vuelta, de Ronde van Spanje. Een prachtige ronde die jammer genoeg stukken minder aandacht krijgt dan bijvoorbeeld de Tour. Ik snap de redenen, vooral vanuit commerciële uitgangspunten gedacht, maar het is jammer omdat deze ronde jaarlijks voor veel spektakel zorgt, net als de Giro overigens. Misschien dat die twee rondes wat wielrennen betreft mooier zijn dan de Tour. Met de beperkte beelden die we hebben gekregen, zagen we iets bijzonders gebeuren. De winnaar van de Giro, Vincenzo Nibali, was niet sterk genoeg om te winnen van de 41-jarige Chris Horner! Een lelijke manier van fietsen, maar effectief was het zeker! In het volgende fragment zie je beelden van de heroïsche etappe waar Chris Horner stand houdt en zelfs wegrijdt bij Vincenzo Nibali:

Tony Martin bewaart trouwens minder goede herinneringen aan deze Vuelta. In de zesde etappe werd hij na een solo van 170 kilometer (!) 4 meter voor de finish bijgehaald.

Tussendoor een aandachtspunt: de Enecotour wordt jaarlijks verreden in Nederland en België, zeer de moeite waard te bekijken. De winnaar van de editie van 2013 gaan we volgend jaar vaker tegenkomen in de einduitslagen op de weg, voormalig veldrijden Zdeněk Štybar.

Het seizoen werd afgesloten met het WK op de weg. Nederland kon helaas geen indruk maken bij de wedstrijd voor elite mannen. Bauke Mollema werd elfde. Wel succesvol waren Nikki Terpstra (goud ploegentijdrit Quickstep), Mathieu van der Poel (goud junioren), Ellen van Dijk (goud tijdrit vrouwen) en natuurlijk Marianne Vos die goud won op de weg bij de vrouwen. Nederland eindigde bovenaan de medaillespiegel. Hopelijk kunnen de Nederlandse mannen volgend jaar meer invloed uitoefenen op het behalen van een medailleplaats.

Overigens zorgde de finale bij de mannen voor veel spanning. Twee Spanjaarden (Rodriguez en Valverde)  en een Portugees (Rui Costa) reden vooraan. De Spanjaarden lieten zich in de luren leggen en Rodriguez verloor nipt de eindspurt en dus de Spaanse zege. In de allerlaatste wedstrijd van het jaar kon hij gelukkig revanche nemen door de Ronde van Lombardije te winnen.

Bekijk hier alle beelden van het WK wielrennen in Florence

Het was een prachtig wielerjaar. Komend jaar is het de bedoeling om iets minder te kijken en meer zelf te gaan fietsen. Maar ik kijk uit naar de eerste klassiekers in Vlaanderen!

De periode rond Kerst is niet alleen een tijd van Serious Request, top 2000 en samenzijn met familie en vrienden, maar ook een tijd van terugblikken en jaaroverzichten. Een bijzonder jaar zoals altijd, met de klassiekers, de verandering van Blanco naar Belkin en  de honderdste Tour de France. Een kort overzicht:

Op 22 januari startte voor mij als volger het wielerjaar met de Tour Down Under. Moeilijk te volgen, slechts via internet, maar met een prachtige winnaar van het eindklassement: Tom-Jelte Slagter. Hij zal helaas komend seizoen fietsen voor Garmin-Sharp.

Het echte fietsen ter voorbereiding van de klassiekers begon op 23 februari met Omloop het Nieuwsblad, winst van Paolini. Een koude start van het jaar. Dat bleek helemaal een dag later, want Kuurne-Brussel-Kuurne werd afgelast wegens gevaar op de weg. Te koud, te nat, teveel risico voor de renners.

Dan even aandacht voor een wedstrijd die niet op tv wordt uitgezonden, maar dit zeker wel verdient: de Strade Bianche werd op 2 maart verreden. Deze wedstrijd bestaat voor de profrenners sinds 2007, heette voorheen L’Eroica en is in het leven geroepen onder anderen om te voorkomen dat de prachtige witte stoffige zandwegen geasfalteerd zouden worden. De koers wordt ook wel de ‘Hel van het Zuiden’ genoemd, is ongeveer 190 km lang waarvan 90 kilometer stoffige zandweg en werkelijk een genot om naar te kijken. Het is dan ook een kwestie van tijd dat de NOS ook deze wedstrijd zal gaan uitzenden. Dit jaar won Moreno Moser. Fabian Cancellara heeft de koers al twee keer gewonnen, met een volgende winst wordt een witte strook naar hem vernoemd. Houd 8 maart 2014 in de gaten!

