Tag archieven: australië

Laatste week van de vakantie 2011

28 december 2011 | Door: 

Burj Al ArabUluruWalvis spottenIMG_8505_2IMG_7660IMG_9016_2

Het heeft even geduurd, maar nu is het wel tijd voor een kort verslag van de laatste week. Misschien wel de leukste week, en te druk toen om iets te schrijven. Daarbij was ik echt wel toe aan wat relaxen, dus ook niet helemaal de tijd genomen om in te loggen 🙂

De laatste twee dagen in Darwin waren niet helemaal top. Het is er heet en er is weinig te doen. Wel een paar leuke mensen ontmoet, naar het festival geweest en heerlijk gegeten bij Tim’s Surf ’n Turf. Krokodil o.a. Een aanrader, mocht je ooit in Darwin komen.

Gelukkig vloog ik zaterdag 20 augustus om 17.45 naar Perth. Het ging allemaal vrij snel, en Corine en Bart kwamen net aanrijden op het vliegveld. Superleuk om elkaar na zo lang weer te zien. Apart ook, zo ver weg. Toch was het al heel snel alsof je gewoon thuis bent, maar dan een paar duizend kilometer verderop. Ze wonen in een prachtig huis, gezellig ook en het was na weken hostels te relaxt om een eigen slaapkamer en badkamer te hebben. En om weer eens niet je best te hoeven doen om mensen te ontmoeten, maar gewoon gezellig te KOLONISTEN! Meteen al een topdag, terwijl we nog een week hadden te gaan!

Ik weet niet meer dag voor dag wat we hebben gedaan, het was een volle week. Maar enkele hoogtepunten:

Zondags heel relaxt gedaan, en ’s middags in Fremantle in een soort van brouwerij (groot en gezellig, zie ook: https://www.littlecreatures.com.au/) met vrienden lekker aan het bier en tapas gezeten. Superleuk. Nederlandse vrienden die ook in Perth wonen. Dat zijn er nog vrij veel overigens.

Twee dagen heb ik heerlijk gerelaxt omdat Corine en Bart allebei moesten werken. Corine werkt op de Nederlandse school, waarbij ze scholen bezoekt om kinderen les te geven (Nederlands, rekenen e.d.). En soms bezoekt ze kinderen thuis. Erg leuk om te doen, maar soms lastig aangezien het om kinderen gaat in de leeftijd van kleuters (ja, collega’s: hahahahahahahaha) tot middelbare school gaat.

Het was mooi weer, dus ik heb lekker in de tuin gezeten en gelezen, muziek geluisterd. Veel dvd’s gekeken en toch nog even naar het (zaken)centrum va Perth gegaan (in het kader van nu je er toch bent).

Met Corine heb ik een autoritje gemaakt naar een natuurpark op een paar uur rijden. Onderweg in een dorpje heerlijk geluncht. Als je een uurtje uit het centrum bent dan kom je meteen in een mooi heuvellandschap. En je gaat een beetje terug in de tijd. In het dorpje nog een museum(pje) bezocht, een oude rechtbank.

In Perth hebben we nog de gevangenis bezocht. Behoorlijk indrukwekkend bezoek, als je zag hoe het er, nog niet zo lang geleden, aan toe ging daar. Ik zal de details besparen, maar het was niet fijn om in die gevangenis te zitten. Ook hebben we de dodenkamer gezien, met de galg waaraan de mensen werden opgehangen. Beetje luguber. Leuk om nog eens te doen: een rondleiding in de nacht.

Verder hebben we veel gekolonist thuis, ook met andere Nederlandse vrienden, erg leuk.

De laatste dagen zijn we naar Margaret River geweest, een wijngebied in het zuiden van Australië. We hadden een huisje in Cowaramup, iets ten noorden van Margaret River. Prima huisje, tussen de wijnstruiken in.

Niet alleen veel gekolonist bij de open haard (vrij koud in het zuiden) en wijn gedronken (heerlijk daar), ook in het uiterste zuidelijkste puntje geweest waar de Indian Ocean en de Pacific Ocean bij elkaar komen bij Cape Leeuwin. En natuurlijk met de 4WD even de bush in gereden. Helaas lag er op een gegeven zo’n dikke boomstam op de weg, dat we niet verder konden. Verder een lekkere Sandalford gekocht voor thuis. Ik had hem net bijna opengemaakt (en dacht toen: ik MOET nu het laatste weekverslag schrijven) maar bewaar hem toch nog voor een ander moment. Topwijntje.

Ik vergeet vast nog wel wat dingen, zoals een middagje naar het strand (even uitwaaien de eerste zondag), de verjaardag op de laatste avond bij Nederlandse vrienden en samen eten bij de Indiër in Subiaco (de wijk waar Bart en Corine wonen). Ik schreef al eerder: teveel om op te nomen.

