Tag archieven: basisonderwijs

Geen categorie

PO in Actie doorslaand succes?

2 reacties

Ik wil meer enthousiaste, bevlogen leraren zien en horen. Leraren die bewust gekozen hebben voor het vak dat ze dagelijks met overtuiging uitoefenen. Leraren die het verschil maken voor kinderen. Die weten waar ze mee bezig zijn en waarom. Die elke dag weer blijven leren, noodzakelijk wanneer je met nieuwe generaties werkt.

Ze zijn er, gelukkig in groten getale. Alleen verliezen ze hun zichtbaarheid.

Terecht is het onderwijs de laatste jaren in het nieuws geweest. Terecht wordt er gehamerd op verlaging van de werkdruk, verhoging van de salarissen en het belang van de toekomst van ons onderwijs. Onderwijs ís onze gedeelde toekomst.

Toch lijkt het erop dat we doorslaan in onderwijsland. Alles moet gecompenseerd worden. Werkdagen van 8.00 uur tot 15.30 uur komen terug in gezamenlijke werkverdelingsplannen. Enthousiasme wordt veroordeeld: ‘Doe normaal, het is gewoon werk’. We praten elkaar de negatieve spiraal in en raken steeds dieper verstrikt.

Ondertussen worden de meest vreemde initiatieven genomen om meer leerkrachten te werven. Zelfs de toetsen op de pabo’s moeten eenvoudiger worden. Kwantiteit staat hoog in het vaandel, kwaliteit wordt geslachtofferd.

Nee, het is geen ‘gewoon’ werk. Het is een fantastisch vak. Een vak dat meer verdient. Meer waardering, in de samenleving en in salaris. Daar moeten we voor blijven strijden. Daar valt nog veel aan te verbeteren.

Maar ook meer waardering vanuit het onderwijs zelf. Want wie wil er nou werken in een omgeving waarin de eisen laag zijn, de klaagcultuur centraal staat en gemakzucht om de hoek komt kijken? Ga staan voor je vak en inspireer elkaar!

Een nieuw schooljaar staat voor de deur. Een jaar waarin ik hoop dat PO in Actie geen doorslaand succes wordt. Het onderwijs zélf moet weer een succes worden. Voor kinderen, leerkrachten én onze gedeelde toekomst.

Het leven van een leerkracht, Onderwijs

een open bericht naar alle onderwijsrecruiters

Een reactie plaatsen

Lieve recruiters, Flexers, Maandagmedewerkers en alle andere overbodige ‘onderwijsbureau-medewerkers’ die mij minimaal 50 keer per week berichten met teksten als

‘Graag voeg ik je toe aan ons netwerk. Wellicht kan ik je nu of in de toekomst helpen aan een leuke baan!’

‘Ik zou via deze weg graag met je willen verbinden en mijn netwerk aan je beschikbaar willen stellen.’

Ik ga met plezier weer vier dagen groep 8 lesgeven op een hele fijne school waar ik nu 18 jaar werk. En waar ik mij elk jaar weer verder kon en kan ontwikkelen.

Ik ga niet voor het geld en minder werkuren naar het VO.

Ik ga niet voor een auto of voorrang op de woningmarkt naar Amsterdam.

Ik heb een leuke baan en zoek nu niks anders. Ik kies mijn werk uit omdat ik dat met plezier wil doen, vanuit een idealisme en met een onderwijshart. En omdat ik denk dat ik er goed in ben.

Mocht hier iets in veranderen dan laat ik het jullie weten. Tot dan, bespaar je de moeite.

En ondertussen blijf ik hopen dat de politiek inziet dat er echt iets moet veranderen om te zorgen dat er genoeg basisschoolleerkrachten overblijven. In plaats van het maken van een overstap naar het VO, naar een recruitmentbureau  in plaats van  doen waar ze voor opgeleid zijn en ooit voor gekozen hebben of thuis zitten vanwege een burn-out.

Fijn weekend!

Het leven van een leerkracht, Onderwijs

Lerarentekort: verplaats leerkrachten niet, leid ze op!

2 reacties

Afgelopen week zette ik het volgende bericht op linkedin:

Walgelijk dit soort acties om mij weg te trekken bij mijn huidige school. Bespaar de moeite mensen. Ik zou blij zijn met een oplossing voor het lerarentekort en betere arbeidsvoorwaarden, maar dit soort bedrijven die geld verdienen aan het lerarentekort hoeven niet bij mij aan te kloppen.

