Afgelopen week zette ik het volgende bericht op linkedin:
Walgelijk dit soort acties om mij weg te trekken bij mijn huidige school. Bespaar de moeite mensen. Ik zou blij zijn met een oplossing voor het lerarentekort en betere arbeidsvoorwaarden, maar dit soort bedrijven die geld verdienen aan het lerarentekort hoeven niet bij mij aan te kloppen.
Het ging hier om een van de dagelijkse meldingen via de mail en linkedin. Verstuurd door allerlei recruitmentbureaus die tegenwoordig door besturen worden ingehuurd om leerkrachten aan te trekken. Inmiddels is het bericht meer dan 100.000 keer bekeken en wordt er flink over gediscussieerd. Het woord ‘walgelijk’ valt niet bij iedereen in goede aarde. Tijd voor een korte uitleg.
17 Jaar ben ik werkzaam in het basisonderwijs en dat doe ik met hart en ziel, zoals zovelen in deze sector. De laatste jaren zien we de het lerarentekort oplopen, de druk van buitenaf toenemen en daardoor de kwaliteit afnemen. Klassen worden naar huis gestuurd. Waar het onderwijs vervolgens weer op wordt aangesproken. En dat doet pijn.
Want het is de politiek die passend onderwijs is begonnen, een van de vele bezuinigingsmaatregelen waardoor de klassen niet alleen voller zijn maar ook diverser, inclusief leerlingen met specifieke zorgbehoeften. Het is de samenleving die sneller verandert dan het onderwijs aankan, want geld voor technische vernieuwing is er te weinig waardoor we achter de feiten aanlopen. Het is ook de samenleving die, terecht, hoge eisen stelt aan de kwaliteit van het onderwijs maar vergeet dat de mogelijkheden niet aansluiten bij deze eisen. En natuurlijk heeft het onderwijs zelf ook te lang liggen slapen en had men veel eerder aan de bel moeten trekken.
En wat gebeurt er nu om de problemen op te lossen? Het geld dat bedoeld is voor onderwijsdoeleinden wordt door besturen uitgegeven aan recruitmentbureaus om leerkrachten aan te trekken voor de eigen scholen. Dat is een verplaatsing van het probleem, geen oplossing. Daarnaast wordt geprobeerd zoveel mogelijk mensen op korte termijn aan te trekken om ‘voor de klas te zetten’. Volgens mij is goed lesgeven meer dan alleen voor de klas staan. We hebben het verdorie niet over een oppasbaantje. Vroeger had je de Pabo, daarna kwam de deeltijd, toen de verkorte deeltijd en nu de flexibele duale en digitale Pabo’s. Als het zo doorgaat kunnen we over een paar jaar het papiertje ophalen bij de gemeente. Iedereen voor de klas, en het tekort is opgelost.
We lijken te zijn vergeten dat het gaat om een serieus vak. Een vak ja, waar je voor moet leren. Want lesgeven aan een groep van 30 kinderen met verschillende leerstijlen en niveaus is niet iets wat je zomaar doet. Het onderwijs is een prachtige sector om in te werken. Maar laten we het snel weer serieus nemen.
We hebben het over de toekomst van ons allemaal. Duurzaam investeren, het leraarschap aantrekkelijk maken, zorgen dat leraren blijven werken en niet overstappen naar een andere sector. Dat zijn oplossingen.
Kwaliteit goed onderwijs willen we allemaal. Dat kun je niet alleen roepen, daar moet je serieus in investeren.