Wat ik in elk geval niet vergeet is hoe leuk en fijn het was om dit alles nog in de laatste vakantieweek mee te maken. Het was supergezellig, heel relaxt, ik heb echt genoten van de gastvrijheid van Corine en Bart en ook hun vrienden overigens. En natuurlijk van alles wat we gedaan en gezien hebben. Nogmaals onwijs bedankt! Ik kreeg net een kerstkaart uit Perth, en gelukkig vonden zij het net zo leuk en speciaal! Hopelijk zien we elkaar snel weer in 2012.

Eindelijk dan toch nog het laatste vakantieverhaal. Nu kan ik dan fijn beginnen aan het uitzoeken van de 1400 al geselecteerde foto’s om een fotoboek te maken. Projectje van volgende week. Het was een topvakantie, met veel pieken en weinig dalen. Veel leuke mensen ontmoet, op mooie plaatsen geweest, genoten van de gastvrijheid in Wollongong en Perth, een prima start gehad met Jeroen (nogmaals bedankt voor de gezelligheid in Dubai) en veel geleerd. Volgend jaar wordt het waarschijnlijk een wat rustiger reisjaar, maar ik denk er toch nog even over na om weer een andere plek te gaan bezoeken, alleen dan wat korter.

Nog bedankt allemaal voor de leuke reacties, dat is echt leuk als je zo ver weg zit.

Groeten allemaal!!

Laatste bestemming

20 augustus 2011 | Door: 

Zonsondergang in Darwin.
Zonsondergang in Darwin.

Vanochtend uitgecheckt, dat moet voor 10 uur, en om 15.45 vertekt mijn shuttlebus naar het vliegveld. Dus ik heb nog een ruime ochtend hier om rond te kijken. Niet teveel, want daar is het te warm voor.

Gisteren ben ik na een toplunch (snapper) naar een museum in het noorden van Darwin gelopen. Ruim een uur lopen, om 13.00 uur, niet zo handig. Maar het museum was aardig. Gratis, dus als Nederlander hoor je dat sowieso leuk te vinden, maar ook een hoop dingen gezien en gelezen over Australie, de dieren die er leven, de geschiedenis, de aboriginals en de orkaan die Darwin heeft verwoest. En er was airco, dus prima om de middag daar door te brengen.

’s Avonds wat gesproken met een NL kamergenoot, en daarna gegeten bij Tim’s Surf ’n Turf. Erg lekker. Krokodillenschnitzel met salade en groenten. In het restaurant vul je op een menukaart zelf je menu in, en dat lever je in bij de bar. Af en toe komt de eigenaar langs om wat ‘magic’ te doen aan tafel. Op zich wel leuk. En het eten is erg goed. Daarna nog langs het festival geweest. Helaas zijn alle leuke acts al dagen uitverkocht, dus dat is er niet echt meer van gekomen.

Eergisteren naar de deckchaircinema geweest. Dat is een buitenbioscoop hier aan het strand. Mooie plek, en heel relaxt om ’s avonds zo buiten een film te kijken. De film ging over 130.000 kinderen die ooit vanuit Engeland gedeporteerd zijn naar Australie, zogenaamd als weeskinderen voor adoptie. Maar ze moesten werken voor de katholieke kerk. En daar gebeuren blijkbaar overal ter wereld niet altijd de leukste dingen met de kinderen zal ik maar zeggen. Waar gebeurd en best wel heftig, maar mooie film. Oranges and sunshine was de titel.

Tijd voor eten. Nu al zin in vanavond! Tot later!

Kakadu en Litchfield: Litchfield

18 augustus 2011 | Door: 

Bloemen onderweg naar Litchfield.
Bloemen onderweg naar Litchfield.

De volgende ochtend dus om 6 uur op, waarna we in Kakadu gingen zwemmen in krokodillen-vrij water, boven aan een berg. Echt een mooie plek, allemaal poeltjes met helder water en watervallen, en uitzicht over Kakadu.

’s Middags bleek ik van groep te wisselen. De rest van de groep deed blijkbaar de vierdaagse tour, en ik de driedaagse. Dus na een bliksembezoek aan een oude goudmijn (niet meer in werking, overigens zijn er nog 6 goudmijnen wel in werking en wordt er mog steeds veel goud gevonden) gewisseld van bus. De nieuwe groep was een stuk kleiner, 9 mensen, maar wel weer gezellig.

We reden direct door naar Mt Bundy Station, een cattlestation waar we de nacht zouden doorbrengen. De tenten stonden midden op het cattlestationterrein, met uitzicht op de waterbuffels en wallaby’s. ’s Avonds kangoeroe, krokodil en steak van de bbq gegeten (krokodil is niet zo bijzonder dus, soort kip maar minder smaak) en salades en gegrilde groenten. Erg lekker. Daarna nog een paar uur binnen in de grote tent (veel muggen daar) aan de wijn gezeten. Tijdens het slapen liepen de wallaby’s vlak langs de tenten, meer springen eigenlijk, gaat behoorlijk snel.