Het ging hier om een van de dagelijkse meldingen via de mail en linkedin. Verstuurd door allerlei recruitmentbureaus die tegenwoordig door besturen worden ingehuurd om leerkrachten aan te trekken. Inmiddels is het bericht meer dan 100.000 keer bekeken en wordt er flink over gediscussieerd. Het woord ‘walgelijk’ valt niet bij iedereen in goede aarde. Tijd voor een korte uitleg.

17 Jaar ben ik werkzaam in het basisonderwijs en dat doe ik met hart en ziel, zoals zovelen in deze sector. De laatste jaren zien we de het lerarentekort oplopen, de druk van buitenaf toenemen en daardoor de kwaliteit afnemen. Klassen worden naar huis gestuurd. Waar het onderwijs vervolgens weer op wordt aangesproken. En dat doet pijn.

Want het is de politiek die passend onderwijs is begonnen, een van de vele bezuinigingsmaatregelen waardoor de klassen niet alleen voller zijn maar ook diverser, inclusief leerlingen met specifieke zorgbehoeften. Het is de samenleving die sneller verandert dan het onderwijs aankan, want geld voor technische vernieuwing is er te weinig waardoor we achter de feiten aanlopen. Het is ook de samenleving die, terecht, hoge eisen stelt aan de kwaliteit van het onderwijs maar vergeet dat de mogelijkheden niet aansluiten bij deze eisen. En natuurlijk heeft het onderwijs zelf ook te lang liggen slapen en had men veel eerder aan de bel moeten trekken.

En wat gebeurt er nu om de problemen op te lossen? Het geld dat bedoeld is voor onderwijsdoeleinden wordt door besturen uitgegeven aan recruitmentbureaus om leerkrachten aan te trekken voor de eigen scholen. Dat is een verplaatsing van het probleem, geen oplossing. Daarnaast wordt geprobeerd zoveel mogelijk mensen op korte termijn aan te trekken om ‘voor de klas te zetten’. Volgens mij is goed lesgeven meer dan alleen voor de klas staan. We hebben het verdorie niet over een oppasbaantje. Vroeger had je de Pabo, daarna kwam de deeltijd, toen de verkorte deeltijd en nu de flexibele duale en digitale Pabo’s. Als het zo doorgaat kunnen we over een paar jaar het papiertje ophalen bij de gemeente. Iedereen voor de klas, en het tekort is opgelost.

We lijken te zijn vergeten dat het gaat om een serieus vak. Een vak ja, waar je voor moet leren. Want lesgeven aan een groep van 30 kinderen met verschillende leerstijlen en niveaus is niet iets wat je zomaar doet. Het onderwijs is een prachtige sector om in te werken. Maar laten we het snel weer serieus nemen.

We hebben het over de toekomst van ons allemaal. Duurzaam investeren, het leraarschap aantrekkelijk maken, zorgen dat leraren blijven werken en niet overstappen naar een andere sector. Dat zijn oplossingen.

Kwaliteit goed onderwijs willen we allemaal. Dat kun je niet alleen roepen, daar moet je serieus in investeren.

Onderwijs

Hallo, word eens wakker!

Een reactie plaatsen

Lesgeven is een vak. Dat doe je niet zomaar. Natuurlijk, je kunt er talent voor hebben. Noem het gevoel. Zoals dat bij andere vakgebieden ook kan. Sterker nog, de beste leerkrachten zijn in mijn ogen diegenen die weten waaróm ze lesgeven. En die gedrevenheid stralen zij uit. Maar dan nog zal je er eerst voor moeten leren.

Omdat we nu een tekort aan leerkrachten hebben, en de verwachting is dat dit tekort zal stijgen, komen politici met zogenaamde oplossingen. Waarom zetten we geen kunstenaars voor de klas? Of onbevoegde leerkrachten? Nee weet je wat, we hebben toch studenten in dit land? Dit zijn geen oplossingen, dit zijn lapmiddelen om de echte problemen te verhullen. Ze gaan ten koste van de onderwijskwaliteit en dragen niks bij aan het ‘leraren’-tekort.

Het is nu zelfs zover dat vanuit de onderwijsbond AOB geadviseerd wordt een vierdaagse schoolweek in te stellen. ‘Liever vier dagen kwalitatief goed onderwijs dan groepen naar huis sturen.’ Wat een armoede. Beste politici en bestuurders, ga je schamen.

