20 augustus 2011 | Door: sjoerdvandenberg 

Vanochtend uitgecheckt, dat moet voor 10 uur, en om 15.45 vertekt mijn shuttlebus naar het vliegveld. Dus ik heb nog een ruime ochtend hier om rond te kijken. Niet teveel, want daar is het te warm voor.

Gisteren ben ik na een toplunch (snapper) naar een museum in het noorden van Darwin gelopen. Ruim een uur lopen, om 13.00 uur, niet zo handig. Maar het museum was aardig. Gratis, dus als Nederlander hoor je dat sowieso leuk te vinden, maar ook een hoop dingen gezien en gelezen over Australie, de dieren die er leven, de geschiedenis, de aboriginals en de orkaan die Darwin heeft verwoest. En er was airco, dus prima om de middag daar door te brengen.

’s Avonds wat gesproken met een NL kamergenoot, en daarna gegeten bij Tim’s Surf ’n Turf. Erg lekker. Krokodillenschnitzel met salade en groenten. In het restaurant vul je op een menukaart zelf je menu in, en dat lever je in bij de bar. Af en toe komt de eigenaar langs om wat ‘magic’ te doen aan tafel. Op zich wel leuk. En het eten is erg goed. Daarna nog langs het festival geweest. Helaas zijn alle leuke acts al dagen uitverkocht, dus dat is er niet echt meer van gekomen.

Eergisteren naar de deckchaircinema geweest. Dat is een buitenbioscoop hier aan het strand. Mooie plek, en heel relaxt om ’s avonds zo buiten een film te kijken. De film ging over 130.000 kinderen die ooit vanuit Engeland gedeporteerd zijn naar Australie, zogenaamd als weeskinderen voor adoptie. Maar ze moesten werken voor de katholieke kerk. En daar gebeuren blijkbaar overal ter wereld niet altijd de leukste dingen met de kinderen zal ik maar zeggen. Waar gebeurd en best wel heftig, maar mooie film. Oranges and sunshine was de titel.

Tijd voor eten. Nu al zin in vanavond! Tot later!

18 augustus 2011 | Door: sjoerdvandenberg 

De volgende ochtend dus om 6 uur op, waarna we in Kakadu gingen zwemmen in krokodillen-vrij water, boven aan een berg. Echt een mooie plek, allemaal poeltjes met helder water en watervallen, en uitzicht over Kakadu.

’s Middags bleek ik van groep te wisselen. De rest van de groep deed blijkbaar de vierdaagse tour, en ik de driedaagse. Dus na een bliksembezoek aan een oude goudmijn (niet meer in werking, overigens zijn er nog 6 goudmijnen wel in werking en wordt er mog steeds veel goud gevonden) gewisseld van bus. De nieuwe groep was een stuk kleiner, 9 mensen, maar wel weer gezellig.

We reden direct door naar Mt Bundy Station, een cattlestation waar we de nacht zouden doorbrengen. De tenten stonden midden op het cattlestationterrein, met uitzicht op de waterbuffels en wallaby’s. ’s Avonds kangoeroe, krokodil en steak van de bbq gegeten (krokodil is niet zo bijzonder dus, soort kip maar minder smaak) en salades en gegrilde groenten. Erg lekker. Daarna nog een paar uur binnen in de grote tent (veel muggen daar) aan de wijn gezeten. Tijdens het slapen liepen de wallaby’s vlak langs de tenten, meer springen eigenlijk, gaat behoorlijk snel.

Volgende ochtend maakte Greg, de tour guide, iedereen wakker door midden op het terrein met zwepen te gaan slaan. Is weer eens iets anders.

Gereden richting Litchfield National Park. Eigenlijk was het de hele dag door korte stukjes rijden, een paar wandelingen maken en overal in riviertjes en onder watervallen zwemmen, in superhelder water. Omdat we vroeg waren was het steeds vrij rustig. Op de foto’s straks kun je zien dat je midden in de natuur zwemt. Bij de grootste waterval (en een soort meertje) was er tussen de rotsen een soort gat, waar warm water in zat (opgewarmd door de zon, en uitgesleten door het water zelf), een natuurlijke hottub. Leuk om even in gezeten te hebben.

