Categorie archieven: Geen categorie

Geen categorie, Haarlem, Onderwijs

Van basis- naar voortgezet onderwijs, vroeg kiezen..

3 reacties
Waar kiezen we nu voor?
Kiezen: als peuter, groep achter en ouder..

Een ouder van school zei laatst tegen mij: ‘Sjoerd, wat een gedoe met al die scholen. Wij gingen vroeger gewoon naar dezelfde middelbare school, er viel niets te kiezen’.

Kinderen die in groep acht zitten in Haarlem hebben over het algemeen een ruime keuze aan scholen voor voortgezet onderwijs. Met een vmbo-b advies is deze keuze beperkt, maar vanaf het vmbo-t wordt het aanbod groter. Er zijn dan ook veel open dagen, informatieavonden en meeloopdagen om inzicht te krijgen in de manier van werken op de school, het proeven van de sfeer en het komen tot een beargumenteerde keuze.

Het kiezen wordt moeilijker gemaakt doordat de kwaliteit van de Haarlemse scholen op orde is. Er wordt al jaren in het voortgezet onderwijs hard gewerkt deze kwaliteit te waarborgen en in de rapporten van de onderwijsinspectie valt dit terug te lezen. Zo’n beetje alle scholen vallen onder het basistoezicht, wat wil zeggen dat er het komende jaar geen reden is voor extra toezicht en de onderwijsinspectie geen aanwijzingen ziet voor tekortkomingen. Een stad als Haarlem mag daar trots op zijn.

Er wordt door primair en voortgezet onderwijs nauw samengewerkt om tot een goede toelatingsprocedure te komen. Dat is soms lastig omdat er sprake is van verschillende belangen. Voorop staat het kind maar daarnaast hebben scholen te maken met de wensen van ouders, besturen, onderwijsinspectie en de politiek. Ondanks deze verschillende partijen is er een helder toelatingsbeleid  ontwikkeld waarbij het advies van de basisscholen voorop staat, zij kennen de kinderen het beste na acht jaar. De adviezen worden niet meer gebaseerd op momentopnames als een Eindcito, maar op basis van de inzichten van de basisschool, ondersteund door het leerlingvolgsysteem van groep 6 t/m 8 en de NIO-toets. Zo komt er een weloverwogen advies tot stand. En het voortgezet onderwijs neemt deze adviezen grotendeels over.

Daarnaast vindt er jaarlijks terugkoppeling plaats zodat de ontwikkeling van de leerlingen op het voortgezet onderwijs gevolgd kan worden en de basisscholen hun adviezen kunnen toetsen. Deze terugkoppeling gebeurt helaas nog niet door alle scholen op dezelfde wijze, daar valt winst te behalen. Er zou meer structuur in moeten komen. Er wordt hard aan gewerkt dit te verbeteren.

Doordat er een ruime keuze is ontstaat er soms een (luxe)probleem voor kinderen en ouders. Natuurlijk zijn er verschillen tussen de scholen.

  • Verschil in grootte, kies je voor een kleine vmbo-t school of voor een scholengemeenschap?
  • Verschil in specialisaties, ben je op zoek naar een sportklas, tweetalig onderwijs, extra aandacht voor creativiteit, multimedia of muziek?
  • Verschil in zorg en begeleiding, kies je voor een school waar veel van de zelfstandigheid wordt gevraagd,  huiswerkbegeleiding wordt aangeboden of je gebruik kunt maken van de zogenaamde i(ndividuele)-uren?
  • Verschil in profielen bij het vmbo-b, wil je later iets in de zorg, de media, horeca of administratie en handel?

Elke school is uniek in wat er aangeboden wordt, welke specialisaties ze hebben en hoe er met kinderen en leren wordt omgegaan.

Genoeg om te kiezen dus. Maar het is misschien goed om te weten dat uit mijn ervaring is gebleken dat een kind het op elke school naar zijn zin kan hebben en ruimte krijgt voor ontwikkeling. Dat wordt ieder jaar sterker geïllustreerd door de verhalen van de leerlingen die zijn uitgeloot. Tot nu toe is elke uitgelote leerling gebleven op de school waar hij terecht is gekomen en komen ze met positieve en enthousiaste verhalen terug.* Want niet alleen de school is van belang, maar ook de klas, de mentor, de leerkrachten en vooral de mentaliteit van het kind zelf. Je zult je best moeten doen om er iets van te maken op school, waar je ook terechtkomt. Erg jammer overigens dat er nog maar enkele scholen zijn met gemengde brugklassen. Want mogelijkheid tot ontwikkeling is er overal, maar we willen met zijn allen wel kinderen erg vroeg laten kiezen en maken de mogelijkheid om door te groeien ieder jaar minder eenvoudig. Hulde aan de scholen die oog blijven houden voor het kind en het risico aandurven kansen te geven en uitdaging te bieden.

Ik begrijp dat het moeilijk is om te kiezen, zeker wanneer je te maken hebt met kansen op loting. Toch adviseer ik elk jaar de kinderen en ouders vooral veel scholen te bezoeken zodat je de sfeer kunt ervaren en met name op deze ervaringen en het daarbij behorende gevoel een keuze kunt maken. Meestal geeft dat de juiste doorslag. Ook op dit moment zijn de kinderen ouders druk bezig met de scholenbezoeken en het maken van lijstjes met voors en tegens. Ze worden daarbij geholpen door onder anderen het Brugboek en de website van Brugweb. En daarnaast proberen wij als school iedereen zo goed mogelijk te informeren over alle mogelijkheden. Over twee weken heeft ieder kind zijn eindadvies binnen en kan de daadwerkelijke aanmelding beginnen. Een spannende tijd met veel onzekerheden op die leeftijd. Het is nooit te voorspellen of de keuze juist zal blijken te zijn, maar dat je hier zelf aan kunt bijdragen is een feit.