Ook nu weer nemen we het onderwijs niet serieus. We verdelen groepen kinderen, zetten intern begeleiders, directieleden of zelfs onbevoegden voor de klas om niemand naar huis te hoeven sturen. En nu dat steeds moeilijker wordt komen we met een vierdaagse schoolweek. Nog even en minder onderwijs is ineens de oplossing voor het lerarentekort.

Hallo, word eens wakker!

Collega’s uit het onderwijs: neem je eigen vak en jezelf serieus. Stop met klagen en jezelf voorbijlopen om de problemen die er zijn te verhullen. Geef les, want dat is wat je wilt en kunt!

Politici en bestuurders: zorg dat wij dit ook echt kunnen doen. Verklein de klassen en de werkdruk, vergroot het aantal opgeleide leerkrachten en verhoog het salaris. Zorg dat het vak aantrekkelijk wordt. Dát zijn oplossingen.

Ja, dit kost geld. En terecht, want goed onderwijs en daarmee de basis voor de toekomst van onze kinderen en ons land is heel wat waard.

Onderwijs

Beschamend onderwijsbeleid in Nederland

Een reactie plaatsen

Nederland zet kinderen in om het lerarentekort op te lossen. Ruim 20.000 groep 8 leerlingen staan vanaf dit schooljaar voor de groep. Natuurlijk hebben ze nog niet allemaal hun opleiding afgerond, maar de proef destijds met de Amsterdamse ambtenaren was ook een succes’, aldus minister Slob. ‘We verkleinen de klassen door kinderen niet erin maar ervoor te zetten en lossen meteen het lerarentekort op. Een win-winsituatie.’

Dit lijkt een absurd en lachwekkend nieuwsbericht, maar met het huidige onderwijsbeleid zou het mij niets verbazen als dit praktijk wordt. Met een minister die in een interview aangeeft dat je best in groepen van 60 kinderen les kunt geven. Omdat hij vroeger vijf keer hetzelfde verhaal stond te vertellen. Ik weet niet waar de minister de afgelopen 40 jaar heeft rondgelopen.

Dat een basisschoolklas inmiddels uit 28 kinderen bestaat die op hun eigen niveau onderwijs dienen te krijgen, om op die wijze aan te kunnen sluiten bij hun ontwikkeling, is de minister voor het gemak vergeten. Dat we tegenwoordig met Passend Onderwijs nog meer verschillen in één klas hebben laat hij ook achterwege. En dat scholen worden afgerekend op hun onderwijsresultaten waarbij nog steeds centrale toetsen een rol spelen komt al helemaal niet aan de orde.

En wat is nou eigenlijk daadwerkelijk de bijdrage van deze regering aan het oplossen van het lerarentekort? Is de absurde salariskloof tussen het basis- en voortgezet onderwijs verdwenen? Natuurlijk niet. Gaat er voldoende geld naar de scholen zelf om te zorgen dat er kleinere klassen worden gemaakt, om daadwerkelijk te kunnen voldoen aan het Passend Onderwijs? Helaas.

In dit land zijn we inmiddels zo ver dat we 60 ambtenaren (waarvan vier met de juiste opleiding) voor de klas zetten om het lerarentekort op te lossen. Maar dat is een schijnoplossing. De minister is als een huisarts die zegt: ‘U heeft last van uw knie tijdens het fietsen? Dan kunt u maar beter gaan zwemmen.’ De oorzaken worden niet aangepakt, er worden maatregelen getroffen om de pijnlijke oorzaken te verbergen. Het enige wat met dit beleid wordt bereikt is demotivatie, het belachelijk maken van een serieus en belangrijk vak en een nog grotere leegloop van opgeleide, enthousiaste leraren. Maar dat is niet erg, want we zetten gewoon ambtenaren voor groepen van 60 kinderen…

Volledig terecht dat PO in Actie is weggelopen tijdens het overleg over het lerarentekort deze week. Want waar het basisonderwijs zelf is begonnen met een nodige professionaliseringsslag, blijft de regering zich schandalig opstellen tegenover de onderwijssector.. Het werd tijd dat leraren zichzelf en hun beroep serieus namen. Zij hebben de handschoen opgenomen. Hoogste tijd dat deze regering dat ook eens doet. Maar het vertrouwen hierin is weg.

Ik zou me kapot schamen als ik minister van onderwijs was, met dit soort nieuwsberichten over Amsterdam.

