De voorjaarsklassiekers zijn afgelopen. Niki Terpstra zorgde eindelijk weer voor een grote Nederlandse overwinning door in Parijs Roubaix solo naar de finish te rijden. Bauke Mollema heeft in de Amstel en LBL laten zien in vorm te zijn. Tom-Jelte Slagter won twee etappes in Parijs-Nice. Moreno Hofland verraste menig wielerliefhebber met zijn sprintoverwinningen in Parijs-Nice en de Ruta del Sol. Kortom, het wielerseizoen is goed begonnen voor de Nederlanders.

Afgelopen week mocht ik weer mee op fietsweek. Om het jaar huren we met een man of 20 een huis in de Ardennen, Vogezen of Duitsland en vormen we een kleine week zelf een peloton. Deze traditie is ooit gestart door een collega van mijn vader die samen met zijn zoon en familie en vrienden een aantal dagen met de racefiets op pad ging.

Inmiddels zijn we  20 jaar verder en ga ik zo’n tien jaar mee. Elke dag gezamenlijk ontbijten, een kleine 100 kilometer fietsen, onderweg koffie en taart, bij thuiskomst voldaan aan de Leffe, samen eten en de avond vullen met dobbelen, klaverjassen, pokeren en nog meer Leffe. Het moet wel leuk blijven natuurlijk. De meeste jongens zie ik alleen op deze fietsweek of op de jaarlijke reünie en dan is het alsof er niks veranderd is. De samenstelling wisselt weliswaar, elk jaar komen er wat fietsers bij en haken er een paar af, maar de basis is altijd hetzelfde gebleven.

Als je een blik zou werpen in de ruimte waar afgelopen week het materiaal stond, zou je een grote diversiteit aan racefietsen zien. Kuota, Cube, Bianchi, Cannondale, Trek, alles is aanwezig. En bij deze verschillende fietsen horen verschillende mensen.

Zo is er Rob, zonder wie we nooit veilig met goed materiaal thuis zouden komen. Elk probleem met de fiets lost hij op. Frits, gaat als laatste naar bed en staat als laatste op. Goed met de bbq, hoewel er ooit een huis bijna is afgebrand. Koen, de sportman die elk jaar een halve gymzaal meeneemt zodat we ook nog andere sporten kunnen beoefenen. Als je een oerkreet onderweg hoort dan komt dat bij hem vandaan. Peter ‘Ik ga alvast’: een dobbelheld en heeft een indrukwekkende hoeveelheid fietstochten achter zijn naam staan. Altijd klaar voor een goed gesprek. Hans, de klasbak van 60 die als Andrea Tafi met 45 per uur zorgt dat je thuis wordt gebracht. Komt altijd in zijn eigen bus dus misschien dat daarin het geheim schuilt van zo hard fietsen. Jurre, stijlvol op de fiets en staat bovenaan het podium, zowel in de bergen als op het vlakke. Maurice, het lijkt alsof zijn fiets kraakt maar dat kunnen ook zijn knieën zijn. Alsnog komt hij goed mee en blijft zichzelf, zowel op als naast de fiets. Mountainbike-Mike, hij fietst op zijn hybridefiets gewoon mee. Klaverjassen tot in de late uurtjes, waarna hij wel op een eigen hotelkamer tot rust moet komen. Nico, de penningmeester die ook bij de belastingdienst werkt. Niet betalen is dus geen optie. Nico dobbelt mee en kan nooit uit het spel worden gespeeld. Want Nico mag niet naar bed. In zijn woonplaats Houten zullen ze ons nog goed herinneren: 20 wielrenners die het meer indoken vanwege de hitte op de jaarlijkse reünie. Jaap en Jaap, beiden uit Hellevloetsluis. Jaap regelt alles voor Jaap. Jaap is een levensgenieter, Jaap is een hardrijder. Jaap daalt als de beste (niet altijd als de veiligste) en Jaap reed dit jaar in de vorm van zijn leven. Jaap heeft de duurste fiets en heeft laten zien dat deze hem waard is. Soms een Frans scheldwoord naar een voorbijrijdende auto. Daar draait Jaap zijn hand niet voor om. Ron, sigaretje, biertje en gaan. De rust zelve, altijd geïnteresseerd. Leon, de piloot die zorgde dat we steeds de weg konden vinden in dat ellendige Duitsland, als het om wegbewijzering gaat. Enrico, nieuw op de fiets maar met de eersten mee. Nu al vergeleken met Boasson Hagen (postuur) en Boonen (inhoud). Dat belooft wat. Fred, een alleskunner van 66. Goed gesoigneerd de weg op, altijd positief. Daan, vroeger op de oude fiets, plastic tas met bevoorrading voorop het stuur. En dan met de eersten mee naar boven. Niet van de toeters en bellen zoals veel wielrenners dat wel zijn, maar gewoon op inhoud naar voren fietsen. Zowel van het pokeren, dobbelen als klaverjassen. En dan natuurlijk Wim, de patron. Organiseert met Daan elke keer weer deze mooie week. Heeft oog voor iedereen, bij hem kun je altijd terecht. Fietservaring als geen ander. Is bezig met de 100 collentocht. Sporten, dobbelen, klaverjassen. Daan heeft het niet van een vreemde. Zonder Wim geen fietsweek. Bedankt daarvoor.

En dat is ons peloton: 20 verschillende mannen die sporten op een manier waarvoor het bedoeld is: samen op eigen niveau een prestatie neerzetten en dit na afloop belonen met lekker eten & drinken en gezellige avonden. Ik kijk nu al uit naar de reünie!