Ik probeer de kinderen voldoende voor te bereiden en bagage mee te geven om deze stap te kunnen maken. En regelmatig komen ze vertellen hoe het met ze gaat. Vandaag stonden er ineens tien meisjes van vorig jaar op de stoep om elkaar weer eens te zien en te vertellen over hun nieuwe ervaringen. Ook mailen we als school met ouders om te vragen hoe het gaat. We blijven graag op de hoogte, niet alleen op basis van de rapportcijfers, want die zeggen niet alles. Soms verloopt de ontwikkeling van een kind niet zoals verwacht, en dan moeten we analyseren waardoor dit komt. Met elkaar proberen we op die manier het onderwijs en de overgang van primair naar voortgezet onderwijs in Haarlem naar een hoger niveau te krijgen.

*Ik maak een uitzondering voor leerlingen die door een tweede loting vorig jaar in een andere regio naar school moeten. Dat wordt met een aangepaste regeling hopelijk dit jaar voorkomen.

 

 

 

 

Geen categorie, Haarlem, Onderwijs

Over boerenkool, discowortels, een beestjestuin en bananenplanten.

Een reactie plaatsen
Tijd om te oogsten
Tijd om te oogsten

‘Jullie moeten niet te diep schoffelen onder die boerenkool jongens!’, zo waarschuwde ik acht jaar geleden groep 6 tijdens het werken in de schooltuinen. ‘Waarom niet?’, vroegen de kinderen. ‘Omdat je dan de worst raakt, die groeit eronder!’. En er werd heel voorzichtig verder geschoffeld. Natuurlijk heb ik hierna meteen gezegd dat het een geintje was, maar het zegt wel iets over de kennis van veel stadskinderen van Haarlem als het gaat om de vraag waar ons eten vandaan komt. Net zoals het werkelijke geloof in discowortels in verschillende kleuren.

Vier jaar heb ik met groep zes wekelijks hard gewerkt in de schooltuinen, onder bezielende leiding van vrijwilliger Ingrid ’t Jong. Niet alleen waren de kinderen verantwoordelijk voor het zaaien, bijhouden en oogsten van zo’n tien vierkante meter tuin per kind. Hen werd elke week uitgelegd op welke manier gewassen groeien, waar je bij het onderhouden op moet letten en in welke tijd van het jaar je welke handelingen moeten verrichten om de groei te bevorderen. Wat het voordeel is van het kweken en eten van eigen groente en fruit. Waarom het belangrijk is gezond te eten, onbespoten en zonder andere toevoegingen. Wekelijks stonden (en staan) er 80 kinderen van de Ark vol enthousiasme samen te werken in de tuin. Niet alleen onder schooltijd wanneer de instructie werd gegeven, ook op woensdagavond met ouders, opa’s en oma’s en andere familieleden en vrienden. Het seizoen werd feestelijk afgesloten met de oogst en het eindfeest waarbij er zelfgemaakte pompoensoep kon worden gegeten.

Omdat de Ark-kinderen drie keer de schooltuinprijs wonnen werden zij uitgekozen om mee te werken aan een bijzonder project. Samen met NME-centrum Ter Kleef hebben ze, toen ze in groep 7 en 8 zaten, een beestjestuin ontworpen en gebouwd. Nog steeds kun je als je door de kweektuinen wandelt deze tuin bezoeken. Ter herinnering staat er een bankje met de naam van de school in een mozaïek verwerkt. Aan alles hebben ze meegeholpen, van het graven van de vijver tot het bouwen van de brug en de insectenwand.

Het zijn bijzondere plekken in Haarlem, de schooltuinen en de stadskweektuin. Vroeg speelden wij er al regelmatig, bij de ruïne en in de kassen. Daar zagen we voor het eerst een bananenboom, en vleesetende planten! En nog steeds kom ik er af en toe. Met de kinderen van groep 8. Met mijn nichtje van vier, die regelmatig met opa en oma enthousiast door de kweektuinen wandelt om te kijken naar de dieren in de boerderij, de schildpadden in de kas en de planten en beestjes buiten in de tuin. En ik ben niet de enige die gebruik maakt van de faciliteiten die worden aangeboden.

Scholen kunnen lessen volgen, op zoek gaan naar vleermuizen in de nacht, tentoonstellingen bezoeken, natuurtochten maken, leskisten in de klas halen en natuurlijk wekelijks in de schooltuinen werken. Een fijne afwisseling voor kinderen die toch al regelmatig binnen zitten. Zeker als ze thuis weinig buitenruimte hebben. Ouders kunnen gemakkelijk de tuinen bereiken om met hun kinderen te kijken bij de dieren, in de kassen en lekker buiten te spelen.

In de kerndoelen van het basisonderwijs staat het volgende vermeld:

  • De leerlingen leren zorg te dragen voor de lichamelijke en psychische gezondheid van henzelf en anderen.
  • De leerlingen leren met zorg om te gaan met het milieu.
  • De leerlingen leren in de eigen omgeving veel voorkomende
  • planten en dieren onderscheiden en benoemen en leren hoe ze functioneren in hun leefomgeving.
  • De leerlingen leren over de bouw van planten, dieren en mensen en over de vorm en functie van hun onderdelen.

Dat het NME-centrum en de schooltuinen hier een belangrijke bijdrage aan leveren lijkt mij duidelijk. Dat de buurtbewoners en andere Haarlemmers veelvuldig op deze plekken te vinden zijn geeft ook het belang van behoud aan. Er zijn ook veel particulieren die een eigen tuin onderhouden op deze locatie.

Tenslotte noem ik ook nog de stichting Doetuinen en EcoSol, twee organisaties die zich inzetten om de tuinen te behouden, veel vrijwillige ondersteuning te bieden en het aanbieden van dagbesteding voor mensen met een psycho-sociale (arbeids)handicap. Het gaat dus om meer dan alleen schoffelen en oogsten!

Binnenkort vindt er in de gemeenteraad een debat plaats over de bezuinigen komende jaren waarbij belangrijke en moeilijke keuzes worden gemaakt. Geen gemakkelijke taak voor politici. Ik pleit ervoor dat het onderwijs en in dit geval specifiek het NME-centrum en de schooltuinen worden ontzien. Laten we in elk geval samen ervoor zorgen dat de Haarlemse kinderen kunnen blijven genieten van deze mooie plekken in het centrum van de stad!

Klik hier om de website van het NME-centrum Ter Kleef te bezoeken.

Klik hier om de site van de doetuinen in Haarlem te bezoeken.

Klik hier om de site van EcoSol ‘De Groene werkplaats’ te bezoeken.