Het leven van een leerkracht, Onderwijs

Groot tekort aan leerkrachten.. Of groot tekort aan daadkracht en investering?

Een reactie plaatsen

We hadden het kunnen weten. Nu een kwart van de basisscholen niet  kan starten met een leerkracht voor elke groep is het ineens groot nieuws. De kranten staan er vol mee, het NOS journaal maakt er een groot item van en op twitter gaat het los. Iets met ‘als het kalf verdronken is’..

Wat worden we moe van het gezeur de afgelopen jaren rondom het onderwijs. Het niveau is niet hoog genoeg, stakingen zijn onnodig, de eis van de basisschoolleerkrachten om hetzelfde salaris te krijgen als hun collega’s uit het voortgezet onderwijs wordt gezien als overdreven, leerkrachten hebben teveel vakantie..  Maar nu  duizenden kinderen begin volgend schooljaar zonder juf of meester in de klas starten is er ineens volop aandacht. Misschien gaat het  ook om kinderen van de politici en journalisten zelf?

Wat denkt men nou? Dat leerkrachten voor hun lol staken? Dat ze niet al jaren de problemen zien groeien in het onderwijs? Dat er voor niks een eigen vakbond in het leven is geroepen en #poinactie regelmatig trending is? Nee, dit zien wij al jaren aankomen. Had daar eens wat vaker naar geluisterd en over geschreven.

Leerkrachten werken niet alleen om te werken, maar ook omdat ze een waardevolle bijdrage willen leveren aan de samenleving. Aan de toekomst, van ons allemaal. Daar zijn kleinere klassen voor nodig. Daar is op zijn minst een leerkracht voor elke groep voor nodig. En ja, dat kost geld. Dat heet investeren.

Het aantal burn-outs is hoog. Het aantal leerkrachten dat naar het VO gaat groeit. En logisch, want daar verdien je meer met hetzelfde werk. Het aantal onbevoegde leerkrachten voor de klas neemt toe. Zelfs klassenassistenten en concierges worden voor de groep gezet, om de kinderen maar niet naar huis te sturen. Maar vraag jezelf eens af wat dit betekent voor het onderwijsniveau..

In een rijk land als Nederland gaat de discussie nu over het feit of er wel leerkrachten genoeg zijn om alle groepen les te kunnen geven. Een lachertje.

Oplossingen zijn er genoeg. Gedreven leerkrachten zijn er nu nóg wel. Er is nog niemand echt verdronken. Maar voorlopig blijft het bij emmertjes water omhooghalen. Het dempen van de put laat op zich wachten..

Laat de politiek het zich maar aanrekenen dat dit ten koste gaat van duizenden kinderen in dit land.

Schandalig.

Het leven van een leerkracht, Onderwijs

Megaklassen, ophokplicht en Luizenmoeder

Een reactie plaatsen

Megaklassen. Ja, u leest het goed, het ministerie denkt serieus na over megaklassen. Er is een tekort aan leraren. Nu kun je dat probleem oplossen door meer leraren aan te trekken, zou je denken, maar het ministerie doet tegenwoordig aan ‘omdenken’: hoe groter de klassen, hoe minder leraren. En dan was daar deze week natuurlijk de griepprik. Want als we de leraren inenten worden er minder ziek, en is het tekort ook snel weg.

We dachten dat het niet erger kon. Maar als er op deze wijze wordt doorgedacht, hebben we het over een maand over de plofklas. Geen bio-industrie maar onderwijs-industrie. Voor je het weet krijgen we een partij voor de leerkrachten: voor duurzaam onderwijs en tegen ophokplicht.

Misschien moet het ministerie zich eens richten op de oorzaken van het lerarentekort. Waarom is het aantal burn-outs in deze sector zo hoog? Waarom stoppen jonge leraren na een paar jaar werken? Heeft dat misschien met werkdruk te maken? Met de beperkte mogelijkheden tot doorgroeien? Met de grote klassen waar kinderen op bijna individueel niveau geholpen moeten worden, ondanks het feit dat er sinds de wet Passend Onderwijs meer kinderen met specifieke zorg in de klas zitten? Heeft het te maken met de hoge verwachtingen van ouders, besturen, politiek en maatschappij? Meer eisen, minder faciliteren? Komt het doordat je met hetzelfde opleidingsniveau in het voortgezet onderwijs veel beter verdient en dus beter daar kunt gaan werken?

Genoeg om over na te denken, maar de wetgever lijkt al jaren in dezelfde tunnel te rijden, zonder naar de omgeving te kijken en een nieuwe afslag te durven nemen.

