Tag archieven: lerarentekort

Het leven van een leerkracht, Onderwijs

‘Jullie kinderen doen ertoe.’ Dat is waar het om gaat.

Een reactie plaatsen

Natuurlijk, ik begrijp heel goed dat staken niet alleen tot steun en positieve reacties leidt. Als de NS staakt zorgt dit tot veel problemen van mensen die naar hun dagelijkse werk willen reizen. Als het vliegtuigpersoneel staakt gaat dit ten koste van geboekte vakanties. Allemaal erg vervelend. En deze week worden ouders ermee geconfronteerd dat ze twee dagen hun kinderen thuis moeten houden of voor opvang moeten zorgen. Wéér een staking in het onderwijs. Is dat nou nodig?

Ik kan het bijna uitschreeuwen: ’Ja dat is nodig!’. Want wij leerkrachten staken niet voor onze lol. Het liefst hadden we donderdag en vrijdag voor de groep gestaan. Om ons vak uit te oefenen. Zoals we dat elke dag willen doen. Maar de problemen die al jaren geleden voorspeld zijn zorgen ervoor dat we dat niet kúnnen doen.

Kwalitatief goed onderwijs verzorgen. Elke dag. Voor alle kinderen. Dat kan alleen met opgeleide leerkrachten die na een goede begeleiding bij de start van hun loopbaan het onderwijs kunnen geven dat van hen gevraagd wordt. Passend onderwijs. Waarbij rekening wordt gehouden met de ontwikkeling van alle bijna 30 kinderen in de klas. Niet te vergelijken met vroeger. Daar kan ik van alles over schrijven maar laat ik niet in details treden. Kom in het geval u daar meer over wilt weten vooral een dagje meelopen.

We doen er alles aan om te zorgen dat kinderen niet thuis hoeven te blijven. Maar het wordt steeds lastiger. Het lukt ons steeds minder goed. Wat we ook proberen en hoe hard we dit ook roepen. We hebben problemen in het onderwijs, grote problemen. En daar hebben we allemaal last van. Deze problemen zijn niet gisteren ontstaan. En oplossingen zijn er. Oplossingen die ervoor zorgen dat er niet meer leerkrachten weglopen dan erbij komen. Die ervoor zorgen dat alle kinderen elke dag, vijf dagen in de week, door gediplomeerde leerkrachten leskrijgen. Dát is waar we voor staan.

Vandaag kwam ik op school overal deze flyer tegen. Steun van de ouders, van de MR en de ouderraad. Dat doet wat met een leerkracht. Want natuurlijk, ik begrijp heel goed dat staken niet alleen tot steun en positieve reacties leidt. Maar dit is waar het ons allemaal om gaat: jullie kinderen doen ertoe; voor hen willen wij goed onderwijs, voor nu én in de toekomst. Elke dag weer.

Bedankt voor deze steun. Ik hoop dat het in de toekomst niet meer nodig is.

teamteacher

Het leven van een leerkracht, Onderwijs

Antwoord op de column van Annemarie van Gaal

3 reacties

‘Basisscholen klagen steen en been dat er te weinig leraren zijn en zien zich genoodzaakt om de kinderen één dag per week minder les te geven; of leerlingen te pas en te onpas naar huis te sturen omdat de leraar ziek of verhinderd is en er geen invalkracht te vinden is. Ik vind het eigenlijk onacceptabel dat basisscholen hiermee wegkomen.‘

Zo opent Annemarie van Gaal haar column vandaag in de Telegraaf. Uit deze inleiding blijkt dat mevrouw Van Gaal geen idee heeft waar ze  over schrijft. Basisscholen sturen geen leerlingen te pas en te onpas naar huis. Leerkrachten willen lesgeven en zullen alles in het werk stellen om dat goed te doen. Maar omdat er al jarenlang niet of slecht geluisterd is, ondanks dat de problemen van het lerarentekort lang geleden al werden voorspeld, zijn ze genoodzaakt in een uiterst geval klassen thuis te laten. Dat dit steeds vaker voorkomt ligt niet aan de basisscholen, maar aan het feit dat de overheid heeft liggen slapen.

Problemen zijn er om opgelost te worden, zo schrijft Annemarie van Gaal. Daar ben ik het mee eens. Maar de oplossingen die zij aandraagt zijn lachwekkend. Het zijn schijnoplossingen:

‘Invalkrachten zijn met wat meer moeite best te vinden. Aan de ene kant zou je alle gepensioneerde leraren die in de buurt wonen, kunnen benaderen. Hoe leuk is het om naast je AOW en pensioen als oproep-leerkracht nog voor de klas te staan en met veel plezier wat bij te verdienen?

Met wat meer moeite? Het maken van lijstjes van oud-collega’s, ouders met een bevoegdheid om les te geven en andere mogelijkheden, elke ochtend bellen om vervanging te organiseren, dat is al dagelijkse praktijk, en dat is erg genoeg.

‘Kijk, als je fulltime als leraar voor de klas wilt staan, moet je normaal gesproken de pabo of een andere flinke studie afgerond hebben. Maar als je als invalkracht een paar lessen geeft, of vanuit je vakkennis een paar dagdelen opvangt op basisscholen, dan hoeft dat niet en hoef je alleen maar je kennis aan te kunnen tonen en een verklaring van goed gedrag te overleggen.’

Pardon? Je hoeft alleen maar je kennis aan te kunnen tonen en een verklaring van goed gedrag te overleggen? Mevrouw van Gaal, verstaat u dat onder goed onderwijs? Natuurlijk is het fijn als een ‘specialist’ komt vertellen over haar of zijn beroep. Dat wordt al regelmatig gedaan. Maar dat is niet hetzelfde als het verzorgen van kwalitatief goed onderwijs. Onderwijs waarbij kinderen in staat worden gesteld zich te ontwikkelen. En dat is niet meer zoals in uw tijd, de tijd van juffrouw Prinsen, waarbij klassikaal op één niveau les werd gegeven. De uitdaging is tegenwoordig om gedifferentieerd, passend onderwijs te bieden waarbij de ontwikkeling van het kind centraal staat. Waarbij de ouders, de politiek en eigenlijk de hele maatschappij snel roepen dat het allemaal niet goed genoeg is.

Beste Mevrouw van Gaal, ik zal proberen het nog één keer goed uit te leggen. Het lerarentekort is een probleem. Een groot probleem, van ons allemaal. Dat vraagt inderdaad om oplossingen. Maar wel om structurele oplossingen waarbij de kwaliteit van het onderwijs gewaarborgd blijft. Die oplossingen zijn er. En ze zijn al zo vaak genoemd dat ik ze niet zal herhalen. Alleen de wil en het gevoel van urgentie om ze uit te voeren, die ontbreken.

U noemt één belangrijk punt: ‘De beste leraren zijn de leraren die hun passie delen.’ Daar ben ik het mee eens. Die zijn er gelukkig. En ik zou graag meer van deze leraren in de toekomst als collega krijgen. Geen ‘opvang-collega’s’, geen ‘via-versnelde-zij-instroom-collega’s’, geen ‘ik-kom-iets-vertellen-over-mijn-vak-hoe-leuk-is-dat-collega’s’. Maar goed opgeleide collega’s die met liefde, kennis inderdaad de door u genoemde passie hun vak uitoefenen. En ook in staat worden gesteld om dat te kunnen doen.

Als u nog eens een column schrijft over het onderwijs en haar problemen, leg dan de verantwoordelijkheid bij de juiste mensen neer.

Maar ik laat u niet wegkomen met de idiote veronderstelling dat basisscholen gemakzuchtig zijn. Dat zou immers onacceptabel zijn.

 

Lees hier de column van Annemarie van Gaal: https://www.telegraaf.nl/watuzegt/389964706/de-beste-leraren-staan-aan-wal