Geen categorie, Onderwijs

Voorlichting in het onderwijs: het doet ertoe!

Een reactie plaatsen
Dokter Corrie
Dokter Corrie

Als je in groep acht zit ben je bijna klaar voor een belangrijke nieuwe stap in je leven: een nieuwe start maken op het voortgezet onderwijs. Je komt in contact met nieuwe mensen, nieuwe invloeden en gaat jezelf echt leren kennen in de puberteit. Een behoorlijk ingewikkelde, uitdagende en spannende tijd waarbij je veel keuzes gaat maken die van invloed zijn op de rest van je leven. De mogelijkheid om jezelf te leren kennen, weten hoever je kunt gaan in het ontdekken van alles waarmee je in aanraking komt en als een zelfverzekerde, autonome en sociale leerling de nieuwe school binnenstappen is dan iets waar door de basisschool samen met de ouders hard aan gewerkt wordt. Voorlichting speelt daarin een belangrijke rol. Ik wil graag drie voorbeelden met je delen vandaag.

Sinds een jaar of vijf krijgen we rond deze tijd bezoek van twee politieagenten in de groepen acht. Zij verzorgen een voorlichting over drugs en alcohol. De kinderen wordt verteld welke vormen van alcohol en drugs er zijn, waar ze mee in aanraking kunnen komen, wat de risico’s en gevaren zijn, hoe ze daar mee om kunnen gaan en op welke manier ze deze risico’s zoveel mogelijk kunnen voorkomen. In de tweede les nemen de agenten een ‘ervaringsdeskundige’ mee, sinds vorig jaar Hans, die zijn levensverhaal vertelt en op indrukwekkende wijze duidelijk maakt hoe je verslaafd kunt raken en welk effect dit kan hebben op je leven. Elk jaar kijken de kinderen uit naar deze voorlichting. Ze nemen het serieus, stellen goede vragen en zijn zich na de lessen weer een stuk bewuster van de keuzes die zij zelf gaan maken later. De kans is groot dat in de brugklas of de tweede klas van het voortgezet onderwijs deze voorlichting opnieuw wordt gegeven, de kracht van herhaling. Op de site van L&F-advies kun je meer lezen over de werkwijze van deze organisatie. Want ze doen veel meer dan alleen voorlichting geven over alcohol en drugs. En op de site van Hans van Wendel kun je zien welk verhaal wordt verteld door de ervaringsdeskundige.

De tweede organisatie die jaarlijks in de klas komt vertellen is de NS. Natuurlijk niet om de kinderen wijs te maken in de wereld van het openbaar vervoer en de nadelen die reizen soms kan hebben, als je bijvoorbeeld 4 uur doet over het traject Rotterdam – Haarlem (hier spreekt een ervaringsdeskundige op dit gebied). Het gaat om de organisatie Luisteris, waarbij twee medewerkers vertellen over de ‘onprettige’ en soms zeer aangrijpende situaties die conducteurs en machinisten tegenkomen in de praktijk. Denk hierbij aan vandalisme, agressief gedrag, baldadigheid dat uit kan monden in ongelukken, normen en waarden op en rond het spoor en onbezonnen gedrag. Kinderen moeten weten welke risico’s soms worden genomen door bijvoorbeeld het spoor snel nog over te willen steken omdat ze haast hebben, of om in de zomer lekker zittend op de rand van het perron te wachten op de trein. Er wordt gesproken vanuit ervaring dus het belang hiervan lijkt mij duidelijk. Fijn dat er aandacht is voor deze kinderen die de komende jaren regelmatig gebruik zullen maken van het OV. Bekijk de site voor meer informatie over de voorlichting.

Tenslotte wil ik het hebben over iemand die de laatste tijd veelvuldig in het nieuws is geweest. Dokter Corrie. Elke week kijkt groep acht het SchoolTV Weekjournaal en ineens was daar een wekelijks item waarbij dokter Corrie het heeft over ‘belangrijke, maar soms toch ook moeilijk bespreekbare onderwerpen zoals seksualiteit’. Het was even schrikken voor de leerkrachten omdat zij hier niet op waren voorbereid (zo ook voor mij) maar het bood  een ideale aanleiding om wekelijks uitgebreid aandacht te besteden aan seksualiteit, het leren kennen van jezelf van binnen en buiten en met de kinderen hierover te praten. Je kunt je afvragen of het SchoolTV Weekjournaal hier het ideale platform voor is aangezien er ook op jongere leeftijd naar wordt gekeken en sommige scholen op andere momenten dit in het lesprogramma hebben ingebed, maar voor ons was en is het een prima manier als luchtige, grappige maar ook regelmatig serieuze start voor gesprek. Kinderen zijn nieuwsgierig en willen graag antwoord op hun vragen. Dat lijkt mij vrij normaal. Daarnaast is het prettig om met leeftijdsgenoten hierover te kunnen praten zonder dat het allemaal geforceerd wordt en niemand echt iets durft te zeggen. De klas kijkt wekelijks uit naar dit item, maar blijft ook geïnteresseerd in de rest van het programma. Er wordt door sommige kinderen ook thuis naar gekeken, en er zijn al fans gesignaleerd onder de ouders. Dokter Corrie weet als geen ander het ene moment serieuze onderwerpen aan te snijden (bekijk vooral het fragment hieronder over ‘anders zijn’), als het onderwerp zich ertoe leent grappen te maken en  daarnaast op een heldere manier uitleg te geven. Voor ouders en leerkrachten een plezierige aanleiding voor en aanvulling op seksuele voorlichting.

Kinderen zijn allemaal verschillend, met hun kwaliteiten en onmogelijkheden. Komen uit verschillende gezinssituaties en krijgen verschillende waarden en normen normen mee. Maar de school, zowel in het basis- als voortgezet onderwijs, is de plek waar zij met elkaar in aanraking komen, letterlijk en figuurlijk. En dus is het van belang dat school en ouders gezamenlijk zorgdragen voor de voorlichting die nodig is om de kinderen bewust te maken van de maatschappij waarin zij opgroeien en welke risico’s dit met zich meeneemt. Keuzes maken de kinderen zelf,  de basis waarop zij dit doen kunnen wij aan hen meegeven.

