Eén van de grote thema’s in groep acht is ‘Stem op mijn partij’. De kinderen krijgen les over hoe de politiek in Nederland werkt, denken na over problemen in de wereld en gaan op zoek naar oplossingen. Ze maken eigen partijen, schrijven een verkiezingsprogramma en uiteindelijk wordt er toegewerkt naar de einddebatten. Belangrijk daarbij is dat elke mening telt en er goed naar elkaar geluisterd wordt. Luisteren, reageren, de ander proberen te overtuigen zonder daarbij persoonlijk te worden.
Kijkend naar het ‘debat van Nederland’ kwam ik tot de conclusie dat we vooral niet naar praktijkvoorbeelden moeten kijken dit jaar. Sterker nog, andersom is misschien een beter idee. De lijsttrekkers die vooral veel door én langs elkaar heen praten zouden nog een hoop kunnen leren van de aankomende generaties.
Gisteren had ik het in de klas over een quote die ik onlangs leerde: ‘Je hoeft nooit tegen de ander op te kijken, maar ook niet op de ander neer te kijken’. Pestgedrag in groepen is één van de meest moeilijke dingen om grip op te krijgen. Daar zou ik een heel blog aan kunnen wijden. Je ziet niet alles, je hoort niet alles. De grens van plagen tot pesten is niet altijd duidelijk. Maar er zijn een hoop dingen waar je als volwassene wel invloed op hebt, en het goede voorbeeld geven is één daarvan. Dat zouden de lijsttrekkers van nu zich mogen aantrekken.
Wat wordt er slecht naar elkaar geluisterd. Wat wordt er neergekeken op de ander. Wat wordt er veel op de persoon gespeeld. Zelfs opmerkingen over het postuur van iemand. De ene lijsttrekker maakt een opmerking, de anderen staan erbij en zeggen er niets over. Een slechter voorbeeld voor kinderen kun je haast niet geven. En dan wel spreken over ‘premierwaardig’?
Hopelijk passen de lijsttrekkers hun toon aan, zeker aankomende zondag bij het Jeugdjournaaldebat. Want anders verpesten ze niet alleen de huidige politieke discussie, maar ook die van de aankomende generatie. Een generatie die overigens al met genoeg uitdagingen te kampen krijgt waar ze niet om gevraagd heeft. Laat de politici daar eens over in discussie gaan met elkaar en tot gezamenlijke oplossingen komen.
Laat zien dat politiek wél ergens over gaat.