2013, het jaar van de slechte weersomstandigheden, wat wielrennen betreft tenminste. Zelf heb ik dit ondervonden in de Ardennen, waar we in april nog door de sneeuw fietsten.  Extra genieten van de omgeving en rust, maar ook flink doorbikkelen in de vrieskou, samen met Jorn, Jurre, Job, Wim, Peter en Hans.

 

Op 4 mei ging de Giro d’Italia van start in Napels. Ook in de ronde van Italië kregen de renners te maken met zware weersomstandigheden. Waar Bradley Wiggins, winnaar van de Tour de France 2012, als één van de favorieten van start ging, liet hij zien dat je als topwielrenner over een groot hart moet beschikken om aanspraak te mogen maken op een titel. In de regen op het natte wegdek en in de kou verdwenen alle titelaspiraties van Wiggins als sneeuw voor de zon. Hij ging als een angsthaas naar beneden, kon niet meer sturen, ging meerdere malen onderuit. Het zat hem ook niet mee in deze ronde, hij was betrokken bij meerdere valpartijen en had last van een luchtwegeninfectie, waardoor hij na de twaalfde etappe moest opgeven.

Het weer had ook invloed op de route. Tot verdriet van de meeste wielervolgers werd de etappe die trok over de Gavia en Stelvio, beide boven de 2600 meter hoogte, geannuleerd. De laatste bergetappe zorgde alsnog voor mooie beelden, doordat Vincenzo Nibali solo door de sneeuw naar de eindoverwinning reed op de Tre Cime di Lavaredo. Wilco Kelderman en Pieter Weening lieten zich deze etappe goed zien maar konden niet meegaan in het geweld van Nibali. Een terechte Italiaanse roze trui winnaar.

Bekijk hier een korte samenvatting van de laatste bergetappe:

GO JOHNNY!

Iedereen kan zich nog de beelden herinneren van Johnny Hoogerland, liggend in de berm omringd door prikkeldraad in de Tour de France van 2011. Op 23 juni maakte Johnny op majestueuze wijze  zijn echte comeback door Nederlands kampioen op de weg te worden.  In de laatste drie kilometer reed hij op de laatste klim weg van Sebastiaan Langeveld. Tom Dumoulin werd knap derde. Dat beloofde veel goeds voor de Tour de France. Sterkste man van Belkin was Bram Tankink, de Tank. De overwinning zorgde voor mooie beelden aan de finish, wielrennen is emotie.

Bekijk hier een ode aan Johnny Hoogerland door Torres Blues:

Voor de Tour de France was het een bijzonder jaar, de honderdste editie werd verreden. De eerste dag op Corsica zorgde al direct voor spektakel. De bus van Orica Greendedge stond vast onder de finishboog. Paniek en stress bij de organisatie, die liet zien slecht te kunnen omgaan met deze druk. Ze besloot de finish te verleggen naar het drie kilometer punt, direct na een rotonde. Gelukkig kreeg iemand de ingeving de banden lek te steken van de bus, waarna deze in zijn achteruit de kant in werd gereden waardoor er alsnog gesprint kon worden. Marcel Kittel won zijn eerste van vier ritoverwinningen, een waanzinnige Tour voor hem en zijn Nederlandse ploeg Team Argos-Shimano.

Het mooiste moment voor veel Nederlandse volgers kwam tijdens de dertiende etappe van  Tours naar Saint-Armand-Montrond. De Nederlanders van Belkin en de Belgen van Quick Step zijn gewend in de wind te rijden als het, zoals dat heet, op de kant gaat. Deze etappe was de kans ook groot dat dit zou gebeuren, en ze wisten hier op een prachtige manier gebruik van te maken. Alejandro Valverde verloor bijna tien minuten waardoor Bauke Mollema de tweede plaats in het algemeen klassement overnam. De geletruidrager Chris Froome verloor meer dan een minuut.

Bekijk hier de samenvatting van deze etappe

De Tour bestond uit veel meer hoogtepunten. Op een rijtje:

Het juichen van ploegleider Davide Bramati na de overwinning van Trentin:

De overwinning van Chris Froom op de Mont Ventoux. De commentator van Sporza over Alberto Contador: ‘Hij moet zijn zadel in zijn poep steken om vooruit te komen’.