Tijdens een van de wandelingen kwamen we ineens een zwarte python tegen, paar meter lang, net klaar met het aanvallen van een rockwallaby. De wallaby kon ontkomen, gelukkig voor hem, want deze slangen slikken de wallaby’s in 1 keer door (niet voor te stellen als je die slang zo zag kruipen, erg lang maar niet zo dik dat er een hele wallaby in kan).

Op de terugreis naar Darwin nog een witte zeearend gezien.

Een heel relaxte dag vandaag dus, met veel zwemmen, wat wel lekker was aangezien de temperatuur gestegen was naar 36 graden.

’s Avonds terug in Darwin. Er is hier een festival, het Darwinfestival, en daar ben ik ’s avonds naartoe geweest. Beetje kleinschalig, maar wel erg gezellig. Morgen ga ik daar denk ik ook naartoe. Even kijken wie er optreden en waarvoor het de moeite waard is om kaartjes te kopen. Overdag doe ik nu niet zoveel, beetje relaxen en lezen. Het is wat saai hier, maar ik denk dat ik ergens lekker in het park ga zitten. Vanavond weer naar de markt (met veel eettentjes en ondergaande zon op het strand, elke zondag en donderdag, erg leuk want was er zondag ook).

En zaterdag het vliegtuig naar Perth! Wordt gezellig, nu al zin in!

18 augustus 2011 | Door: sjoerdvandenberg 

De afgelopen drie dagen heb ik, weer zonder bereik en internet, dus het duurde even, doorgebracht in National Park Kakadu en National Park Litchfield.

Maandagochtend vroeg vertrokken, om 7 uur stond de bus klaar. Een groep met: 6 Engelsen (gezin), een Chinese schrijver (reisverhalen), twee Duiters en verder alleen Fransen. Guy, de tour guide, was oorspronkelijk ook Frans. Dat hoorde je direct, de Engelsen hadden moeite hem te verstaan, maar het was redelijk te doen. De man praatte onderweg aan een stuk door, beetje vermoeiend soms, maar wel leuk om veel te weten te komen over de omgeving waar je doorheen rijdt.

We zijn eerst richting Ubirr Rock gereden, waar we oude Aboriginal rotstekeningen hebben gezien. Sommigen waren enkele duizenden tot tienduizenden jaren oud, en alle tekeningen zzijn gemaakt met een speciale betekenis. Bijvoorbeeld om aan te geven dat er ergens voedsel is te vinden (vis of kangoeroe meestal), of om de kinderen iets te leren (dat je bijvoorbeeld gestraft kunt worden en hoe). Tekeningen werden nooit gewist. Het duurde soms weken voordat ze een tekenning af hadden (het is vrij intensief om van oker verf te maken, zeker in deze hitte). Bovenaan de berg had je een prachtig uitzicht over een soort savanne, crocodile dundee is hier ook opgenomen. (nooit gezien maar toch)

’s Middags hebben we onder leiding van een aboriginal een boottocht gemaakt over de rivier, waar we verschillende krokodillen gezien hebben. Het was niet een van de vele toeristische attracties die ze hier hebben, waarbij er allemaal vlees wordt gegooid zodat de krokodillen opsrpingen enz, maar de aboriginal vertelde tijdens de boottocht van alles over zijn volk in Arnhemland (gebied waar we langsvoeren) en het leven van de krokodillen in deze rivier. Op de foto’s zal ik er straks een paar laten zien. Behoorlijk indrukwekkende beesten zijn het, en snel ook.

Eind van de middag teruggereden richting kamp, waar Guy op de bbq Baramundi vis had klaargemaakt, erg lekker. ’s Avonds nog met de groep bij elkaar gezeten en rond half 11 naar bed, volgende dag moesten we weer vroeg op. Hoewel het minder vroeg was dan Alice Springs, dit keer 6 uur!

13 augustus 2011 | Door: sjoerdvandenberg 

Zaterdagochtend half 11 hier, rond de 29 graden nu en eindelijk een plekje gevonden. Het was een nogal onrustige treinreis naar Darwin.

We werden met een shuttlebusje van het hostel naar het treinstation gereden. Daar werden de tassen ingecheckt, net als bij de vliegvelden. De Ghan stond al klaar: 26 wagons, 710 meter lang. Nog nooit zo’n lange trein gezien. Ik zat in het ‘Red Service’ gedeelte. Eigenlijk gewoon de goedkoopste plekken. Vooral de oude mensen en gezinnen zitten in de duurdere gedeeltes, waar je een eigen cabine hebt en een eigen douche en toiler. Maar Red Service was prima, hele ruime plekken. En er zat niemand naast me, dus dat scheelte. In de wagon voor ons was het Matilda Cafe, waar je ontbijt, lunch en dinner kon krijgen. Ook waren er gezamenlijke douches. Prima om de 22 uur (!) door te komen.

Om 18.00 uur vertokken we, en al snel kon je een prachtige sunset zien. Om half 7 ging de zon al onder. Na het diner (chicken curry) heb ik mijn boek van Mankell uitgelezen, erg goed. Inmiddels sliep iedereen om mij heen al. Op het moment dat ik net wilde gaan slapen, voelden we een harde klap en stonden we stil. Niemand wist wat er aan de hand was (iemand riep: that was a very heavy camel!), maar na drie uur stonden we nog steeds stil. Ik heb weinig geslapen, een paar uur, en tussendoor als ik wakker werd bleek de trein nog steeds stil te staan. De volgende ochtend om 6 uur een hele mooie sunrise gezien, en de trein begon zowaar te bewegen. Jammer was dat het achteruit was. Gelukkig gingen we niet helemaal terug naar Alice Springs. De locomotief bleek stuk te zijn. We stonden in de middle of nowhere in de outback, dus bellen was geen optie. Met de satelliettelefoon konden ze een nieuwe locomotief laten komen, maar het duurde in totaal 12 uur. Het personeel bleef vrij luchtig, no worries zoals dat hier wel vaker gezegd wordt. ‘Enjoy your trip, I’m sure you’ll get enough and a good sleep with the train standing still!’.

In de loop van de ochtend konden we eindelijk weer verder. Maar we hadden 12 uur vertraging opgelopen. Dat betekende dat we geen tussenstop in Katherine zouden maken (waar iedereen een korte tour van 3 uur had geboekt om de tijd door te komen) maar in een keer door zouden rijden naar Darwin. ETA was rond middernacht. Vervelend was dat niemand kon bellen, dus we wisten geen van allen of we rond dat tijdstip wel konden inchecken in de hostels en hotels.

Na het tweede diner, bleken we in Katherine wel bereik te hebben. Mijn telefoon deed het niet goed, maar een Australier gaf zijn telefoon om mijn hostel mee te bellen. Het bleek dat ze 24 uur receptie hadden, dus dat was geen probleem. Ze waren blij dat ik belde, want ze vroegen zich al af waar alle gasten voor die avond bleven. Om de tijd door te komen ging ik in het cafe een wijntje drinken, en daar heb ik uiteindelijk drie uur zitten praten met een Duitser, Francaise, Italiaanse, Spanjaard, Kroatische en vijf personeelsleden van de trein. Erg gezellig. De Italiaanse heb ik mee afgesproken in Perth, daar is zij rond dezelfde tijd. En de Duitser en Kroatische zitten in hetzelfde hostel.

Met een gratis shuttlebusje werden we vervolgens naar het hostel gebracht. Daar aangekomen bleek mijn booking niet goed te zijn. Ik had geboekt voor een paar dagen, en had twee dagen eerder gebeld om te verlengen aangezien ik eerder zou komen. Het hostel zat helemaal vol, dus helaas. Probleem was alleen dat alle hostels vol zaten. De mensen van de receptie waren zo aardig verschillende hostels te bellen, maar dit had geen succes. Stond ik daar om half 2 ’s nachts. Gelukkig was de man van de receptie zo aardig om zijn eigen bed aan te bieden, aangezien hij tot 9 uur ’s ochtends moest werken. En gelukkig had ik de slaapzak van Willemijn en Arnold mee, dus uiteindelijk heb ik toch wat kunnen slapen. Wel vroeg op, en nu even wachten tot ze een kamer voor me hebben. Dat ging vandaag en morgen zeker lukken zeiden ze.

Ik ga nu even een bookstore opzoeken, heb wel Down Under van Bill Bryson gekocht maar wil nog een thriller ofzo hebben. En ik ga wifi opzoeken om wat gemailde ibooks van Sabine te kunnen downloaden. Verder vandaag denk ik vooral relaxen, aan het zwembad hier op het dak. En misschien even wat rondlopen door de stad.