Een  belangrijke etappekoers in Italië is de Tirreno Adriatico, waarbij  er 7 etappes verreden worden. Een ploegentijdrit, 5 reguliere etappes en afsluitend een individuele tijdrit. Benoemenswaardig afgelopen editie was de verschrikkelijke klim Sant’Elpidio en de Strada Cocciari met stijgingspercentages tot 30%. Ook de komende editie zal weer zware beklimmingen bevatten.

Na een koude Milaan San Remo, waar een groot deel van de renners in de bus bleef omdat ze de omstandigheden te koud en te zwaar vonden, en waar Cavendish gewoon in een korte broek reed (‘I’m not touch, just stupid I think’) begon dan het seizoen voor één van mijn favoriete renners: Fabian Cancellara. Een Zwitserse geweldenaar die veel ritten en koersen op zijn naam heeft staan. Hij won voor de derde keer op rij de E3 prijs en voor de tweede maal de Ronde van Vlaanderen, de eerste echte klassieker van het seizoen. Titelverdediger Tom Boonen viel en onder flink gejuich van alle toeschouwers langs de kant (de Belgische commentator: ‘Daar zien we een Paashaas op de nek van een Paasdwaas’) liet Fabian Cancellara wederom zien dat hij de sterkste was. Deze koers heb ik samen met mijn vader en zwager in het prachtige Boshuis in Friesland kunnen kijken tijdens een ‘Paas-weekendje-weg‘. Mooi om nog te vertellen is dat Peter Sagan op het podium in de billen van de rondemiss kneep (filmpje zie onderaan dit blog) en hij daarvoor later openlijk zijn excuses aanbood, maar wat een held. Hij komt nog terug in deel 2.

Cancellara viel hard tijdens de Scheldeprijs en het was maar de vraag of hij in Parijs aan de start van Parijs-Roubaix weer in vorm was. Dat was hij zeker.  Na een achterstand kwam hij langzaam maar zeker dichterbij de koplopers (‘Hij komt hij komt, het beest komt eraan’) en samen met Sepp Vanmarcke van Blanco reed hij het wielerstadion van Roubaix binnen. Daar versloeg hij de Belg in een eindsprint, tot groot verdriet van Vanmarcke, die op tv huilend zijn verslag deed: ‘Op het laatst loop ik er echt in.’

In april ben ik zelf gaan fietsen met Jorn, Jurre en Job in de Ardennen. Volledig uit vorm, last van mijn rug waardoor ik een aantal weken vastzat aan de fysio, maar heerlijk om daar te kunnen fietsen. Beter ook dan Zuid-Limburg, waar ik nog steeds nare herinneringen heb aan de Keutenberg.

Het voorseizoen werd afgesloten met de Brabantse Pijl, Peter Sagan won, de Amstel Gold Race, gewonnen door een dappere Kreuziger, de Waalse Pijl, winnaar Moreno en Luik-Bastenaken-Luik met als eindwinnaar Daniel Martin.  Vervolgens konden de grote rondes beginnen, met de Giro d’Italia die op 3 mei van start ging.  Dat zal de start zijn van deel 2.

Hieronder enkele filmpjes:

Strade Bianche 2013:

Sagan knijpt rondemiss op podium Ronde van Vlaanderen:

Verontschuldigingen Peter Sagan:

Hoogtepunten Ronde van Vlaanderen 2013:

Samenvatting NOS Parijs Roubaix 2013:

Martijn Hendriks van de NOS twitterde over dit filmpje op de NOS-site. Mooi om te zien dat de Hel van het Noorden, ook wel bekend als Parijs-Roubaix, een kant heeft die aan de meeste mensen voorbijtrekt: de achterkant in de bezemwagen. Want als je  over meer dan 50 km kasseien wordt gestuurd, kan het niet anders dan dat er wielrenners uitvallen. Schitterende klassieker.

Bekijk hier de korte reportage: De achterkant van ‘de Hel’

Bekijk hieronder een bekend filmpje van Holland Sport: