Tag archieven: lerarenstaking

Het leven van een leerkracht, Onderwijs

‘Jullie kinderen doen ertoe.’ Dat is waar het om gaat.

Een reactie plaatsen

Natuurlijk, ik begrijp heel goed dat staken niet alleen tot steun en positieve reacties leidt. Als de NS staakt zorgt dit tot veel problemen van mensen die naar hun dagelijkse werk willen reizen. Als het vliegtuigpersoneel staakt gaat dit ten koste van geboekte vakanties. Allemaal erg vervelend. En deze week worden ouders ermee geconfronteerd dat ze twee dagen hun kinderen thuis moeten houden of voor opvang moeten zorgen. Wéér een staking in het onderwijs. Is dat nou nodig?

Ik kan het bijna uitschreeuwen: ’Ja dat is nodig!’. Want wij leerkrachten staken niet voor onze lol. Het liefst hadden we donderdag en vrijdag voor de groep gestaan. Om ons vak uit te oefenen. Zoals we dat elke dag willen doen. Maar de problemen die al jaren geleden voorspeld zijn zorgen ervoor dat we dat niet kúnnen doen.

Kwalitatief goed onderwijs verzorgen. Elke dag. Voor alle kinderen. Dat kan alleen met opgeleide leerkrachten die na een goede begeleiding bij de start van hun loopbaan het onderwijs kunnen geven dat van hen gevraagd wordt. Passend onderwijs. Waarbij rekening wordt gehouden met de ontwikkeling van alle bijna 30 kinderen in de klas. Niet te vergelijken met vroeger. Daar kan ik van alles over schrijven maar laat ik niet in details treden. Kom in het geval u daar meer over wilt weten vooral een dagje meelopen.

We doen er alles aan om te zorgen dat kinderen niet thuis hoeven te blijven. Maar het wordt steeds lastiger. Het lukt ons steeds minder goed. Wat we ook proberen en hoe hard we dit ook roepen. We hebben problemen in het onderwijs, grote problemen. En daar hebben we allemaal last van. Deze problemen zijn niet gisteren ontstaan. En oplossingen zijn er. Oplossingen die ervoor zorgen dat er niet meer leerkrachten weglopen dan erbij komen. Die ervoor zorgen dat alle kinderen elke dag, vijf dagen in de week, door gediplomeerde leerkrachten leskrijgen. Dát is waar we voor staan.

Vandaag kwam ik op school overal deze flyer tegen. Steun van de ouders, van de MR en de ouderraad. Dat doet wat met een leerkracht. Want natuurlijk, ik begrijp heel goed dat staken niet alleen tot steun en positieve reacties leidt. Maar dit is waar het ons allemaal om gaat: jullie kinderen doen ertoe; voor hen willen wij goed onderwijs, voor nu én in de toekomst. Elke dag weer.

Bedankt voor deze steun. Ik hoop dat het in de toekomst niet meer nodig is.

teamteacher

Het leven van een leerkracht, Onderwijs

Wie zijn de echte rupsjes nooit genoeg?

1 reactie

‘Een deel van de ouders noemt de leraren rupsjes nooit genoeg, omdat ze er al vele miljoenen euro’s bij hebben gekregen.’

Zo staat geschreven in een artikel in het AD over de steun van ouders voor de staking van basisschoolleraren. Hoe fijn het ook is om te lezen dat alsnog ruim 60% van de ouders de staking steunt, deze zin doet pijn. En ik zal uitleggen waarom..

Rupsjes nooit genoeg? Het feit dat er in het nieuws vaak geframed wordt dat er enorm veel geld naar het onderwijs gaat wil niet zeggen dat dit ook bij de basisschoolleraar terechtkomt. Jarenlang heeft het salaris op de nullijn gestaan. Jaren waarin het aantal kinderen per klas is toegenomen.

Nog steeds verdient een docent op een middelbare school zo’n 18% meer dan een leerkracht op de basisschool. Terwijl er sprake is van eenzelfde opleidingsniveau. Je zou zelfs kunnen zeggen dat de klassen in het VO minder gedifferentieerd zijn en er minder buitenschoolse contacten zijn met ouders. Waar komt dat verschil vandaan?

En dan de toenemende verwachtingen. Toen ik achttien jaar geleden begon met lesgeven ontstond de tendens in drie niveaugroepen les te geven. Om op die manier aan te sluiten bij de verschillen tussen kinderen. Met de invoering van het passend onderwijs zijn die verschillen toegenomen. En het aantal kinderen in de klas ook. Tegenwoordig geven we soms zelfs op individueel niveau les. We houden rekening met de verschillen in ontwikkeling, in de manier van leren en in het niveauverschil per vakgebied.

Het aantal kinderen dat bijles krijgt om zo het reken- of taalniveau omhoog te krijgen is niet meer op één hand te tellen. Natuurlijk met de beste bedoelingen, zorg voor hun kind. Als leerkracht proberen we daarom zelfs nog contact te houden zodat de leerstof van de bijles ook aansluit bij wat er in de klas wordt behandeld.

Maar met individueel onderwijs valt niet te concurreren. Het aantal particuliere scholen stijgt. Scholen die tussen de 12.000 euro en 22.000 euro per jaar kosten. Kleinere klassen, meer tijd per kind. Maar alleen voor kinderen waarvan de ouders dat kunnen betalen. Wat doet dit met de kansen(on)gelijkheid in Nederland?

Leraren zijn inderdaad rupjes nooit genoeg. Omdat ze zich ten allen tijde uit de naad werken om de kinderen van hun klas zo goed mogelijk onderwijs te geven met de middelen die ze hebben. Al jaren ondanks allerlei ontwikkelingen die ervoor gezorgd hebben dat het aantal burn-outs enorm oog is.

Als de politiek echt vindt dat onderwijs topprioriteit is, dan zouden deze leraren niet weggestuurd worden met een enkele eenmalige investering. Nee, dan komt er een doordacht plan om het onderwijs het aanzien te geven dat het verdient, en ALLE kinderen het onderwijs te bieden dat zij verdienen. Structurele problemen verdienen structurele oplossingen!

Tips? De eisen van de PABO hoger stellen, deze opleiding financieel aantrekkelijk of gratis maken, de belachelijk lang bestaande salariskloof eindelijk dichten.

Wij staken woensdag. Gesteund door vele ouders en door ons bestuur. Niet voor onszelf, maar voor ons vak. Samen zorgen we voor beter onderwijs.

En oh ja, denk even goed na wie hier nou eigenlijk de echte rupsjes nooit genoeg zijn..

#onderwijs #lerarenstaking