Volgende ochtend maakte Greg, de tour guide, iedereen wakker door midden op het terrein met zwepen te gaan slaan. Is weer eens iets anders.

Gereden richting Litchfield National Park. Eigenlijk was het de hele dag door korte stukjes rijden, een paar wandelingen maken en overal in riviertjes en onder watervallen zwemmen, in superhelder water. Omdat we vroeg waren was het steeds vrij rustig. Op de foto’s straks kun je zien dat je midden in de natuur zwemt. Bij de grootste waterval (en een soort meertje) was er tussen de rotsen een soort gat, waar warm water in zat (opgewarmd door de zon, en uitgesleten door het water zelf), een natuurlijke hottub. Leuk om even in gezeten te hebben.

Tijdens een van de wandelingen kwamen we ineens een zwarte python tegen, paar meter lang, net klaar met het aanvallen van een rockwallaby. De wallaby kon ontkomen, gelukkig voor hem, want deze slangen slikken de wallaby’s in 1 keer door (niet voor te stellen als je die slang zo zag kruipen, erg lang maar niet zo dik dat er een hele wallaby in kan).

Op de terugreis naar Darwin nog een witte zeearend gezien.

Een heel relaxte dag vandaag dus, met veel zwemmen, wat wel lekker was aangezien de temperatuur gestegen was naar 36 graden.

’s Avonds terug in Darwin. Er is hier een festival, het Darwinfestival, en daar ben ik ’s avonds naartoe geweest. Beetje kleinschalig, maar wel erg gezellig. Morgen ga ik daar denk ik ook naartoe. Even kijken wie er optreden en waarvoor het de moeite waard is om kaartjes te kopen. Overdag doe ik nu niet zoveel, beetje relaxen en lezen. Het is wat saai hier, maar ik denk dat ik ergens lekker in het park ga zitten. Vanavond weer naar de markt (met veel eettentjes en ondergaande zon op het strand, elke zondag en donderdag, erg leuk want was er zondag ook).

En zaterdag het vliegtuig naar Perth! Wordt gezellig, nu al zin in!

Kakadu en Litchfield: Kakadu

18 augustus 2011 | Door: 

Krokodillen langs de bootroute.
Krokodillen langs de bootroute.

De afgelopen drie dagen heb ik, weer zonder bereik en internet, dus het duurde even, doorgebracht in National Park Kakadu en National Park Litchfield.

Maandagochtend vroeg vertrokken, om 7 uur stond de bus klaar. Een groep met: 6 Engelsen (gezin), een Chinese schrijver (reisverhalen), twee Duiters en verder alleen Fransen. Guy, de tour guide, was oorspronkelijk ook Frans. Dat hoorde je direct, de Engelsen hadden moeite hem te verstaan, maar het was redelijk te doen. De man praatte onderweg aan een stuk door, beetje vermoeiend soms, maar wel leuk om veel te weten te komen over de omgeving waar je doorheen rijdt.

We zijn eerst richting Ubirr Rock gereden, waar we oude Aboriginal rotstekeningen hebben gezien. Sommigen waren enkele duizenden tot tienduizenden jaren oud, en alle tekeningen zzijn gemaakt met een speciale betekenis. Bijvoorbeeld om aan te geven dat er ergens voedsel is te vinden (vis of kangoeroe meestal), of om de kinderen iets te leren (dat je bijvoorbeeld gestraft kunt worden en hoe). Tekeningen werden nooit gewist. Het duurde soms weken voordat ze een tekenning af hadden (het is vrij intensief om van oker verf te maken, zeker in deze hitte). Bovenaan de berg had je een prachtig uitzicht over een soort savanne, crocodile dundee is hier ook opgenomen. (nooit gezien maar toch)

’s Middags hebben we onder leiding van een aboriginal een boottocht gemaakt over de rivier, waar we verschillende krokodillen gezien hebben. Het was niet een van de vele toeristische attracties die ze hier hebben, waarbij er allemaal vlees wordt gegooid zodat de krokodillen opsrpingen enz, maar de aboriginal vertelde tijdens de boottocht van alles over zijn volk in Arnhemland (gebied waar we langsvoeren) en het leven van de krokodillen in deze rivier. Op de foto’s zal ik er straks een paar laten zien. Behoorlijk indrukwekkende beesten zijn het, en snel ook.

Eind van de middag teruggereden richting kamp, waar Guy op de bbq Baramundi vis had klaargemaakt, erg lekker. ’s Avonds nog met de groep bij elkaar gezeten en rond half 11 naar bed, volgende dag moesten we weer vroeg op. Hoewel het minder vroeg was dan Alice Springs, dit keer 6 uur!

The Ghan

13 augustus 2011 | Door: 

The Ghan, dwars door Australië van Zuid naar Noord.
The Ghan, dwars door Australië van Zuid naar Noord.

Zaterdagochtend half 11 hier, rond de 29 graden nu en eindelijk een plekje gevonden. Het was een nogal onrustige treinreis naar Darwin.

We werden met een shuttlebusje van het hostel naar het treinstation gereden. Daar werden de tassen ingecheckt, net als bij de vliegvelden. De Ghan stond al klaar: 26 wagons, 710 meter lang. Nog nooit zo’n lange trein gezien. Ik zat in het ‘Red Service’ gedeelte. Eigenlijk gewoon de goedkoopste plekken. Vooral de oude mensen en gezinnen zitten in de duurdere gedeeltes, waar je een eigen cabine hebt en een eigen douche en toiler. Maar Red Service was prima, hele ruime plekken. En er zat niemand naast me, dus dat scheelte. In de wagon voor ons was het Matilda Cafe, waar je ontbijt, lunch en dinner kon krijgen. Ook waren er gezamenlijke douches. Prima om de 22 uur (!) door te komen.

Om 18.00 uur vertokken we, en al snel kon je een prachtige sunset zien. Om half 7 ging de zon al onder. Na het diner (chicken curry) heb ik mijn boek van Mankell uitgelezen, erg goed. Inmiddels sliep iedereen om mij heen al. Op het moment dat ik net wilde gaan slapen, voelden we een harde klap en stonden we stil. Niemand wist wat er aan de hand was (iemand riep: that was a very heavy camel!), maar na drie uur stonden we nog steeds stil. Ik heb weinig geslapen, een paar uur, en tussendoor als ik wakker werd bleek de trein nog steeds stil te staan. De volgende ochtend om 6 uur een hele mooie sunrise gezien, en de trein begon zowaar te bewegen. Jammer was dat het achteruit was. Gelukkig gingen we niet helemaal terug naar Alice Springs. De locomotief bleek stuk te zijn. We stonden in de middle of nowhere in de outback, dus bellen was geen optie. Met de satelliettelefoon konden ze een nieuwe locomotief laten komen, maar het duurde in totaal 12 uur. Het personeel bleef vrij luchtig, no worries zoals dat hier wel vaker gezegd wordt. ‘Enjoy your trip, I’m sure you’ll get enough and a good sleep with the train standing still!’.

In de loop van de ochtend konden we eindelijk weer verder. Maar we hadden 12 uur vertraging opgelopen. Dat betekende dat we geen tussenstop in Katherine zouden maken (waar iedereen een korte tour van 3 uur had geboekt om de tijd door te komen) maar in een keer door zouden rijden naar Darwin. ETA was rond middernacht. Vervelend was dat niemand kon bellen, dus we wisten geen van allen of we rond dat tijdstip wel konden inchecken in de hostels en hotels.

Na het tweede diner, bleken we in Katherine wel bereik te hebben. Mijn telefoon deed het niet goed, maar een Australier gaf zijn telefoon om mijn hostel mee te bellen. Het bleek dat ze 24 uur receptie hadden, dus dat was geen probleem. Ze waren blij dat ik belde, want ze vroegen zich al af waar alle gasten voor die avond bleven. Om de tijd door te komen ging ik in het cafe een wijntje drinken, en daar heb ik uiteindelijk drie uur zitten praten met een Duitser, Francaise, Italiaanse, Spanjaard, Kroatische en vijf personeelsleden van de trein. Erg gezellig. De Italiaanse heb ik mee afgesproken in Perth, daar is zij rond dezelfde tijd. En de Duitser en Kroatische zitten in hetzelfde hostel.

Met een gratis shuttlebusje werden we vervolgens naar het hostel gebracht. Daar aangekomen bleek mijn booking niet goed te zijn. Ik had geboekt voor een paar dagen, en had twee dagen eerder gebeld om te verlengen aangezien ik eerder zou komen. Het hostel zat helemaal vol, dus helaas. Probleem was alleen dat alle hostels vol zaten. De mensen van de receptie waren zo aardig verschillende hostels te bellen, maar dit had geen succes. Stond ik daar om half 2 ’s nachts. Gelukkig was de man van de receptie zo aardig om zijn eigen bed aan te bieden, aangezien hij tot 9 uur ’s ochtends moest werken. En gelukkig had ik de slaapzak van Willemijn en Arnold mee, dus uiteindelijk heb ik toch wat kunnen slapen. Wel vroeg op, en nu even wachten tot ze een kamer voor me hebben. Dat ging vandaag en morgen zeker lukken zeiden ze.

