Kantoorvakhandel De Ruyter stopt. Jaap en Oda, de ouders van mijn goede vriend Jelle, sluiten de deuren na drie generaties en 63 jaar.

Geen Paniniplaatjes meer in het Kleverpark. Nooit meer pennen en potloden inkopen voor het nieuwe schooljaar. Niet meer stiekem kijken naar de bijzonder interessante tijdschriften voor volwassenen die bovenin de schappen lagen. Een einde van een tijdperk.

Een stapel persoonlijke herinneringen, dat blijft over. Bijvoorbeeld die keer dat Jelle en ik besloten een kraslot te kopen en de winst eerlijk te verdelen. Zelden werd er een groot bedrag gewonnen, maar wij waren in één minuut 500 gulden rijker.

Vroeger, toen basisschool De Ark nog de Kardinaal Alfrinkschool heette en het Kleverpark nog niet de hippe buurt was met Amsterdammers werkend in de creatieve sector en rijdend op bakfietsen, waren er meer van deze bijzondere winkels.

Zo had je op de hoek van de Velserstraat tegenover de basisschool de sigarenwinkel van Mevrouw de Waard. Daar vulde je vader elke week de toto in. En kocht hij zijn sigaren. Voor 5 cent kreeg je een colaflesje of een geel-roze lolly. Voor 10 cent een smile of trekdrop en als je echt mazzel had (en een gevulde portemonnee) mocht je fireballs meenemen. Na schooltijd meteen naar de overkant rennen om je zakken te vullen met snoep, wat een weelde. De kinderen die nu op de Ark zitten zullen jaloers zijn. Mevrouw de Waard woonde achter de deur achter de toonbank. Nooit kwam je daar binnen, maar altijd was je nieuwsgierig wat er zich achter die deur bevond.

Op de eerste hoek van de winkelstraat iets verderop had je slijterij Bodde. Een wat donkere zaak vol met bijzondere bieren, wijnen en verder alles waar alcohol in zit. Meneer en mevrouw Bodde waren aardig, namen de tijd voor een goed gesprek, vroegen hoe het op school ging. En natuurlijk mocht je als 10-jarige een fles jonge jenever voor je vader meenemen. Ze wisten dat het goed was.

Buurtwinkels waar men de klant kent, de tijd neemt en helpt wanneer je op zoek bent naar een bijzonder product. Gespecialiseerd en vakkundig. Die winkels verdwijnen langzaam. In het Kleverpark bestaan ze gelukkig nog.

Andrea XL bijvoorbeeld. Vorig jaar vierde deze audio-, video en witgoedspecialist haar 50-jarig bestaan. Ook hier staan inmiddels alweer drie generaties aan de leiding: Nico, de oude baas die ik alleen van vroeger ken. Zijn zoon Peter, wiens jongste kind ik in de klas heb gehad en nu ook mijn generatiegenoot Johan.

Of Het Oude Zuivelhuis, waar ik vroeger bij het boodschappen doen een stukje worst kreeg (want wie houdt er in hemelsnaam van kaas..), en ik nu met collega’s regelmatig tijdens de lunch de lekkerste broodjes haal.

Bakkerij Van Vessem. Daar kreeg je als kind zakjes met broodkruimels mee. En op latere leeftijd fietste je om 6.00 uur bij het eerste ochtendlicht rechtstreeks vanuit de kroeg langs om een vers gebakken ontbijt op te halen.

Edelsmid Arjen Postema, die sinds 1984 sieraden verkoopt in zijn winkel op de hoek van de straat. Niet dat ik daar ooit iets heb gekocht, want wat moet ik met sieraden.. 😉 Maar het is toch prachtig dat er een edelsmid in deze winkelstraat is te vinden.

Mevrouw de Waard is helaas al een eeuwigheid geleden overleden. En daarmee verdween de sigarenwinkel. Meneer en mevrouw Bodde zijn ook al jaren terug gestopt. En binnenkort volgt dus firma De Ruyter.

Gelukkig zijn er inmiddels leuke winkels bijgekomen. De Kennemer Boekhandel bijvoorbeeld, Inz & Ouds en sinds kort lunchroom Cleeff.

Ik hoop dat er op de plek van De Ruyter weer een winkel terugkomt.  Een winkel waar men de klant kent, de tijd neemt en helpt wanneer je op zoek bent naar een bijzonder product. Gespecialiseerd en vakkundig. Net zoals Jaap en Oda dat waren.

 

Bekijk hier de site van De Ruyter, nu het nog kan..

Bekijk hier de site van het Kleverpark, de buurt waar het prachtig wonen is.

Bekijk hier de site van de wijkraad, met foto’s van vroeger..