Ik hoop dat de Publieke Omroep oog blijft houden voor de positieve invloed die zij kunnen uitoefenen, en dat gemeenten subsidie blijven verstrekken aan organisaties als L&F. Ze doen ertoe!

Bekijk hieronder enkele fragmenten van dokter Corrie:

 

Geen categorie, Muziek, Wat mij verder bezighoudt

Tip van Vandaag: Bound for Glory

Een reactie plaatsen
De finale: Bound for Glory
De finale: Bound for Glory

In de Tip van Vandaag geef ik je regelmatig iets mee om te luisteren, te lezen of te kijken. Muziek, sport, oud of nieuw, als het maar interessant genoeg is om te delen. Vandaag in de categorie oud en muziek, de documentaire Big Easy Express.

In deze film, gemaakt door Emmett Malloy in 2012, worden drie bands op de trein gezet om een traintrip te maken van San Francisco naar New Orleans, waarbij ze vijf keer stoppen om op te treden. Ik zapte vorig jaar toevallig langs, kreeg meteen herinneringen aan mijn eigen traintrip van 23 uur van Alice Springs naar Darwin en aan live optredens op Lowlands. De drie bands die meereizen:

Old Crow Medicine Show
Bluegrass, folk en country door elkaar. Een band die sinds 1998 bestaat en vooral bekend is van het door hen gecompleteerde nummer Wagon Wheel van Bob Dylan.

Edward Sharpe and the Magnetic Zero’s
Een Amerikaanse band, opgericht in 2007 door Alex Ebert en Jade Castrinos in Los Angeles. De muziek volgens hun eigen website:

If you sought comparisons for Edward Sharpe and the Magnetic Zeros forthcoming self-titled album, you would hear the soulfulness of The Supremes’ ‘Where Did Our Love Go’, the raw exuberant pop of The Beatles ‘Yellow Submarine’ and the psychedelic echoes of Jefferson Airplane’s ‘Surrealistic Pillow’. But at its roots, the album shows a band evolved and hopeful for the future.

Bekendste nummer ‘Home’. Je kunt hierbij aan Ikea denken, maar ik denk liever aan het festival waar ik nog nooit geweest ben maar wel op de ooit to do list staat: Burning Man.

Mumford and Sons
Van de drie mijn favoriete band, vaak live gezien en helaas voor langere tijd met sabbatical.  Folkrock zou je kunnen zeggen maar zeker ook met invloeden van country en bluegrass. Begonnen in 2007 in Londen, waarvan iedereen wel nummers als ‘The Cave’ en ‘Little Lion Man’ kent. Prachtig optreden ooit gegeven in het Red Rocks openluchttheater.

De film laat verschillende optredens zien, beelden van de voorbijtrekkende landschappen en mooie jamsessies in de trein zelf. Om naar te kijken en te luisteren dus! Er wordt afgesloten met een gezamenlijke versie van ‘Bound for Glory’:

Als je bovenstaande clips hebt bekeken en je de muziek kunt waarderen, kijk dan zeker via onderstaande link de film. Let op, dit kan tot en met 31 januari 2016 🙂 En anders altijd te vinden via de officiële site: bigeasyexpress.com

Klik hier voor de film op uitzending gemist

Geen categorie, Onderwijs

Loting: niet gewenst, wel noodzakelijk?

3 reacties
Loting, alleen als het noodzakelijk is?
Loting, alleen als het noodzakelijk is?

Ieder jaar keert de discussie terug in de kranten en bij kinderen, ouders en leerkrachten: waarom moet er geloot worden bij de keuze voor een middelbare school? We hebben in Nederland immers vrijheid van onderwijs, en dus het recht om de school te kiezen die past bij de wensen van kind en ouders? We hebben toch het recht een school te kiezen die aansluit bij de religieuze achtergrond van gezinnen? En het is toch logisch dat onze kinderen naar dezelfde school kunnen gaan? Dan maar 32 in plaats van 28 kinderen in een klas, of een extra klas erbij.

Zo eenvoudig is het helaas niet. In Haarlem wordt er sinds een aantal jaren geloot. Niet op alle scholen, en niet op alle niveaus. De reden van deze loting is eigenlijk vrij eenvoudig. Je hebt als school een beperkt aantal lokalen en leerkrachten ter beschikking waarmee je een beperkt aantal kinderen kunt plaatsen. Even een lokaal extra neerzetten en een leerkracht aannemen gaat niet zo gemakkelijk. Want wat als er ieder jaar een lokaal en leerkrachten extra nodig zijn, en na vijf jaar het aantal aanmeldingen flink afneemt? Moet je dan weer gaan slopen? En het personeel ontslaan? Er is teveel sprake van golfbewegingen om hier structureel een oplossing voor te vinden.

De vraag is waarom deze golfbewegingen er zijn. Ligt het aan de kwaliteit van de scholen? Is de ene school beter dan de ander? En zouden de scholen dan niet meer hun best moeten doen om meer aanmeldingen te krijgen? Ook deze vraag is niet simpel te beantwoorden. Vaak wordt er binnen dezelfde school op het ene niveau wel geloot, en op het andere niveau niet. Dat hangt niet af van de schoolkwaliteit, maar van het aantal plaatsen en aanmeldingen. Ik durf wel te stellen dat er in Haarlem geen slechte scholen voor voortgezet onderwijs zijn. Verschillen, die zijn er wel. Er zijn kleine scholen, scholengemeenschappen, scholen die zich specialiseren in muziek, media, techniek, cultuur, talen, wiskunde etc. Maar goed en slecht, dat verschil is er nauwelijks. Wel zijn er scholen met een goede naam en scholen met een slechte naam. En dat is jammer, omdat dit niet altijd op feiten en waarheid gebaseerd is, maar vaak op een gevoel en ‘horen zeggen’. Het is gemakkelijk om een slechte naam op te bouwen, maar moeilijk om er vanaf te komen. Zeker met de toetscultuur  en de onderzoeken gebaseerd op alleen meetbare resultaten. Ontwikkeling van kinderen meten is meer dan alleen de toetsgegevens vergelijken.