Ik ga nu even een bookstore opzoeken, heb wel Down Under van Bill Bryson gekocht maar wil nog een thriller ofzo hebben. En ik ga wifi opzoeken om wat gemailde ibooks van Sabine te kunnen downloaden. Verder vandaag denk ik vooral relaxen, aan het zwembad hier op het dak. En misschien even wat rondlopen door de stad.

Vanavond vast even de kroeg in met de anderen, en morgen denk ik een bezoek brengen aan de markt. Er schijnt ook een festival aan de gang te zijn, dus wellicht is dat nog de moeite waard. Maandag start de tour naar Kakadu, weer vroeg, dus morgen maar niet al te laat slapen. Vooral even relaxen de komende twee dagen!

Central Australia part 2

11 augustus 2011 | Door: 

Zonsopkomst bij Kings Canyon.
Zonsopkomst bij Kings Canyon.

De volgende ochtend om 5 uur op, om vroeg richting de Olga’s te rijden. Dat zijn rotsformaties net als Uluru, maar dan meerdere bij elkaar (36) en van verschillend formaat. Daar hebben we een wandeling gemaakt van drie uur, terwijl langzaam de zon opkwam. Een schitterend gezicht, ik zal proberen zo wat foto’s te plaatsen. Onderweg veel moois gezien aan rotsen, kleuren, planten en bloemen en ook een aantal kangoeroes. Ze kwamen vlak langs ons, dat staat op een filmpje gelukkig.

Bij het kamp geluncht, steaks enz die over waren van de bbq de avond ervoor, en naar Kings Creek Station gereden. Een cattle station waar we zouden overnachten. We hebben daar met zijn allen het eten klaargemaakt, waarbij Steve vervolgens op het vuur (vrij groot) ging koken. Alles ging in speciale pannen (kip, groenten, curry enz) die op het vuur anderhalf uur konden doorkoken. Superlekker gegeten. Ook had hij zelf brood gebakken. Echt lekker allemaal. Dit keer wat langer aan het kampvuur gezeten, sterren gekeken (met uitleg over de sterren die je zag, de sterrenbeelden, Jupiter, de melkweg) en daarna geslapen. Dit keer mijn muts opgedaan, goed dat ik hem meehad. Weer erg koud, maar weer een heel mooi uitzicht. Wel kort geslapen, ik denk niet langer dan drie uur. Maar als je daar toch bent kun je beter meteen gebruik maken van de speciale uitzichten vond ik. In tenten slapen kan altijd nog.

Vijf uur weer op, en na een douche en ontbijt naar Watarrka National Park gereden, ook wel Kings Canyon genoemd. Diegenen die in Amerika naar de Grand Canyon geweest zijn, weten hoe zoiets eruit ziet. Kings Canyon is dan wel minder groot, toch was ook deze wandeling weer superindrukwekkend. Ten eerste door de zonsopkomst, met al die rode rotsen erg mooi om te zien. Een wandeling gemaakt over de ‘rim’ van de canyon, waarbij Steve weer van alles vertelde over de planten en dieren, de steenformaties, het ontstaan van de canyon, de fossielen van schelpen en zeedieren die miljoenen jaren geleden hier leefden toen deze woestijn nog zee was. Tijdens de wandeling liepen we naar de Garden of Eden. Een soort kleine vallei in de canyon waar al het water naartoe stroomt waardoor er daar allerlei verschillende bomen en planten groeien. Echt een bijzondere plek om even te zitten.

Na de wandeling teruggereden naar Alice Springs. Met veel tussenstops. Zo hebben we geluncht onderweg tussen de dingo’s (wilde honden), hebben we verschillende fossielen gezien, een plek waar miljoenen jaren geleden een krater is ingeslagen (zometeen op google kijken, je schijnt een grote cirkel ten westen van Alice te kunnen zien, enkele kilometers lang) waar de rotsen door de kracht van de inslag omhoog zijn geworpen en we kwamen nog flinke bosbranden tegen waardoor we moesten omrijden.

Rond zes uur was ik terug in het hostel. Drie bijzondere dagen meegemaakt. De groep was gezellig, veel Fransen, een aantal Oostenrijkers en een Belgisch gezin. De tourguide Steve was top, veel verteld, leuke muziek onderweg laten horen, passend bij de verschillende plaatsen. In het hostel gegeten met de nieuwe kamergenoten, rond elf uur gingen we naar bed. Nu blijf ik hier tot vier uur, dan vertrekt de bus richting de Ghan. Een lange reis, 22 uur, maar volgens mij ook weer bijzonder om mee te maken.

Voorlopig dus even geen nieuw verslag, zaterdag ben ik weer 🙂 Ik ga nu proberen wat foto’s te uploaden. Ik heb er rond de 600 gemaakt, dus wordt even kiezen.

