‘Waar denk je aan’ vraagt facebook. Zittend op een bankje op perron 2 van station Hilversum Sportpark lees ik de vraag. Op een plek waar weinig gebeurt. Een rustige wereld zo lijkt het. Niets is minder waar.

Ik zou vandaag willen denken aan de intocht van Sinterklaas. Kinderen in Nederland kijken er al weken naar uit. Vol verwachting en spanning langs de kade staan en hopen dat het ondanks de mist toch gelukt is de stoomboot naar Nederland te krijgen. Denken aan vrolijke gezichten, zingende kinderen, gestrooi met pepernoten. Een kinderfeest dat overigens steeds vaker gekaapt wordt door volwassenen die op kinderlijke wijze niet naar elkaar luisteren en eigenaar van dit feest menen te zijn.

Ik zou willen denken aan de teams van DSS die vandaag wel voetballen, in tegenstelling tot onze eigen toppers van de MB1 die een dag vrij zijn.

Ik zou willen denken aan de invulling van dit weekend: de vergadering bij de VARA, de verjaardag van vanavond, het ‘uitzwaaien’ van familie die eind deze maamd naar Australië reizen om de bruiloft van mijn neef bij te wonen.

Ik zou willen denken aan de komende schoolweek en de groep achters die het werken op de Ark extra leuk maken. Allemaal dingen die mijn leven de moeite waard maken. Familie, vrienden, werk, sport.

Gisteravond waren veel jonge Parijzenaars met hetzelfde bezig: hun leven de moeite waard maken. Een concert bezoeken, samen uit eten gaan. Elkaar opzoeken in een bruisende wijk in een wereldstad. Op een plek waar veel gebeurt, in tegenstelling tot station Hilversum Sportpark.

Zij waren op de verkeerde plek op het verkeerde moment, zo las ik net op een nieuwssite. Daar leg ik mij niet bij neer. Zij waren op de juiste plek, op het juiste moment. De vier terrorristen die de vreselijke aanslagen pleegden hoorden daar niet te zijn.

Waar ik nu aan denk? Aan de doden en gewonden die gevallen zijn. Aan de familie en vrienden van de slachtoffers. Aan de mensen die het overleefd hebben.

En hoe we dit uitleggen volgende week aan de groep achters. Hoe krankzinnig sommige mensen denken en het geloof misbruiken om de meest verschrikkelijke dingen te doen. Vroeger ging het over kinderen in oorlogsgebieden, ver weg. Nu gaat het over een plek waar een van de kinderen drie weken geleden rondliep.

Leg dat maar eens uit. Daar denk ik aan. En nee facebook, dat vind ik niet leuk.