Een eenvoudige tip: als er een tekort aan leraren is zal je moeten zorgen dat er méér leraren komen. Opgeleide leraren welteverstaan, want de kwaliteit willen we ook nog eens hoog houden. Dat betekent goede en aantrekkelijke opleidingen. Begeleiding voor startende leraren. Mogelijkheden om door te groeien. Een salarisschaal die gelijk is aan docenten op het VO. Klassen van rond de 23 kinderen, zodat je elk kind de aandacht kunt geven die het verdient. Mét klassenassistenten. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Overigens mag de leerkracht zelf ook wel aan de bak. Want hoewel De Luizenmoeder op hilarische wijze het onderwijs weet neer te zetten, teveel is herkenbaar in de praktijk. Zorg als leerkracht dat je je vak serieus neemt. Blijf jezelf scholen. Uitdagen. Klaag niet over wat er allemaal mis is. Neem je verantwoordelijkheid en doe er wat aan. Durf te leren en te reflecteren. Samen maak je het onderwijs beter. Pas dan dwing je respect af.

 

Leestip: https://www.aob.nl/nieuws/acht-vragen-over-megaklassen-met-assistenten/

Leestip: https://www.bndestem.nl/breda/lerarentekort-straks-zit-je-kind-1-a-2-keer-per-maand-thuis~aa016a5f/

Het leven van een leerkracht, Onderwijs

Onderwijs is prachtig, en belangrijk. Dat ziet de leerkracht wel, maar de bestuurder niet.

Een reactie plaatsen

Het is allemaal niet zo ingewikkeld. Kinderen die nu op de basisschool zitten vormen de toekomstige generatie. Een generatie die opgroeit in een welvarend, goed ontwikkeld land. Een klein land met relatief grote invloed. Kansen genoeg. En dat is nodig ook, gezien de problemen waar wij nu en zij in de toekomst mee te maken krijgen. Denk aan vergrijzing, maar ook aan wereldproblemen zoals klimaatverandering, oorlogsgeweld en armoede. Willen we de toekomstige generatie klaarstomen voor deze uitdagingen, waar wij medeverantwoordelijk voor zijn, dan vraagt dat om een investering. Willen we dat Nederland zo ontwikkeld en welvarend blijft zoals het nu is, dan vraagt dat om een investering. In goed onderwijs.

Als wij goed en passend onderwijs willen geven, dan zijn daar ook goede en passende middelen voor nodig. Klassen met 24 kinderen in plaats van 30. Voldoende ICT-middelen. Meer onderwijsondersteunend personeel. Minder administratieve lasten.

Als wij ons onderwijs en de toekomstige generatie echt serieus nemen, dan investeren we in de mensen die het werk uitvoeren. Goed opgeleide leerkrachten. Willen we deze leerkrachten behouden, dan investeren we in een passend salaris. En ja, dan is het verkeerd om te spreken van ‘nog meer geld. Want, en dan kijk ik met name de VVD van Mark Rutte aan, de kabinetten van Rutte en Balkenende hebben liggen slapen. Jarenlange nullijn, het verschil in salaris van docenten in het VO en leerkrachten in het PO laten oplopen. Maar daarentegen wel staan voor de invoering van passend onderwijs waarbij de verschillen in ontwikkeling van kinderen in één klas verder zijn opgelopen. Meer vragen van de leerkracht, minder faciliteren om dit werk goed uit te voeren.

Te weinig wíllen doen om het onderwijs echt een impuls te geven. Willen doen, want het gaat om hier om politieke keuzes.

En daarom staak ook ik.

Want ik maak mij zorgen. En met mij vele anderen. We zien het nu al gebeuren: teveel uitval van (ook startende) collega’s door burn-outs, teveel kinderen in één klas, te weinig leerkrachten in de toekomst om alle klassen te voorzien.

Onderwijs is prachtig, en belangrijk. Dat ziet de leerkracht wel, maar de bestuurder niet.

Geen categorie, Het leven van een leerkracht, Onderwijs

Onderwijs doet ertoe, voor ons allemaal

Een reactie plaatsen

Ik mag dan wel met griep op bed liggen, maar ben in gedachten bij de collega’s die vandaag staken. Want we kunnen zelf blijven zeggen dat leerkracht basisonderwijs een prachtig beroep is, het wordt tijd dat anderen dit ook onderkennen en waarderen. Te beginnen vandaag met de politiek.