Central Australia part 1

11 augustus 2011 | Door: 

Uluru bij zonsondergang.
Uluru bij zonsondergang.

G’day! Drie dagen op pad geweest en dus geen tijd gehad om een verslag te plaatsen, maar dat zal ik nu proberen goed te maken.

Ik ben aangekomen in een totaal andere wereld. Warmte overdag, kou ’s nachts, een uitgestrekte stad, woestijn en rotsen overal waar je kunt kijken, veel meer aboriginals, stof, saloons, flying doctors.. kortom Alice Springs.

Na het bezoeken van de kangoeroes de volgende dag om 5 uur vertrokken met de tour naar Uluru (Ayers Rock), Kata Tjuta (Olga’s) en Watarrka NP (Kings Canyon). Het was even bikkelen, maar de dagen erna zou het alleen maar vroeger opstaan worden.

Met de bus reden we richting Uluru, waarbij we onderweg een aantal stops maakten. De eerste was bij een camelfarm. Er leven ongeveer 500.000 tot een miljoen kamelen in de outback. Ooit meegenomen door de kolonisten. Ze werden veel gebruikt tijdens de tochten door de droge woestijnen, aangezien ze tot drie maanden zonder water kunnen, en behoorlijk hard kunnen lopen, zo’n 40 km per uur. Je kon een ritje maken op een kameel, maar dat hebben we niet gedaan. Dat ging namelijk om een minuut lopen door een soort van manege. Niet heel bijzonder.

Vervolgens zijn we doorgereden en kwamen we, na nog een tussnstop bij een cattlestation (in de middele of nowhere, duizenden hectares groot), aan bij Yulara. Dat is een soort campground vlakbij Uluru. Meteen doorgereden naar de rots zelf. Behoorlijk indrukwekkend, aangezien Uluru de enige rots in het platte landschap is. En natuurlijk ook het feit dat deze rots voor de aboriginals heilig is maakt het tot een speciaal bezoek. We zijn eromheen gelopen en onze gids, Steve, heeft van alles verteld over de betekenis van de verschillende plaatsen, de tradities van de aboriginals enz. Er was ook een bezoekerscentrum, waar je van alles te weten kon komen over de aboriginalcultuur. Te veel om hier allemaal op te schrijven, maar erg interessant.

Sowieso zijn de aboriginals en de plek die zij innemen in de Australische cultuur heel bijzonder. Veel toeristen worden bang gemaakt met de (ook veel waargebeurde) verhalen van diefstal, verkrachtingen en overvallen. Maar wat daardoor gebeurt, is dat alle aboriginals met angst worden bekeken. Daar komt nog eens bij dat het niet echt een volk is dat trots uitstraalt, vrolijkheid. Volgens Steve logisch, aangezien ze ook weinig hebben om trots op te zijn omdat ze zich steeds meer hebben moeten aanpassen aan de Westerse cultuur. Wat het nog lastiger maakt, is dat er weinig tot geen scholing is, de meeste aboriginals kunnen niet lezen en schrijven, en dat maakt het participeren in de maatschappij natuurlijk lastig. Ze kennen wel hun eigen scholing, maar dan gaat het meer om de taken en rollen die je als man en vrouw moet hebben, met de daarbij behorende tradities (om man te worden bijvoorbeeld) en verhalen. Er zijn ontzettend veel verhalen, dat is zo’n beetje de basis van de hele aboriginalcultuur. Erg leuk om te horen of te lezen, allemaal met raakvlakken van de omgeving en verklaringen van bijvoorbeeld bepaalde natuurverschijnselen. Tenslotte leven ze ook met een hele andere instelling, namelijk van dag tot dag, zonder bezig te zijn met de dag van morgen. Er zijn veel botsingen met de Westerse cultuur. Dit verhaal kan nog veel verder gaan, allemaal op basis van wat we gehoord hebben tijdens de tour, alleen wordt het dan vrees ik wat lang. In elk geval kun je nu een beetje de aboriginals in de context plaatsen.

Na de wandeling reden we naar een uitzichplek voor de sunset. Een beetje decadent. Honderden mensen aan tafels met champagne en hapjes, klaar met de camera’s voor de zonsondergang. Op zich wel gezellig met de groep, maar toch. Ik vond de sunset weinig spectaculair. Dat hoorde ik al van meer mensen. Ik denk dat er veel wordt gephotoshopt.

Terug in het kamp ging de bbq aan, en na het eten en een drankje aan het kampvuur ging iedereen slapen. In tenten. Iedereen sliep in tenten. Ik wilde eigenlijk buiten slapen, dus heb ik een strecher buiten gelegd en ben daar gaan liggen. Ik dacht dat ik wel warm was aangekleed, maar dat viel wat tegen. Het werd ’s nachts rond de drie graden, en dat was te merken. De dag erna zou ik me warmer aankleden 🙂 Wel een prachtig uitzicht tijdens het wakker worden, overal sterren, natuurlijk veel meer dan we in Nederland gewend zijn.

