2 augustus 2011 | Door: sjoerdvandenberg
Vandaag heb ik echt iets heel vets gedaan: whale watching! Ik begon de dag met het plan om naar Manly te gaan, en sprak vanochtend mijn roommates over hun dag. Zij (drie Duitsers uit Osnabruck, waarvan er dus een in Haarlem is geweest ivm de jaarlijkse uitwisseling, grappig) gingen vandaag whale watchen. Een van de jongens vroeg of ik mee wilde, dus plannen snel gewijzigd. Want hoe vaak kun je nou walvissen zien. De vraag is altijd of ze er echt zijn, maar het was wederom mooi weer vandaag en we zitten middenin het walvissenseizoen. Dus besloot ik mee te gaan.
Bij de haven moesten we kaartjes kopen, en er was nog plek voor 4. We waren met 5, dus dat was jammer. De anderen wilden wel graag de ochtend, dus ik ging voor de middag. Heerlijk gelezen in de zon op de kade, maar wel jammer dat er zo weinig plek was. Gelukkig bleek dit achteraf het beste van de dag te zijn.
Om twee uur vertrok het bootje, een snelle (je kon ook met de grote boot maar dit leek iets avontuurlijker). We waren in no time uit de haven, supersnel. Volgens de schipper was er geen betere dag om op zee varen, zon, weinig wind en golven van niet hoger dan een meter. Ik ben (behalve de veerboot naar Engeland en de garnalenboot op Texel) nooit echt op volle zee geweest, dus ik was nog even bang zeeziek te worden. Maar dit bleek totaal niet aan de orde, gelukkig.
Op ongeveer 2 km buiten de kust zagen we de eerste walvissen. Vooral de staarten en vinnen kwamen boven de zee uit. Super, want het is niet altijd zo dat je ze ook daadwerkelijk ziet. Maar Sydney is een van de beste plekken om walvissen te spotten, omdat ze in deze tijd van het jaar van twee kanten (Noord en Zuid) hun route afleggen.
Na een paar minuten was een andere boot alweer terug, en toen begon het feest. De bultruggen waren in een goede bui, want ze begonnen een paar keer te springen. En dat had de schipper, die elke dag twee keer vaart, de laatste 6 jaar niet vaak meegemaakt. En al helemaal niet de hoogte en het aantal van deze keer. We hadden dus echt gelukkig. We hebben anderhalf uur de walvissen gevolgd, waarbij ze elke 5 minuten boven water kwamen.
Je kon ze goed volgen, omdat ze een vettige olie-achtige stof afscheiden waardoor je een spoor door het water ziet.
Normaal gesproken vertelt de schipper van alles tijdens de trip, maar achteraf vertelde hij dat hij ook met verbazing zat te kijken en dus een heel deel van het verhaal vergeten was. Maar zoals ze hier zouden zeggen: No worries mate. Want we hadden toch geen tijd voor de weetjes..
Ik heb in twee uur 150 foto’s gemaakt, en filmpjes. Helaas kan ik ze hier niet bewerken en uitsnijden, dus jullie moeten het zo doen met de foto’s van veraf. Maar het geeft toch een aardig beeld van hoe cool dit was. Het was behoorlijk indrukwekkend om deze dieren op zee te zien. Alweer een topdag dus!