Niemand zit te wachten op een loting. Ouders niet, leerkrachten niet, besturen niet maar vooral kinderen niet. Helaas is de praktijk niet zo maakbaar dat er precies evenveel aanmeldingen als plaatsen zijn. En dus zul je met een oplossing moeten komen. Er is vaak gesproken over de invoering van een keuze top 3  in plaats van 1, maar dan zul je zien dat nog steeds dezelfde scholen populair zijn en anderen niet. Geen oplossing voor het probleem. Ieder kind plaatsen op de plek van keuze kan ook niet, want dan zit je met een tekort en overschot aan lokalen en docenten.

En dus is loting een noodzakelijk kwaad. Hoewel, kwaad. Alle kinderen die ik in de klas heb gehad en zijn uitgeloot hebben het prima naar hun zin op de huidige school. Van belang zijn vooral de klas, de mentor, de leerkrachten en wat je er als kind zelf van maakt. Wel zijn er afgelopen jaren missers gemaakt in de communicatie, waardoor er teveel onzekerheid was bij kinderen en ouders. Hier is door de besturen en gemeente over nagedacht en komend jaar zullen de scholen eerst onderling bekijken of er voldoende plek kan worden gemaakt voor alle leerlingen op de juiste niveaus, zonder heel star van tevoren aan te moeten geven hoeveel plekken er zijn en waardoor je niet meer kunt schuiven. Hopelijk is er dan niet meer dan één loting nodig, want dat is er eigenlijk al één teveel.

Deze week stond in het Haarlems Dagblad dat het Eerste Christelijk Lyceum vanaf 2015 stopt met de zogenaamde voorrangsregeling. Hierbij mogen kinderen van leerkrachten voorafgaand aan een eventuele loting aangemeld worden, en dit geldt ook voor broertjes en zusjes. Deze regeling kunnen scholen naar eigen keuze hanteren. Ik ben inmiddels tot de conclusie gekomen dat, als je vooraf  selecteren mogelijk wilt maken, dit vooral moet kunnen omdat je als kind een bepaalde zorgbehoefte hebt, of kwaliteiten en interesses waar de school zich in specialiseert. Niet omdat je vader of moeder toevallig op de school (of zelfs binnen het bestuur) werkt of omdat je broertje of zusje op dezelfde school zit. Elk kind is anders, elk kind heeft behoeften en dat is niet per definitie familiair bepaald. Helaas is deze ruime keuzemogelijkheid niet haalbaar.

Sommige scholen zeggen dat ze de religieuze achtergrond van belang vinden. Ik merk in de dagelijkse praktijk weinig van de invulling van scholen, dat hoor ik ook terug van oud-leerlingen en ouders. Het wordt vooral gebruikt als argument om loting te voorkomen. Maar noodzakelijk is het niet. In het basisonderwijs kan ik een dergelijke voorrangsregeling begrijpen, vanwege praktische argumenten. Maar in het voortgezet onderwijs kan elk kind zelf naar school.

Laten we vooral de kinderen de keuze geven, en met elkaar proberen hier zo goed mogelijk op aan te sluiten, met gelijke kansen en mogelijkheden. En laten we met elkaar zorgen dat de kwaliteit op alle scholen van een dusdanig niveau is, dat elk kind tot zijn recht kan komen. Geef scholen de kans dit voor elkaar te krijgen, schroom niet om feedback te geven en grijp in als er fouten worden gemaakt. Daar wordt het onderwijs in Haarlem alleen maar beter van.

Op www.brugweb.nl is meer te lezen over de toelatingsprocedure in Haarlem.

Hoe denk jij hierover?

Geen categorie, Wat mij verder bezighoudt

VARAgevoel

Een reactie plaatsen
Studio Spaan
Studio Spaan

Ik ben lid van twee voetbalverenigingen,  een politieke partij,  een sportschool maar geen van allen past zo goed bij mij als het lidmaatschap van een radio- en televisieomroep: de VARA.

Waarom bestaan er nog verenigingen? Is dat niet iets ouderwets? Zeker als het de publieke omroep betreft. Bij sportclubs en politieke partijen kom je elkaar nog eens tegen, ze zorgen ervoor dat je met anderen in contact komt en blijft. Je maakt onderdeel uit van een samenleving. Maar wat heb je aan een publieke omroep?

Tegenwoordig kijk ik haast geen live televisie meer, want waarom zou je je aanpassen als je via uitzending gemist alles op je eigen gewenste moment kunt terugkijken? Wat heeft het voor nut op bepaalde tijdstippen programma’s van bepaalde omroepen uit te zenden? Dat hier zelfs door mensen over wordt nagedacht om passende schema’s te maken, passend bij de verscheidenheid die Nederland heeft in haar bevolking, is dat niet iets van de vorige eeuw?

Toch ben ik al jaren lid. En dat blijf ik ook. Ik zal nog eerder mijn politieke lidmaatschap opzeggen. Op de een of andere manier lukt het de VARA om een radio- en televisiecultuur neer te zetten waar ik me bij thuisvoel, waar ik zelfs soms thuis voor blijf.

De Vara:

brengt af en toe wat meer structuur in mijn dagelijks leven. ’s Ochtends opstaan met Giel op 3 FM. Elke dag een uurtje dwdd, de wereld komt via de telvisie naar binnen, actueel, vermakelijk en leerzaam. Afsluiten met Pauw en Witteman, hoewel de het tijdstip van uitzending wat mij betreft een halfuur eerder kan. En liefst elke zaterdag Spijkers met Koppen op radio 2.

brengt actualiteit met programma’s als Buitenhof, Pauw en Witteman, de Wereld Draait Door, Zembla en Nieuwsuur.

zorgt  voor entertainment. Denk maar aan De Kwis, Bureau Sport, Lucky TV, De Beste Singer Songwriter en Evenblij met..

Dat zijn redenen om nog steeds van de Vara lid te blijven. Maar het is natuurlijk ook ergens begonnen. Mijn idee was dat het waarschijnlijk met vroeger te maken kon hebben, dus ik ben gaan kijken welke programma’s er in mijn jeugd werden uitgezonden en die wij thuis samen keken. Ik kwam veel herkenbare televisie tegen. Dat begint bij de Flying Doctors in Australië, Zeg ‘ns Aah, De Film van Ome Willem, Labyrinth en de Grote Meneer Kaktus Show van Peter Jan Rens, Oppassen met opa Buys van het mooie stadje Veere en later werden dat series als Bureau Kruislaan en Unit 13. De toptijd van het Lagerhuis,  Kopspijkers, All Stars en Studio Spaan.