Bye Sydney, hello Alice Springs!

6 augustus 2011 | Door: 

Kangoeroe-farm bij Alice Springs.
Kangoeroe-farm bij Alice Springs.

Vanochtend vroeg opgestaan om met Qantas te vliegen naar Alice Springs. Een klein vliegtuig, wat minder beenruimte, maar wel een plaats aan het raam dus ik kon mooi het groene landschap zien overgaan in de rode woestijnvlaktes.

Hier aangekomen in Toddy’s Backpackers Place eerst even gerelaxt in de zon, aan het zwembad. Maar dat klinkt mooier dan het is, want het zwembad stelt niet zoveel voor. Geeft niet, lekkere temperatuur hier, ongeveer 25 graden.

In de bus hiernaartoe kwam ik twee Nederlandse meisjes tegen die aan het rondreizen zijn. We zijn vanmiddag op bezoek geweest bij de Kangaroo Sanctuary. Een leuke plek, want daar worden babykangoeroes opgevangen door een soort van Steve Irwin. Hij heeft via wat schenkingen een eigen verblijfplaats kunnen oprichten, voor babykangoeroes die bijvoorbeeld na een aanrijding alleen zijn overgbleven. Je moet als je een kangoeroe aankijkt daarom altijd goed de buidel checken, want daar kan nog een baby in zitten.

De kangoeroes worden meestal grootgebracht bij mensen, waarna ze ze na een jaar of twee weer uitzetten in de natuur. Sommigen, waar iets mee is, blijven in de sanctuary.

Het was een mooie tocht, door een heel stuk outback. We hebben veel geleerd want er werd van alles verteld gedurende de wandeling, en we hebben ze zelf ook gevoerd en de baby om de beurt vastgehouden. Erg leuk.

Straks ergens in het stadje eten. Vanavond iets simpels, morgenavond ga ik denk ik voor de kangoeroebiefstuk.

Cu Sydney

5 augustus 2011 | Door: 

Surfers op het strand.
Surfers op het strand.

En zo is het alweer de laatste avond hier in Sydney. In totaal ben ik hier 7 dagen geweest, precies genoeg om alles te kunnen zien wat ik wilde zien en doen wat ik wilde doen. Een paar dagen relaxen op het strand had nog gekund, maar morgen gaat het weer regenen en ik heb de stranddagen maar in Darwin gepland, daar is het 30 graden. 🙂 
Ik heb veel geluk gehad met het weer. Precies de mooie twee weken zon, waar het daarvoor hier flink regende en volgende week dat weer zal gebeuren. En als het goed is wordt het vanaf nu steeds zonniger, tot in Perth dan, maar daar maakt het niet uit want dat wordt sowieso leuk met Corine en Bart.

Gisteren ben ik met de ferry, op advies van mijn kapper, Henk, naar het Olympic Parc geweest. De boottocht was super, je gaat een uur de rivier af en ziet daardoor weer een ander stukje van Sydney. Vooral veel bootjes en boten, en mooie huizen langs het water van de welgestelde Sydney-ers.

Vanaf de wharf dacht ik dat het wel goed te lopen was, maar na een halfuur ben ik toch rond gaan vragen waar ik precies heen moest. Na een klein uurtje lopen kwam ik dan toch bij het Olympisch stadion aan. Je komt over de Olympic Boulevard, een brede weg met olympische vlaggen en herdenktorens aan alle voorgaande Spelen. Van Amsterdam natuurlijk even een foto gemaakt.

In het kader van ‘Nu we er toch zijn’, een (iets te dure) rondleiding gekregen door het stadion. Er waren weinig mensen, alleen maar drie Taiwanezen die geen Engels spraken, dus dat was een beetje aparte rondleiding. Wel een indrukwekkend stadion, groot en ook de (nog korte) geschiedenis ervan.

Op het veld waren de spelers van de Sydney Bull Dogs aan het trainen. De rondleidster wist te vertellen dat het de creme de la creme van het rugbyteam was, maar ja, een Nederlander kan dat vrij weinig interesseren. Overigens, ze verdienen vast minder dan voetballers, want er stonden geen ferrari’s en porsches in de spelersgarage.

Nu stop ik even, want mijn eerste internetkaart is op. Dus dit opslaan, en dan zal ik verder gaan. Tot zo!

Ok, we zijn er weer.

Na het stadion ook nog in de zwemhal geweest, waar nog steeds behoorlijk serieus door veel mensen wordt getraind. Inclusief videoschermen waar ze direct zichzelf terugzien enz. Heel druk, heel groot. En tenslotte nog de atletiekbaan gezien, die oorpsronkelijk in het grote stadion lag, maar verplaatst is ivm rugby enz.