Door de middelen te geven om klassen te verkleinen en de werkdruk te verlagen.

Door het salaris gelijk te trekken aan dat van de leerkrachten die op het voortgezet onderwijs werken. Omdat dat niet meer dan logisch is. En om het vak aantrekkelijker te maken zodat het leerkrachtentekort afneemt ipv toeneemt.

En dan zijn we er nog niet. Want het vak moet weer een serieuze status krijgen in Nederland. En daar moet nog veel voor gebeuren. Bij de ouders, door in te zien dat hun kind niet de enige is in een klas van 30 en door vertrouwen te hebben dat hun kind de juiste en passende aandacht krijgt. Maar natuurlijk ook bij ons, de leerkrachten zelf. Door te staan voor ons vak, door dat vertrouwen van ouders te verdienen.

Dat begint vandaag. Staken omdat het tijd is voor verandering. Voordat het echt te laat is.

Het onderwijs doet ertoe, voor ons allemaal.

#poinactie #staking #onderwijs

Het leven van een leerkracht, Onderwijs

En weer is er een schooljaar voorbij…

Een reactie plaatsen

Vandaag in het Jeugdjournaal werd uitgelegd waarom we in Nederland de zomervakantie in drie regio’s hebben verdeeld. En dat de eerste scholen vanaf vrijdag zomervakantie vieren. Wij mogen nog even, en ja dat voelt soms als moeten. Een kleine drie weken en dan zit het schooljaar er alweer op.

Een schooljaar… Je zou er een documentaire over kunnen maken. Of een boek over kunnen schrijven. Op onze school met ruim 600 kinderen, 400 ouders en 60 collega’s gebeurt er meer dan je in een dagelijkse soapserie kwijt kunt. Feestelijke gebeurtenissen worden samen gevierd, droevige samen beleefd. Leerkrachten bouwen een hechte relatie op met hun klas, en laten de kinderen straks weer los. Zo’n 80 kleuters kwamen er dit jaar bij. En straks maken 86 kinderen de stap naar de middelbare school.

Nieuwe collega’s hebben hun plek gevonden in het team, en een aantal gaat ons straks verlaten. ‘Nieuwe’ ouders brachten hun kind dagelijks naar school. Spannend om ze uit (maar in goede) handen te geven. En er zijn ouders die de basisschooltijd over drie weken achter zich laten, klaar voor een nieuwe stap. Waarbij ze nog meer los moeten laten, op een andere manier betrokken zijn. Omdat de kinderen hun eigen weg kiezen.

Een basisschool leeft.

De laatste weken is het basisonderwijs veel in het nieuws geweest. Leerkrachten verdienen net zoveel als hun collega’s in het voortgezet onderwijs. En de werkdruk moet omlaag. Dat zal nog wel even duren, de politiek kennende. Maar het schoolleven gaat door. Want over twee maanden staat er weer een nieuwe groep kinderen en ouders klaar.

Waar diverse politieke partijen nu al 100 dagen bezig zijn om zoveel mogelijk eigen plannen in het regeerakkoord te krijgen, nemen de leerkrachten straks 5 weken rust. Daarna mogen ze weer, en ja dat voelt soms als moeten. Want het schoolleven gaat door.

We zien dat het moeilijk is nieuwe collega’s aan te trekken. En we zien dat het moeilijk is om elk jaar weer fris en enthousiast te starten. Maar een andere optie is er niet. Kinderen en ouders hebben terecht hoge verwachtingen. Gelukkig werken in het basisonderwijs mensen met hart voor hun vak. Met de wil om het goed te doen en ruimte te scheppen waarbinnen  kinderen zich zo goed mogelijk kunnen ontwikkelen. Samen gaan we er weer voor.

Ik ben supertrots op de collega’s van onze school die jaarlijks een mooie prestatie leveren. We zijn in staat om een school neer te zetten waar kinderen met plezier naartoe gaan. Waar we samen met ouders optrekken in het belang van de kinderen. En waar we zelf blijven leren.  Met recht dus een school om trots op te zijn!

Sommige clichés zijn waar: we zijn nooit uitgeleerd en er zijn altijd verbeterpunten. Maar vanavond vier ik de school waar ik werk en de betrokkenheid van de kinderen, ouders en collega’s die samen de Ark vormen. Op weg naar een mooie afsluiting en dan genieten van een welverdiende vakantie! Tot volgend jaar!