En dan in het bijzonder nog Paul de Leeuw, die eigenlijk vanaf de begintijd tot nu succesvol is met verschillende programma’s. Ik heb veel respect voor iemand die zo lang in het televisievak werkt en zichzelf blijft uitdagen en prikkelen om beter te worden. Dat lukt uiteraard niet altijd, maar het siert iemand om met zo’n gedrevenheid zijn vak uit te oefenen. Hij staat symbool voor de Varacultuur: gedreven, actueel, maatschappelijk betrokken, (zelf)kritisch en humoristisch. Dat duidt voor mij ook het verschil met een politieke partij, geen keurslijf, geen concessies maar oprechtheid. Paul de Leeuw geeft daarnaast in zijn programma’s een voor mij prettige cultuur mee, fijn dat iemand af en toe de waarde van liedjes van Annie MG Schmidt erkent, en een geweldige jaarlijkse Sinterklaasuitzending maakt.

Het bestaansrecht van omroepen is voor mij helder. Wel is het een goede zaak dat het aantal teruggaat, teveel verzuiling zorgt voor vervuiling zullen we maar zeggen. Er zijn meer omroepen die er toe doen, neem bijvoorbeeld de KRO en de kindertelevisie die zij maken. Puberruil is een favoriet programma. Maar het mag allemaal wat efficiënter georganiseerd worden. De politiek zou daar een voorbeeld aan kunnen nemen.

Paul, Matthijs, Claudia, Giel, Jeroen, Mart, Felix en Dolf. De bekende namen van de Vara. Helaas vervalt For the Record van Leo Blokhuis en Mart Smeets, maar hopelijk gaan ze allemaal nog lang door met het maken van andere televisie- en radioprogramma’s. Gelukkig samen met BNN, want enige verfrissing is altijd welkom!

Bekijk hier een aantal favoriete fragmenten:

Geen categorie, Sport

Het jaar van Fabian, Belkin, Bau & Lau en Kittel. Deel 2: grote rondes & wk.

Een reactie plaatsen
Waaieretappe in de Tour
Waaieretappe in de Tour

2013, het jaar van de slechte weersomstandigheden, wat wielrennen betreft tenminste. Zelf heb ik dit ondervonden in de Ardennen, waar we in april nog door de sneeuw fietsten.  Extra genieten van de omgeving en rust, maar ook flink doorbikkelen in de vrieskou, samen met Jorn, Jurre, Job, Wim, Peter en Hans.

543784_4217387847170_553549150_n 579607_4217387967173_1535248284_n Sneeuw in de ardennen

Op 4 mei ging de Giro d’Italia van start in Napels. Ook in de ronde van Italië kregen de renners te maken met zware weersomstandigheden. Waar Bradley Wiggins, winnaar van de Tour de France 2012, als één van de favorieten van start ging, liet hij zien dat je als topwielrenner over een groot hart moet beschikken om aanspraak te mogen maken op een titel. In de regen op het natte wegdek en in de kou verdwenen alle titelaspiraties van Wiggins als sneeuw voor de zon. Hij ging als een angsthaas naar beneden, kon niet meer sturen, ging meerdere malen onderuit. Het zat hem ook niet mee in deze ronde, hij was betrokken bij meerdere valpartijen en had last van een luchtwegeninfectie, waardoor hij na de twaalfde etappe moest opgeven.

Het weer had ook invloed op de route. Tot verdriet van de meeste wielervolgers werd de etappe die trok over de Gavia en Stelvio, beide boven de 2600 meter hoogte, geannuleerd. De laatste bergetappe zorgde alsnog voor mooie beelden, doordat Vincenzo Nibali solo door de sneeuw naar de eindoverwinning reed op de Tre Cime di Lavaredo. Wilco Kelderman en Pieter Weening lieten zich deze etappe goed zien maar konden niet meegaan in het geweld van Nibali. Een terechte Italiaanse roze trui winnaar.

Bekijk hier een korte samenvatting van de laatste bergetappe:

GO JOHNNY!

Iedereen kan zich nog de beelden herinneren van Johnny Hoogerland, liggend in de berm omringd door prikkeldraad in de Tour de France van 2011. Op 23 juni maakte Johnny op majestueuze wijze  zijn echte comeback door Nederlands kampioen op de weg te worden.  In de laatste drie kilometer reed hij op de laatste klim weg van Sebastiaan Langeveld. Tom Dumoulin werd knap derde. Dat beloofde veel goeds voor de Tour de France. Sterkste man van Belkin was Bram Tankink, de Tank. De overwinning zorgde voor mooie beelden aan de finish, wielrennen is emotie.

Bekijk hier een ode aan Johnny Hoogerland door Torres Blues:

Voor de Tour de France was het een bijzonder jaar, de honderdste editie werd verreden. De eerste dag op Corsica zorgde al direct voor spektakel. De bus van Orica Greendedge stond vast onder de finishboog. Paniek en stress bij de organisatie, die liet zien slecht te kunnen omgaan met deze druk. Ze besloot de finish te verleggen naar het drie kilometer punt, direct na een rotonde. Gelukkig kreeg iemand de ingeving de banden lek te steken van de bus, waarna deze in zijn achteruit de kant in werd gereden waardoor er alsnog gesprint kon worden. Marcel Kittel won zijn eerste van vier ritoverwinningen, een waanzinnige Tour voor hem en zijn Nederlandse ploeg Team Argos-Shimano.

Het mooiste moment voor veel Nederlandse volgers kwam tijdens de dertiende etappe van  Tours naar Saint-Armand-Montrond. De Nederlanders van Belkin en de Belgen van Quick Step zijn gewend in de wind te rijden als het, zoals dat heet, op de kant gaat. Deze etappe was de kans ook groot dat dit zou gebeuren, en ze wisten hier op een prachtige manier gebruik van te maken. Alejandro Valverde verloor bijna tien minuten waardoor Bauke Mollema de tweede plaats in het algemeen klassement overnam. De geletruidrager Chris Froome verloor meer dan een minuut.