Met de ferry terug. Heel mooi, want het was inmiddels donker en je zag daardoor een mooie skyline van Sydney. Goeie tip, leuke dag. ’s Avonds nog met de drie Duitse kamergenoten in de Side Bar gezeten, zij zijn vanochtend weggegaan.

Vanochtend eerst gedag gezegd, daarna geluncht en vervolgens richting ferry gelopen. Ik ben vandaag naar Manly geweest, een halfuurtje varen naar de wijk in het noorden, bekend om zijn strand. Ik was van plan om de scenic tour van 10km te lopen, maar omdat het lekker weer was ben ik een paar uur op het strand blijven hangen. Lekker muziek geluisterd, gelezen, gekeken naar de surfklas (voor het eerst les, ging best goed) en vooral gerelaxt. En slippers en pet gekocht. Eind van de middag nog even gelopen, en na het eten met de ferry terug. Weer een geweldig uitzicht op de verlichte skyline, maar nu vanaf de andere kant.

Vanavond ga ik niks meer doen, alleen hier mijn internettegoed opmaken (nog twee uur) en wat lezen. Vroeg slapen, morgen om kw voor 7 op want om 10 voor 10 vlieg ik naar Alice Springs!!

Tot later allemaal, en bedankt voor de leuke reacties!

Whale watching

2 augustus 2011 | Door: 

Walvissen voor de kust.
Walvissen voor de kust.

Vandaag heb ik echt iets heel vets gedaan: whale watching! Ik begon de dag met het plan om naar Manly te gaan, en sprak vanochtend mijn roommates over hun dag. Zij (drie Duitsers uit Osnabruck, waarvan er dus een in Haarlem is geweest ivm de jaarlijkse uitwisseling, grappig) gingen vandaag whale watchen. Een van de jongens vroeg of ik mee wilde, dus plannen snel gewijzigd. Want hoe vaak kun je nou walvissen zien. De vraag is altijd of ze er echt zijn, maar het was wederom mooi weer vandaag en we zitten middenin het walvissenseizoen. Dus besloot ik mee te gaan.

Bij de haven moesten we kaartjes kopen, en er was nog plek voor 4. We waren met 5, dus dat was jammer. De anderen wilden wel graag de ochtend, dus ik ging voor de middag. Heerlijk gelezen in de zon op de kade, maar wel jammer dat er zo weinig plek was. Gelukkig bleek dit achteraf het beste van de dag te zijn.

Om twee uur vertrok het bootje, een snelle (je kon ook met de grote boot maar dit leek iets avontuurlijker). We waren in no time uit de haven, supersnel. Volgens de schipper was er geen betere dag om op zee varen, zon, weinig wind en golven van niet hoger dan een meter. Ik ben (behalve de veerboot naar Engeland en de garnalenboot op Texel) nooit echt op volle zee geweest, dus ik was nog even bang zeeziek te worden. Maar dit bleek totaal niet aan de orde, gelukkig.

Op ongeveer 2 km buiten de kust zagen we de eerste walvissen. Vooral de staarten en vinnen kwamen boven de zee uit. Super, want het is niet altijd zo dat je ze ook daadwerkelijk ziet. Maar Sydney is een van de beste plekken om walvissen te spotten, omdat ze in deze tijd van het jaar van twee kanten (Noord en Zuid) hun route afleggen.

Na een paar minuten was een andere boot alweer terug, en toen begon het feest. De bultruggen waren in een goede bui, want ze begonnen een paar keer te springen. En dat had de schipper, die elke dag twee keer vaart, de laatste 6 jaar niet vaak meegemaakt. En al helemaal niet de hoogte en het aantal van deze keer. We hadden dus echt gelukkig. We hebben anderhalf uur de walvissen gevolgd, waarbij ze elke 5 minuten boven water kwamen.

Je kon ze goed volgen, omdat ze een vettige olie-achtige stof afscheiden waardoor je een spoor door het water ziet.

Normaal gesproken vertelt de schipper van alles tijdens de trip, maar achteraf vertelde hij dat hij ook met verbazing zat te kijken en dus een heel deel van het verhaal vergeten was. Maar zoals ze hier zouden zeggen: No worries mate. Want we hadden toch geen tijd voor de weetjes..

Ik heb in twee uur 150 foto’s gemaakt, en filmpjes. Helaas kan ik ze hier niet bewerken en uitsnijden, dus jullie moeten het zo doen met de foto’s van veraf. Maar het geeft toch een aardig beeld van hoe cool dit was. Het was behoorlijk indrukwekkend om deze dieren op zee te zien. Alweer een topdag dus!