Vanavond vast even de kroeg in met de anderen, en morgen denk ik een bezoek brengen aan de markt. Er schijnt ook een festival aan de gang te zijn, dus wellicht is dat nog de moeite waard. Maandag start de tour naar Kakadu, weer vroeg, dus morgen maar niet al te laat slapen. Vooral even relaxen de komende twee dagen!

11 augustus 2011 | Door: sjoerdvandenberg 

De volgende ochtend om 5 uur op, om vroeg richting de Olga’s te rijden. Dat zijn rotsformaties net als Uluru, maar dan meerdere bij elkaar (36) en van verschillend formaat. Daar hebben we een wandeling gemaakt van drie uur, terwijl langzaam de zon opkwam. Een schitterend gezicht, ik zal proberen zo wat foto’s te plaatsen. Onderweg veel moois gezien aan rotsen, kleuren, planten en bloemen en ook een aantal kangoeroes. Ze kwamen vlak langs ons, dat staat op een filmpje gelukkig.

Bij het kamp geluncht, steaks enz die over waren van de bbq de avond ervoor, en naar Kings Creek Station gereden. Een cattle station waar we zouden overnachten. We hebben daar met zijn allen het eten klaargemaakt, waarbij Steve vervolgens op het vuur (vrij groot) ging koken. Alles ging in speciale pannen (kip, groenten, curry enz) die op het vuur anderhalf uur konden doorkoken. Superlekker gegeten. Ook had hij zelf brood gebakken. Echt lekker allemaal. Dit keer wat langer aan het kampvuur gezeten, sterren gekeken (met uitleg over de sterren die je zag, de sterrenbeelden, Jupiter, de melkweg) en daarna geslapen. Dit keer mijn muts opgedaan, goed dat ik hem meehad. Weer erg koud, maar weer een heel mooi uitzicht. Wel kort geslapen, ik denk niet langer dan drie uur. Maar als je daar toch bent kun je beter meteen gebruik maken van de speciale uitzichten vond ik. In tenten slapen kan altijd nog.

Vijf uur weer op, en na een douche en ontbijt naar Watarrka National Park gereden, ook wel Kings Canyon genoemd. Diegenen die in Amerika naar de Grand Canyon geweest zijn, weten hoe zoiets eruit ziet. Kings Canyon is dan wel minder groot, toch was ook deze wandeling weer superindrukwekkend. Ten eerste door de zonsopkomst, met al die rode rotsen erg mooi om te zien. Een wandeling gemaakt over de ‘rim’ van de canyon, waarbij Steve weer van alles vertelde over de planten en dieren, de steenformaties, het ontstaan van de canyon, de fossielen van schelpen en zeedieren die miljoenen jaren geleden hier leefden toen deze woestijn nog zee was. Tijdens de wandeling liepen we naar de Garden of Eden. Een soort kleine vallei in de canyon waar al het water naartoe stroomt waardoor er daar allerlei verschillende bomen en planten groeien. Echt een bijzondere plek om even te zitten.

Na de wandeling teruggereden naar Alice Springs. Met veel tussenstops. Zo hebben we geluncht onderweg tussen de dingo’s (wilde honden), hebben we verschillende fossielen gezien, een plek waar miljoenen jaren geleden een krater is ingeslagen (zometeen op google kijken, je schijnt een grote cirkel ten westen van Alice te kunnen zien, enkele kilometers lang) waar de rotsen door de kracht van de inslag omhoog zijn geworpen en we kwamen nog flinke bosbranden tegen waardoor we moesten omrijden.

Rond zes uur was ik terug in het hostel. Drie bijzondere dagen meegemaakt. De groep was gezellig, veel Fransen, een aantal Oostenrijkers en een Belgisch gezin. De tourguide Steve was top, veel verteld, leuke muziek onderweg laten horen, passend bij de verschillende plaatsen. In het hostel gegeten met de nieuwe kamergenoten, rond elf uur gingen we naar bed. Nu blijf ik hier tot vier uur, dan vertrekt de bus richting de Ghan. Een lange reis, 22 uur, maar volgens mij ook weer bijzonder om mee te maken.

Voorlopig dus even geen nieuw verslag, zaterdag ben ik weer 🙂 Ik ga nu proberen wat foto’s te uploaden. Ik heb er rond de 600 gemaakt, dus wordt even kiezen.