Bekijk hier de samenvatting van deze etappe

De Tour bestond uit veel meer hoogtepunten. Op een rijtje:

Het juichen van ploegleider Davide Bramati na de overwinning van Trentin:

De overwinning van Chris Froom op de Mont Ventoux. De commentator van Sporza over Alberto Contador: ‘Hij moet zijn zadel in zijn poep steken om vooruit te komen’.

De wheelies van Peter Sagan in de etappes naar de Mont Ventoux en Alpe d’Huez. Dat hij een echte fietskunstenaar is kun je zien op onderstaand filmpje:

En tenslotte natuurlijk de beelden van de Alpenetappe waarin twee keer de Alpe d’Huez werd beklommen en traditiegetrouw de Nederlandse fans een feest van jewelste neerzetten in de fameuze bocht zeven. In onderstaand filmpje zie je hoe de Belgen van Sporza hiernaar kijken:

De Nederlandse jongens deden het fantastisch in deze Tour. Natuurlijk was het de Tour van Bau en Lau, respectievelijk geëindigd op de zesde en dertiende plaats. En natuurlijk mooie prestaties van Team Argos-Shimano met de ritzeges van Marcel Kittel en het goede rijden van onder anderen Tom Dumoulin en Koen de Kort.

Winnaar van deze honderdste editie, Chris Froome, eindigde zijn speech met de volgende woorden: ‘This is one yellow jersey that will stand the test of time’. Laten we hopen voor de sport dat hij de waarheid sprak.

De laatste grote ronde van 2013 was natuurlijk de Vuelta, de Ronde van Spanje. Een prachtige ronde die jammer genoeg stukken minder aandacht krijgt dan bijvoorbeeld de Tour. Ik snap de redenen, vooral vanuit commerciële uitgangspunten gedacht, maar het is jammer omdat deze ronde jaarlijks voor veel spektakel zorgt, net als de Giro overigens. Misschien dat die twee rondes wat wielrennen betreft mooier zijn dan de Tour. Met de beperkte beelden die we hebben gekregen, zagen we iets bijzonders gebeuren. De winnaar van de Giro, Vincenzo Nibali, was niet sterk genoeg om te winnen van de 41-jarige Chris Horner! Een lelijke manier van fietsen, maar effectief was het zeker! In het volgende fragment zie je beelden van de heroïsche etappe waar Chris Horner stand houdt en zelfs wegrijdt bij Vincenzo Nibali:

Tony Martin bewaart trouwens minder goede herinneringen aan deze Vuelta. In de zesde etappe werd hij na een solo van 170 kilometer (!) 4 meter voor de finish bijgehaald.

Tussendoor een aandachtspunt: de Enecotour wordt jaarlijks verreden in Nederland en België, zeer de moeite waard te bekijken. De winnaar van de editie van 2013 gaan we volgend jaar vaker tegenkomen in de einduitslagen op de weg, voormalig veldrijden Zdeněk Štybar.

Het seizoen werd afgesloten met het WK op de weg. Nederland kon helaas geen indruk maken bij de wedstrijd voor elite mannen. Bauke Mollema werd elfde. Wel succesvol waren Nikki Terpstra (goud ploegentijdrit Quickstep), Mathieu van der Poel (goud junioren), Ellen van Dijk (goud tijdrit vrouwen) en natuurlijk Marianne Vos die goud won op de weg bij de vrouwen. Nederland eindigde bovenaan de medaillespiegel. Hopelijk kunnen de Nederlandse mannen volgend jaar meer invloed uitoefenen op het behalen van een medailleplaats.

Overigens zorgde de finale bij de mannen voor veel spanning. Twee Spanjaarden (Rodriguez en Valverde)  en een Portugees (Rui Costa) reden vooraan. De Spanjaarden lieten zich in de luren leggen en Rodriguez verloor nipt de eindspurt en dus de Spaanse zege. In de allerlaatste wedstrijd van het jaar kon hij gelukkig revanche nemen door de Ronde van Lombardije te winnen.

Bekijk hier alle beelden van het WK wielrennen in Florence

Het was een prachtig wielerjaar. Komend jaar is het de bedoeling om iets minder te kijken en meer zelf te gaan fietsen. Maar ik kijk uit naar de eerste klassiekers in Vlaanderen!

 

 

 

Geen categorie, Sport

Het jaar van Fabian, Belkin, Bau & Lau en Kittel. Deel 1: het voorseizoen

Een reactie plaatsen
Strade_Bianche_landscape2
Strade Bianche

De periode rond Kerst is niet alleen een tijd van Serious Request, top 2000 en samenzijn met familie en vrienden, maar ook een tijd van terugblikken en jaaroverzichten. Een bijzonder jaar zoals altijd, met de klassiekers, de verandering van Blanco naar Belkin en  de honderdste Tour de France. Een kort overzicht:

Op 22 januari startte voor mij als volger het wielerjaar met de Tour Down Under. Moeilijk te volgen, slechts via internet, maar met een prachtige winnaar van het eindklassement: Tom-Jelte Slagter. Hij zal helaas komend seizoen fietsen voor Garmin-Sharp.

Het echte fietsen ter voorbereiding van de klassiekers begon op 23 februari met Omloop het Nieuwsblad, winst van Paolini. Een koude start van het jaar. Dat bleek helemaal een dag later, want Kuurne-Brussel-Kuurne werd afgelast wegens gevaar op de weg. Te koud, te nat, teveel risico voor de renners.

Dan even aandacht voor een wedstrijd die niet op tv wordt uitgezonden, maar dit zeker wel verdient: de Strade Bianche werd op 2 maart verreden. Deze wedstrijd bestaat voor de profrenners sinds 2007, heette voorheen L’Eroica en is in het leven geroepen onder anderen om te voorkomen dat de prachtige witte stoffige zandwegen geasfalteerd zouden worden. De koers wordt ook wel de ‘Hel van het Zuiden’ genoemd, is ongeveer 190 km lang waarvan 90 kilometer stoffige zandweg en werkelijk een genot om naar te kijken. Het is dan ook een kwestie van tijd dat de NOS ook deze wedstrijd zal gaan uitzenden. Dit jaar won Moreno Moser. Fabian Cancellara heeft de koers al twee keer gewonnen, met een volgende winst wordt een witte strook naar hem vernoemd. Houd 8 maart 2014 in de gaten!