De wheelies van Peter Sagan in de etappes naar de Mont Ventoux en Alpe d’Huez. Dat hij een echte fietskunstenaar is kun je zien op onderstaand filmpje:

En tenslotte natuurlijk de beelden van de Alpenetappe waarin twee keer de Alpe d’Huez werd beklommen en traditiegetrouw de Nederlandse fans een feest van jewelste neerzetten in de fameuze bocht zeven. In onderstaand filmpje zie je hoe de Belgen van Sporza hiernaar kijken:

De Nederlandse jongens deden het fantastisch in deze Tour. Natuurlijk was het de Tour van Bau en Lau, respectievelijk geëindigd op de zesde en dertiende plaats. En natuurlijk mooie prestaties van Team Argos-Shimano met de ritzeges van Marcel Kittel en het goede rijden van onder anderen Tom Dumoulin en Koen de Kort.

Winnaar van deze honderdste editie, Chris Froome, eindigde zijn speech met de volgende woorden: ‘This is one yellow jersey that will stand the test of time’. Laten we hopen voor de sport dat hij de waarheid sprak.

De laatste grote ronde van 2013 was natuurlijk de Vuelta, de Ronde van Spanje. Een prachtige ronde die jammer genoeg stukken minder aandacht krijgt dan bijvoorbeeld de Tour. Ik snap de redenen, vooral vanuit commerciële uitgangspunten gedacht, maar het is jammer omdat deze ronde jaarlijks voor veel spektakel zorgt, net als de Giro overigens. Misschien dat die twee rondes wat wielrennen betreft mooier zijn dan de Tour. Met de beperkte beelden die we hebben gekregen, zagen we iets bijzonders gebeuren. De winnaar van de Giro, Vincenzo Nibali, was niet sterk genoeg om te winnen van de 41-jarige Chris Horner! Een lelijke manier van fietsen, maar effectief was het zeker! In het volgende fragment zie je beelden van de heroïsche etappe waar Chris Horner stand houdt en zelfs wegrijdt bij Vincenzo Nibali:

Tony Martin bewaart trouwens minder goede herinneringen aan deze Vuelta. In de zesde etappe werd hij na een solo van 170 kilometer (!) 4 meter voor de finish bijgehaald.

Tussendoor een aandachtspunt: de Enecotour wordt jaarlijks verreden in Nederland en België, zeer de moeite waard te bekijken. De winnaar van de editie van 2013 gaan we volgend jaar vaker tegenkomen in de einduitslagen op de weg, voormalig veldrijden Zdeněk Štybar.

Het seizoen werd afgesloten met het WK op de weg. Nederland kon helaas geen indruk maken bij de wedstrijd voor elite mannen. Bauke Mollema werd elfde. Wel succesvol waren Nikki Terpstra (goud ploegentijdrit Quickstep), Mathieu van der Poel (goud junioren), Ellen van Dijk (goud tijdrit vrouwen) en natuurlijk Marianne Vos die goud won op de weg bij de vrouwen. Nederland eindigde bovenaan de medaillespiegel. Hopelijk kunnen de Nederlandse mannen volgend jaar meer invloed uitoefenen op het behalen van een medailleplaats.

Overigens zorgde de finale bij de mannen voor veel spanning. Twee Spanjaarden (Rodriguez en Valverde)  en een Portugees (Rui Costa) reden vooraan. De Spanjaarden lieten zich in de luren leggen en Rodriguez verloor nipt de eindspurt en dus de Spaanse zege. In de allerlaatste wedstrijd van het jaar kon hij gelukkig revanche nemen door de Ronde van Lombardije te winnen.

Bekijk hier alle beelden van het WK wielrennen in Florence

Het was een prachtig wielerjaar. Komend jaar is het de bedoeling om iets minder te kijken en meer zelf te gaan fietsen. Maar ik kijk uit naar de eerste klassiekers in Vlaanderen!