Een  belangrijke etappekoers in Italië is de Tirreno Adriatico, waarbij  er 7 etappes verreden worden. Een ploegentijdrit, 5 reguliere etappes en afsluitend een individuele tijdrit. Benoemenswaardig afgelopen editie was de verschrikkelijke klim Sant’Elpidio en de Strada Cocciari met stijgingspercentages tot 30%. Ook de komende editie zal weer zware beklimmingen bevatten.

Na een koude Milaan San Remo, waar een groot deel van de renners in de bus bleef omdat ze de omstandigheden te koud en te zwaar vonden, en waar Cavendish gewoon in een korte broek reed (‘I’m not touch, just stupid I think’) begon dan het seizoen voor één van mijn favoriete renners: Fabian Cancellara. Een Zwitserse geweldenaar die veel ritten en koersen op zijn naam heeft staan. Hij won voor de derde keer op rij de E3 prijs en voor de tweede maal de Ronde van Vlaanderen, de eerste echte klassieker van het seizoen. Titelverdediger Tom Boonen viel en onder flink gejuich van alle toeschouwers langs de kant (de Belgische commentator: ‘Daar zien we een Paashaas op de nek van een Paasdwaas’) liet Fabian Cancellara wederom zien dat hij de sterkste was. Deze koers heb ik samen met mijn vader en zwager in het prachtige Boshuis in Friesland kunnen kijken tijdens een ‘Paas-weekendje-weg‘. Mooi om nog te vertellen is dat Peter Sagan op het podium in de billen van de rondemiss kneep (filmpje zie onderaan dit blog) en hij daarvoor later openlijk zijn excuses aanbood, maar wat een held. Hij komt nog terug in deel 2.

Cancellara viel hard tijdens de Scheldeprijs en het was maar de vraag of hij in Parijs aan de start van Parijs-Roubaix weer in vorm was. Dat was hij zeker.  Na een achterstand kwam hij langzaam maar zeker dichterbij de koplopers (‘Hij komt hij komt, het beest komt eraan’) en samen met Sepp Vanmarcke van Blanco reed hij het wielerstadion van Roubaix binnen. Daar versloeg hij de Belg in een eindsprint, tot groot verdriet van Vanmarcke, die op tv huilend zijn verslag deed: ‘Op het laatst loop ik er echt in.’

In april ben ik zelf gaan fietsen met Jorn, Jurre en Job in de Ardennen. Volledig uit vorm, last van mijn rug waardoor ik een aantal weken vastzat aan de fysio, maar heerlijk om daar te kunnen fietsen. Beter ook dan Zuid-Limburg, waar ik nog steeds nare herinneringen heb aan de Keutenberg.

Het voorseizoen werd afgesloten met de Brabantse Pijl, Peter Sagan won, de Amstel Gold Race, gewonnen door een dappere Kreuziger, de Waalse Pijl, winnaar Moreno en Luik-Bastenaken-Luik met als eindwinnaar Daniel Martin.  Vervolgens konden de grote rondes beginnen, met de Giro d’Italia die op 3 mei van start ging.  Dat zal de start zijn van deel 2.

Hieronder enkele filmpjes:

Strade Bianche 2013:

Sagan knijpt rondemiss op podium Ronde van Vlaanderen:

Verontschuldigingen Peter Sagan:

Hoogtepunten Ronde van Vlaanderen 2013:

Samenvatting NOS Parijs Roubaix 2013:

Geen categorie, Sport

‘De achterkant van de Hel’

Een reactie plaatsen
Cancellara wint in 2010
Cancellara wint in 2010

Martijn Hendriks van de NOS twitterde over dit filmpje op de NOS-site. Mooi om te zien dat de Hel van het Noorden, ook wel bekend als Parijs-Roubaix, een kant heeft die aan de meeste mensen voorbijtrekt: de achterkant in de bezemwagen. Want als je  over meer dan 50 km kasseien wordt gestuurd, kan het niet anders dan dat er wielrenners uitvallen. Schitterende klassieker.

Bekijk hier de korte reportage: De achterkant van ‘de Hel’

Bekijk hieronder een bekend filmpje van Holland Sport:

 

Geen categorie, Sport

Lezen over fietsen in stijl

Een reactie plaatsen

logo-soigneur

Sinds 2012 ligt er een nieuw sportmagazine in de schappen: Soigneur. Het is ieder kwartaal weer een feest om het blad te ontvangen. Een beetje in de stijl van sportmagazine de Muur, kun je in dit geval urenlang genieten van prachtige foto’s en reportages over alles dat met racefietsen te maken heeft. Goede kwaliteit papier, het leest lekker weg. Je bent meteen op de hoogte van alle nieuwste gadgets en ontwikkelingen in de wielrennerij. En dan hebben we nog de infographics van Eneco, dit keer een prachtige bijdrage over tegenwind in Nederland. Het gaat dus niet om de uitslagen van de wedstrijden, of de eindeloze etappeschema’s die je in de andere ’tijdschriften’ vindt. Nee, Soigneur is er voor de verdieping, voor de echte liefhebber.

Ze hebben inmiddels ook een website. Het gaat dus verder dan alleen elk kwartaal genieten.  Zoals ze zelf op hun site vermelden:

Soigneur is cross mediaal racefietsplatform dat sport, stijl en passie verbindt. In samenwerking met andere wielerliefhebbers en creatieve professionals geeft Soigneur vorm aan de liefde voor de fiets.

Ik kan elke sportliefhebber met in het bijzonder een voorliefde voor wielrennen deze site aanraden.  Neem vooral een kijkje en vergeet niet het magazine te bestellen. Ik ga mij weer heerlijk verliezen in de cross in Vlaanderen, Bauke Mollema, de langste klim ter wereld in Peru, cycling in Rwanda en columns van onder anderen Eric Corton, Peter Winnen en Marijn de Vries.

Bekijk hier de site van Soigneur

Bekijk hier een infographic over fietsenergie